10 เมษายน 2546 18:06 น.
rose sad
แดงชมพูแซงแซกแสบดวงจิต
ดูพิชิตสีอื่นมิมีเหมือน
แดงนั้นซ่านซาบกายมิได้เลือน
แดงที่เหมือนสีเลือดเชือดดวงใจ
4 เมษายน 2546 20:32 น.
rose sad
เราจะข้ามเวลามาพบกัน
เหมือนดั่งฝันที่ฉันวาดเอาไว้
แต่หนทางยังคงอีกยาวไกล
แล้วเมื่อไรฉันนั้นจะพบเธอ
เธอรู้ไหมทำให้ฉันเฝ้าละเมอ
คิดถึงเธอเฝ้ารอคอยเพรียกหา
ฝากคำรักกับสายลมและธารา
วอนฝากพาเธอมา หาฉันที
12 มีนาคม 2546 18:26 น.
rose sad
อยู่คนเดียวอีกแล้วในคืนนี้
ก็ไม่มีอยู่แล้วในทุกครั้ง
คงมองเหมือนฉันนั้นเย็นชาจัง
โปรดอย่าชังฉันคนนี้ที่เย็นชา
ยามเมื่อลมเย็นๆพัดโชยพา
ฉันนี้หนาอยากจะลอยพลอยละล่อง
วอนลมพัดใครสักคนมาลงช่อง
ช่องดวงใจของฉันที่ขาดหาย
4 กุมภาพันธ์ 2546 21:09 น.
rose sad
ในวันนี้ช่างเงียบเหงาเหลือเกิน
ดูเผินๆช่างมีความสุขนัก
แต่ความทุกข์มีมากหนัก
อยากจะพักทั้งกายใจในราตรี
2 กุมภาพันธ์ 2546 20:11 น.
rose sad
อันหนังสือเป็นสิ่งที่ดีนัก
มีความรักมีทุข์โศกคอยถ่ายทอด
มีความรู้สึกทุกสิ่งคอยโอบกอด
มันถ่ายทอดมาทางตัวอักษร
แต่ที่บอกหนังสือดีนักไม่แน่นอน
มีคนที่เคยสอนบอกไว้ว่า
ความรู้สึกที่อ่านยังค้างคา
ถ้าหากว่าเรายังจินตนาการ
มีความคิดที่มันไม่หักหาน
มันไม่ผลาญความคิดที่เรามี
แต่สังคมรอบข้างมันไม่ดี
อย่าได้ผลีรีบคิดจินตนาการ
มันจะผลาญโดยสังคม
หน้าส่วนตัว
800
