23 มีนาคม 2545 23:45 น.
mono
กระซิบบอก...สายลมไปเบา..เบา
เธอได้ยินบ้างหรือเปล่า...ว่าคิดถึง
เห็นไหม...รอยยิ้มหวานไหว...จากใครคนหนึ่ง
คนที่พยายามส่งความรู้สึกลึกซึ้ง...ให้ถึงเธอ
เห็นบ้างไหม...รอยอุ่นไหว...ในแววตา
ที่บ่งบอกตลอดมา...ว่าเธอเท่านั้นที่มีค่าอยู่เสมอ
อาจจะไม่ทำให้เธอซึ้ง...ก็ไม่เป็นไร
แต่รู้แล้วใช่ไหม...ว่ามีใคร..รักเธอ
แม้ความรักที่ส่งไป...จะต้องเก้อ
แต่ก็ยังดีกว่ามานั่งเพ้อ...อยู่คนเดียว
23 มีนาคม 2545 00:00 น.
mono
นั่งมอง...เข็มนาฬิกา
ที่หมุนเดินอย่างเชื่องช้า...ในคืนเหว่ว้าคืนนี้
ท่ามกลางเสียงเพลงเหงา...ที่คลอมาเบา-เบา...
...ยิ่งทำให้ใจหม่นเศร้า...กลับปวดร้าวขึ้นทุกที
อย่าสั่นไหว...ได้แต่ปลอบใจตัวเองอยู่อย่างนี้...
...ก็แค่..คืนที่ต้องทนอยู่กับความว่างเปล่าที่มี..อย่างเดียวดาย
ปล่อยเวลา...ให้ผ่านไปช้า-ช้า
ก็แค่หนึ่งคืนธรรมดา...ที่วันเวลาค่อย-ค่อยเลือนหาย
คืนที่หัวใจยังคงรับรู้...ว่ามีเพียงความหดหู่อยู่รอบกาย
คืนที่รู้สึกเปล่าดาย...ความเหว่ว้ามากมาย...เกินกว่าใครจะได้ยิน
นั่งมอง...เข็มนาฬิกา
ที่ยังคงหมุนไปอย่างเชื่องช้า...แต่เวลาไม่เคยจบสิ้น
ไม่แตกต่างกับฉันเลย....ใช่ไหม...
...เสียงสะท้อนของใจ...ที่ตอบกลับมาให้ได้ยิน
วันคืนหงา..ที่ความว่างเปล่าโบยบิน..ความร้างไร้ไม่เคยจบสิ้น...
...แต่ยังคงโรยรินในลมหายใจ
21 มีนาคม 2545 23:02 น.
mono
กลับมาเพื่อบอกเธอว่า...ยังเป็นคนเดิม
เคยรักเธออย่างไร เมื่อวันแรกเริ่ม...ก็ยังรักอยู่อย่างนั้น
ฉันไม่อาจลบเลือนมันไป...ทั้งหมดที่หัวใจเคยผูกพัน
วันนี้เธอมองว่าคุณค่ามันน้อยอย่างนั้น...แต่ฉันก็ยืนยันที่จะรอ
ยอมรับว่า...ยังอ่อนแออยู่มาก
และไม่มีสักข้อแม้ให้เธอลำบาก...กับการร้องขอ
แค่อยากบอกเธอว่า..ยังห่วงใย..เธอแค่รับรู้ไว้ก็พอ
จากสายตาของคนที่ทดท้อ...ว่ายังรัก..ยังรอ..เธอเรื่อยไป
มาเพื่อยืนยันความรักของฉัน...เพียงเท่านั้น
รู้ว่าเธอต้องการลืมเลือนมัน...ซึ่งต่างกับฉัน...
...ที่ยังคงเก็บฝัน...ที่สร้างร่วมกันเอาไว้
กับทุกความทรงจำที่เคยมี...ทุกความรู้สึกดี ๆ...
... จากนี้จะฝังลึกลงในหัวใจ
แม้วันนี้...เธอจะเป็นเพียงคนอื่นที่ห่างไกล...แต่อยากให้รู้ไว้..
...ว่าฉันยังคงเป็นใคร..ที่รักเธอหมดใจคนเดิม
21 มีนาคม 2545 00:00 น.
mono
อย่าเพิ่งน้อยใจสิ...ที่รัก
ฉันยังเป็นคนเดิมที่เธอรู้จัก...อย่าเพิ่งตัดพ้อ
ถึงจะห่างไกล...แต่รู้ไหม..ส่วนลึกในใจก็นับวันรอ
ฉันยังเป็นคนเดิมที่เธอร้องขอ...แต่ก็อยากให้เธอรออย่างมั่นใจ
อยากให้รู้...ว่ายังรักเธอเหมือนวันเก่า
ความห่างไกล...อาจทำให้เธอคาดเดาจนหวั่นไหว
บางครั้งฉันอาจไม่มีเวลา...แต่ก็อยากให้เธอรู้ว่าห่วงใย
ไม่ว่าจะห่างไกล แค่ไหน...เธอก็อยู่ในใจตลอดเวลา
ขอแค่...ส่วนลึกในใจเรายังมีกัน
คำว่ารักคำนั้น...จะทดแทนซึ่งกันและกัน..เมื่อห่วงหา
ฉันยังห่วงใย...ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปตามวันเวลา
ยิ่งนานวัน...ก็ยิ่งรู้ว่า...แม้เธอต้องห่างไกลสายตา...
....แต่ทว่า..กลับชัดเจนยิ่งกว่าในหัวใจ
20 มีนาคม 2545 00:14 น.
mono
จากวันที่ไม่มีเธออยู่...เคียงข้าง
อะไรทุกอย่างก็ดูเหมือนอ้างว้าง...ไม่เคลื่อนไหว
ฉันไม่ใช่แค่เหงา...แต่เรื่องราวของเรารุมเร้าหัวใจ
มันสายเกินกว่า...จะทำอะไรได้...
...นอกจากเสียงของใจ...ที่บอกรักเธอไปลำพัง
ฉันรู้ซึ้ง...กับการเสียใครไปสักคน
เหลือเพียงรอยยิ้มเศร้า ๆ หมองหม่น...จากคนที่พลาดพลั้ง
ฉันบอกว่าไม่เป็นอะไร...แต่เสียงหัวใจร้องไห้ยังก้องดัง
ฉันไม่อาจเรียกร้อง...หรือว่าจะรั้ง..เธออย่างไร
เพราะที่ผ่านมา...ฉันก็เหมือนเป็นคนตัดสิน
คำว่ารักที่เธอบอกให้ได้ยิน...ฉันก็รู้แค่ว่าความรักของเธอ...
...ยังโบยบินอยู่ใกล้ ๆ
แต่จากวันนี้...จะไม่มีอีกแล้ว...เสียงเธอดังแว่วจนห่างไกล
ฉันเองที่ไม่เคยรู้ค่า...จนวันที่รู้ว่า..จะเสียเธอไป...
...บางสิ่งในหัวใจ...ถึงได้ตอบกลับมา
อยากบอกเธอว่า...ฉันรู้ซึ้งดีแล้ว
เสียงร้องไห้แผ่ว ๆ แทรกกับเสียงเธอ..ที่ดังแว่วเข้ามาหา
ร้อยคนผ่านไป...แท้จริงเธอคือคนเดียว...ที่อยู่ในใจตลอดมา
เสียดายความรักที่เธอมอบให้ในวันเวลา....
...เพราะกว่าจะได้รู้ค่าก็สายเกินไป
หน้าส่วนตัว
829
