19 กุมภาพันธ์ 2545 17:31 น.
mono
ช่วยตอบฉันก่อน...ได้ไหม
อย่าเพิ่งหลบหน้าไป...อย่างนั้น
รู้ไหม...เธอกำลังทำให้หัวใจใครร้าวหวั่น
หากมันยากลำบากนัก...กับความรู้สึกนั้น....
...ก็เอ่ยเพียงแค่คำสั้น-สั้น...ฉันเข้าใจ
อย่าลังเลไปเลย...คนดี
ไม่ว่าคำตอบที่ใจเธอมี...จะทำร้ายฝันของฉันคนนี้แค่ไหน
ยินดีรับฟังทุกคำที่เธอบอก...อย่าทำให้ฉันต้องหลอกตัวเองต่อไป
ไม่ต้องกังวล...หากว่าคำตอบมันเลวร้าย....
เพราะฉันต้องการเพียงแค่...เหตุผลที่จะทำให้เดินจากไป...
.....อย่างคนที่เข้าใจเธอจริง-จริง
18 กุมภาพันธ์ 2545 17:31 น.
mono
ก็แค่นั้น...กับความรู้สึกที่เสียไป
จะปล่อยใจให้หวั่นไหวทำไม...มากมาย
แค่บางส่วน...ในความรู้สึกของใจมันหาย
ที่ถูกคน ๆ หนึ่งทำลาย...จะมัวเสียดายทำไมกัน
ก็แค่นั้น...กับความรู้สึกที่เสียเธอ
แค่วันนี้คนที่เธอพร่ำเพ้อ...ไม่ใช่ฉัน
ก็แค่คนหนึ่งคน...ที่เคยสำคัญ
กลายเป็นคนที่มีค่า..เพียงแค่คำบอกลาสั้น ๆ เท่านั้นเอง
แต่ก็แค่นั้น...กับความรู้สึกที่เสียไป
ชีวิตยังดำเนินต่อไปได้...ไม่ได้ผิดหวังเหมือนโลกทลาย....
....จนคว้างเคว้ง
ไม่มีเธอ ฉันก็ยังมีกำลังใจมากมาย...ที่จะอยู่ให้ได้เพื่อตัวเอง
โลกใบใหญ่ยังมีอีกหลายบทเพลง...ให้ฉันเลือกบรรเลงจนสาใจ
16 กุมภาพันธ์ 2545 23:02 น.
mono
เอื้อมมือไปซับน้ำตา
ฉันรู้ว่าเธอยังไม่หาย...เจ็บล้า...ปวดร้าว
คืนที่มืดมน...เธอนั่งมองฟ้าหม่น..ไร้แสงดาว
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเศร้า...อยู่กับรอยเหงาในหัวใจ
เอื้อมมือไปบีบมือเธอเบา-เบา
ฉันยังอยู่เคียงข้าง...ในวันที่เธอเจ็บร้าวรู้ไหม
อย่าทำเหมือนบนโลกนี้...ไม่มีใครสักคนที่จะเข้าใจ
มองตาฉันแล้วรับรู้ได้ไหม...ว่ายังมีใครห่วงใยตลอดเวลา
อย่ามองฉัน...ด้วยสายตาหมองหม่นอย่างนั้น
บอกแล้วไง...ว่าเราจะจับมือกันเดินฝ่าคืนวันที่เจ็บล้า
ต้องมีสักวันเธอเชื่อไหม...ที่ฉันจะไม่เห็นรอยหวั่นไหวในแววตา
วันคืนที่ใจเธอเคยเจ็บล้า...จะเป็นแค่เรื่องธรรมดา....
.....ที่เคยผ่านมาเท่านั้นเอง
15 กุมภาพันธ์ 2545 16:48 น.
mono
ฉันติดอยู่ในวังวน...ของสายฝนหลงฤดู
รอบกายมีเพียงความหดหู่...ช่างดูเงียบเหงา
หันมองไปทางไหน...เหมือนไม่พบสิ่งใด แม้เพียงเงา
มีแต่สายลมเศร้า...ที่พัดผ่านมาโลมเล้าหัวใจ
ความเย็นเยียบ...ของสายฝนที่เหน็บหนาว
ยิ่งทำให้ใจดวงเหงา...ปวดร้าว...จนสั่นไหว
ดวงตะวันที่เคยคุ้น...ไม่สาดแสงไออุ่นในหัวใจ
สายฝนที่โปรยปราย...ตอกย้ำความเดียวดายตลอดเวลา
กอดตัวเองในความอ้างว้าง...เหน็บหนาว
สายฝนเริ่มว่างเปล่า...แต่สายลมเหงายังพัดผ่านมาเบา ๆ.....
......กับความอ่อนล้า
นั่งมองละอองฝนที่ล่วงหล่น....จนบางตา....
แต่อีกไม่นาน ไม่ช้า...สายฝนแห่งความเหว่ว้า...ก็คงจะกลับมา.....
......พร้อมกับความเจ็บล้าในใจ
14 กุมภาพันธ์ 2545 23:02 น.
mono
เพราะความคิดถึง...จึงกลับมาหา
อยากเห็นแววตา...อยากรับรู้ว่าเธอสบายดีไหม
ห่างกันไปนาน...วันคืนที่ล่วงเลยผ่าน เธอเป็นอย่างไร
สุข..เศร้า..หรือเหงาแค่ไหน...อยากให้เธอเล่าให้ฟัง
ในความรู้สึกที่มากกว่า...ความคิดถึง
ยังอยากกลับมาสู่วันเวลาลึกซึ้ง...อีกครั้ง
กลับมาเพื่อรับรู้ว่าหัวใจที่เคยดูแลกันอยู่...ไม่รู้ว่าเธอลืมหรือยัง
อยากทบทวนความหลัง...เมื่อครั้งที่เรายังไม่ห่างกันไกล
อยากบอกกับเธอมากกว่า...คำว่า...คิดถึง
แต่ไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกลึกซึ้ง...กับความรู้สึกที่ส่งถึงแค่ไหน
ฉันยังเหมือนเดิมรู้หรือเปล่า...มีแต่เรื่องราวของเราในใจ
ในวันเวลาที่ผ่านมาค้นหาหัวใจ...ไม่ว่าจะห่างกันนานแค่ไหน..
.....ฉันไม่อาจรักใครได้นอกจากเธอ
หน้าส่วนตัว
669
