17 เมษายน 2552 12:28 น.
somebody
สิ่งที่เจอแม้ร้ายแรงสักเพียงไหน
อย่าหวั่นไหวหวาดกลัวและท้อถอย
ยังมีใครอีกคนที่เฝ้าคอย
ไม่คิดปล่อยให้เธอก้าวลำพัง
ยามเหนื่อยหนักขอให้พักบ้างสักหน่อย
อยากให้ปล่อยมันบ้างสิ่งที่หวัง
พักไว้ก่อนแล้วค่อยเติมเพิ่มพลัง
แล้วก้าวย่างเดินต่ออย่าท้อใจ
คงไม่มีอะไรได้มาง่าย
อย่าเพิ่งพ่ายยอมแพ้เข้าใจไหม
ชีวิตคนอยากหลุดพ้นต้องดิ้นไป
ต้องแก้ไขปัญหาที่เผชิญ
ประสบการณ์ที่ผ่านจะช่วยสอน
ช่วยลดทอนความขลาดกลัวและขวยเขิน
สร้างให้เรากล้าแกร่งพร้อมก้าวเดิน
อย่าเพิ่งเมินลดละความอดทน
แล้วสักวันความสำเร็จจะมาถึง
เป็นที่หนึ่งสำเร็จได้เพราะฝึกฝน
เราเกิดมาใช่ว่าต้องอับจน
หากอดทนเชื่อว่าต้องได้ดี
17 เมษายน 2552 12:18 น.
somebody
เก็บอะไรไว้ในใจใช่รึปล่า
อยากให้เล่าให้ระบายจะได้ไหม
อย่าเก็บไว้คนเดียวให้เหนื่อยใจ
ฉันห่วงใยอยากเห็นรอยยิ้มเธอ
ทุกปัญหาเชื่อว่ามีทางแก้
อย่ายอมแพ้จะเคียงข้างอยู่เสมอ
จะหนักหนาแค่ไหนที่พบเจอ
พร้อมเสนอรักแท้และห่วงใย
ขออย่ามองและเห็นเป็นคนอื่น
อยากหยิบยื่นรักษาใจที่ร้าวไหว
เรื่องแค่นี้ไม่หนักหนาไม่เป็นไร
พร้อมแก้ไขช่วยเธอเสมอไป
อยากให้เธออุ่นใจในทุกครั้ง
ว่าเธอยังมีฉันไม่ไปไหน
แบ่งปันมาปัญหาที่กวนใจ
จับมือไว้ฝ่าฟันไปพร้อมพร้อมกัน
16 เมษายน 2552 12:22 น.
somebody
ที่เคยบอกเอาไว้ในวันก่อน
เริ่มเก็บซ่อนความรู้สึกไร้จุดหมาย
เพราะความรักระหว่างเราเริ่มกลับกลาย
คงสลายไม่ช้าในเร็ววัน
จบเพื่อจากลาไกลในวันนี้
เหมือนหัวใจถูกขยี้เธอแปรผัน
คำว่ารักที่เคยสื่อความผูกพัน
เมื่อจบกันจงลืมซะรักที่มี
ลืมมันซะความห่วงใยและคิดถึง
ความผูกพันกับคนหนึ่งเคยสุขขี
ลืมมันซะทุกทุกอย่างลืมเสียที
จะเป็นปีเนิ่นนานให้ลืมไป
ลืมไปนะว่าเคยรักกับฉัน
ลืมไปซะว่าผูกพันมากแค่ไหน
ลืมไปเถอะว่าเคยพูดอย่างไร
ลืมมันไปอย่าให้เหลือและค้างคา
16 เมษายน 2552 12:14 น.
somebody
จะดีไหมหากจากไปในวันนี้
จะดีไหมหากหลบลี้และหนีหาย
จะดีไหมไม่เกี่ยวข้องและวุ่นวาย
จะดีไหมถ้าฉันตายจากใจเธอ
คงจะดีหากไม่มีฉันนี้อยู่
คงจะดีไม่ใช่ขู่แค่เสนอ
คงจะดีจากนี้ไปไม่พบเจอ
คงจะดีหากว่าเธอสบายใจ
จะโกรธไหมหากจากไปในวันนี้
จะโกรธไหมกับท่าทีไม่สดใส
จะโกรธไหมหากไม่มีฉันห่วงใย
จะโกรธไหมอยากจะรู้ซะเหลือเกิน
คงไม่โกรธอและถือโทษกับตัวฉัน
คงไม่โกรธที่เรานั้นต้องห่างเหิน
คงไม่โกรธหากไม่มีฉันร่วมทางเดิน
คงไม่โกรธหากฉันเมินไม่สนใจ
ตัดสินใจลาจากไม่พูดพร่ำ
เหมือนเหยียบย่ำหัวใจให้สั่นไหว
แม้เจ็บปวดยามลาจากไม่เป็นไร
มันเกินไปเกินทนได้และไม่ทน
16 เมษายน 2552 12:04 น.
somebody
เคยเฝ้ารอคอยใครสักคนหนึ่ง
อยากซาบซึ้งกับความรักที่เขาให้
อยากจะมีใครสักคนที่เข้าใจ
ทั้งห่วงใยรักแท้และจริงจัง
ได้มาพบเธอคนดีสุดที่รัก
ปลื้มใจนักปลดปล่อยใจที่ถูกขัง
อิสรภาพได้มาด้วยพลัง
ของความหวังและรักแท้ได้จากเธอ
ค้นพบแล้วเธอคนดีสุดที่รัก
และตระหนักสิ่งที่เคยคิดเสมอ
เทียบไม่ได้เมื่อฉันมาพบเจอ
กับตัวเธอคือคำตอบของหัวใจ
ไม่ใช่ว่าใครเข้ามาก็จะรัก
ฉันประจักษ์รักเธอไม่หวั่นไหว
หากไม่มีเธอใจนี้ขอไม่มีใคร
ไม่ใช่ใครก็ได้ต้องเป็นเธอ
หน้าส่วนตัว
1019
