7 มกราคม 2545 22:19 น.
mono
หากความหมายของคำว่า...คนดี
และทั้งหมดในความรู้สึกของฉันคนนี้...ทำให้เธอต้องมีน้ำตา
หากทำให้เธอต้องหนักใจ....กับคำไม่กี่คำเพื่อจะเอ่ยลา
ทำให้วันเวลายิ่งนานช้า......
.....ตรงข้ามกับความตั้งใจที่จะมาบอกลา..จากไป
ไม่ต้องโอบกอด...เพื่อปลอบใจฉัน
อย่ายืดเวลาทรมานอย่างนั้น...กับคนที่เข้าใจว่าเธอยังรักกันได้ไหม
อย่าทำอย่างนั้นเลย...อย่ารู้สึกผิด...และอย่าคิดว่าติดค้างอะไร
หากคำว่า คนดี ที่เธอมอบให้.. มีความหมายไม่ต่างอะไร...
.....กับคำว่า...ลำบากใจ...ต่อการตัดสินใจจากไปของเธอ
7 มกราคม 2545 21:07 น.
mono
จากความคุ้นเคย...ในรอยผูกพัน
กับความรู้สึกที่สื่อถึงกัน...แต่ฉันไม่เคยแน่ใจ
ในวันนี้...กลับกลายเป็นความรู้สึกที่ขาดเธอไม่ได้
รู้ซึ้งเข้าไปถึงหัวใจ...ก็เมื่อเราต้องห่างไกลจากกัน
คนดี....หวังว่าคงยังไม่สาย
หากวันนี้...เธอจะรับรู้ถึงความรักมากมายจากฉัน
ที่เคยคิดว่าเป็นแค่ความรู้สึกเพ้อเจ้อ...ของฉันและเธอที่ใกล้กัน
แท้จริง คือความผูกพัน...ที่เราร่วมกันสร้างมันขึ้นมา
ขอเพียงแค่ที่ว่างที่เดิม...ยังคงเป็นของฉัน
จะผูกรอยต่อของความผูกพัน...ให้กลายเป็นคืนวันที่มีค่า
ขอเธออย่าหวั่นไหว...ฉันยังเป็นใครคนเดิมตลอดมา
เพียงแต่หัวใจดวงเดิมที่เคยค้นหา...ตอบฉันได้แล้วว่า....
....คนที่อยู่ในหัวใจตลอดมา....คือเธอ
3 มกราคม 2545 00:43 น.
mono
เหมือนมองเห็น...ผืนน้ำเวิ้งว้าง
เส้นทางรกร้าง...อีกยาวไกล
สายลมเย็นพัดผ่าน...จนสะท้านหวั่นไหว
แสงอาทิตย์รำไร...ความอุ่นใจ...เลือนลาง
เหนื่อย...และท้อใจ
เส้นทางข้างหน้า...ยาวไกล...ไร้ร้าง
จุดหมายที่หวังไว้...ดูไร้หนทาง
แรงใจที่เหลือ....ก็เบาบางเหลือเกิน
เรียกหา....แรงใจ
หวังเพียงให้มีกำลังต่อไป...เพื่อก้าวเดิน
ยิ่งเรียกหา...เหมือนยิ่งห่างเหิน
หรือโลกนี้....เหลือเราก้าวเดินอยู่เพียงลำพัง
หน้าส่วนตัว
2545
