16 ธันวาคม 2544 00:14 น.
Zagaie
ฝนรินลมแรงแสงสลัว
อากาศมืดมัวข้างนอกนั่น
ฉันปิดประตูไม่รับรู้สิ่งใดๆทั้งนั้น
ปล่อยให้สายลมดุดันต่อไป
เมื่อเมฆเปิดม่านแสงทอดทอมา
เมื่อลมฟ้าพัดพอแผ่วไหว
มีนกน้อยส่งเสียงปลุกค่อยๆอยู่ไม่ไกล
ถึงเวลาเปิดประตูใจ มารับสิ่งใหม่ๆในวันนี้
สัมผัสแสงแดดอุ่น
ไอดินส่งกลิ่นกรุ่น ละไมละมุน ไปทุกที่
ฉันเปิดประตู มองดูสิ่งสวยงามที่มี
ปล่อยให้บรรยากาศดี ๆ เป็นไปแบบนี้นานๆ
15 ธันวาคม 2544 23:31 น.
Zagaie
ฉันมีเมลของเธอ
ในมอนิเตอร์ตัวเดิมที่พอใช้การได้
ส่งผ่านข้อมูลมีความห่วงใยมากมาย
ความเดียวดายคลี่คลายเมื่ออ่านมัน
แล้วส่งความคิดถึงผ่านปลายนิ้ว
ให้คีย์บอร์ดหอบหิ้วให้คนในฝัน
บอกเรื่องราวเมื่อเราต้องห่างกัน
และต่อเติมความผูกพัน ให้มั่นคง
10 ธันวาคม 2544 22:04 น.
Zagaie
ได้ข่าวคราวของคนรู้จัก
ซึ่งเคยสำคัญนัก สำคัญหนา
คว ามรู้สึกเก่าๆ ยังแฝงเงา กับข่าวคราวที่ฟังมา
แต่สำนึกก็ย้ำเตือนว่า แค่รู้จักกัน
น่านเท่าไหร่แล้วนี่
ที่ความรู้สึกดีๆหายไปจากใจฉัน
ที่ๆฉันอยู่ มีคนรู้จักทักทายทุกวัน
แต่ยังไม่กล้าถักทอความผูกพัน เกินคำว่ารู้จักกัน อีกต่อไป
9 ธันวาคม 2544 00:00 น.
Zagaie
ฉันเห็นทิวทัศน์จากมุมมองของเหยี่ยว
เห็นพื้นที่สีเขียวสว่างไสว
ต้องพยับแดดแผดอุ่นยาวไกล
เหมือนผืนกำมะหยี่ผืนใหญ่นิ่มนวล
ภายใต้ป่าผืนนี้
ส่ำสัตว์คงสุขีอิ่มอ้วน
เพราะป่านั้นสะสมพลังมวล
จากแสงที่ส่องสวนสายลมมา
ฉันใช้สายตา สัมผัสแสงงาม
และตอบคำถามในใจที่ว่า
คนประเภทใหนนะที่จะไร้ปัญญา
ถึงขั้นทำลายสิ่งสูงค่าที่ฉันเห็นตรงหน้าขณะนี้
8 ธันวาคม 2544 22:48 น.
Zagaie
ฉันเดินบนถนนพลุกพล่าน
ผู้คนงุ่นง่านรีบเร่ง
เริ่มวันใหม่ในเมืองเส็งเคร็ง
มีชีวิตแสนเซ็งเง็งงง
เฮ้ย..เจ้าด่างเดินแซงฉันไป
ชาติหมา ไอ้จังไร ฉันด่าส่ง
มันเสือกชิง คาบขาไก่ไป ฉันเลยปลง
ต้องนั้งลงคุยหา อย่างอื่นกิน
หน้าส่วนตัว
564
