7 ตุลาคม 2545 10:11 น.
***กฤษณะ***
***ฝนพร่างพรม ห่มฟ้า นภาสลัว....เมฆหมอกมัว ปกคลุม ทั่วเวหน
เปรียบได้กับ ชีวิต ทุกผู้คน....ต้องจำทน ห่มไห้ ในบางครา
...ในขณะ เดียวกัน ชวนให้คิด....บางชีวิต รอคอย และโหยหา
ก่อกำเนิด เติบโต เริ่มชีวา....เมื่อฝนมา เริ่มชีวิต ผลิตดอกบาน
...มีได้อย่าง เสียอย่าง ทางชีวิต....ฟ้าลิขิต สุขตรม ขมและหวาน
อันสุขทุกข์ คู่กัน มาเนิ่นนาน....เมื่อฝนผ่าน ฟ้าสดใส กลับคืนมา
...ยามมีฝน จงสดชื่น กับสายฝน....อวลละคน ซุกไออุ่น กระไรหนา
ยามฟ้าเปิด สว่าง กระจ่างตา....ซึ้งคุณค่า ฟ้าสดใส ใจอิ่มเอม
...ขอมีเพียง ผู้รู้ใจ ไว้คนหนึ่ง....ไว้ซาบซึ้ง ปราศทุกข์ สุขเกษม
ฝนหรือหนาว พราวใจ ให้ปรีเปรม....เข้าใจเกม เกณฑ์ชีวิต เป็นของเรา
6 ตุลาคม 2545 21:20 น.
***กฤษณะ***
***ฟ้ามืดครึ้ม พายุมา พร้อมสายฝน.....คิดถึงคน ที่อยู่ไกล ให้ใจหาย
เจ้าคงเหงา เปล่าเปลี่ยว แสนเดียวดาย.....ใจวุ่นวาย สับสน ร้อนรนนัก
อยากให้รู้ ฝากดวงเดือน ไปเตือนบอก.....อยากซุกซอก ซบเธอ ที่บนตัก
ฉันคิดถึง เธออยู่ นะที่รัก......ด้วยใจภักดิ์ มั่นคง ตรงที่เธอ
ยามหลับตา ยังฝัน เห็นรอยยิ้ม.....ที่กรุ้มกริ่ม แวววาว พราวเสมอ
จะโอบกอด ปลอบนวล ชวนละเมอ....จะพร่ำเพ้อ เรียกหา แต่คาเวียร์....ฯ
5 ตุลาคม 2545 08:18 น.
***กฤษณะ***
***ลักษมี ที่ฉันตาม เฝ้าถามหา.....ในอุรา ตรึงอยู่ ในความฝัน
จิตนา การบรรเจิด เลอเลิศอัน.....ทุกคืนวัน ได้สัมผัส ดวงวิญญา
...ลักษมี คือไข่ปลา(...?....) ที่ว่างไว้.....รอชื่อใคร เข้าเติม คนึงหา
เหยี่ยวอ้างว้าง ร่อนไป ในนภา.....ด้วยหวังว่า ใครสักคน คงเห็นใจ
...ช่องว่างที่ มีอยู่ ในใจฉัน......จะเติมฝัน อันอบอุ่น หรือไฉน..?
หรือต้องอ้าง ว้างอยู่ ตลอดไป.....ด้วยดวงใจ ปวดร้าว เศร้าระทม
...อย่างโดดเดี่ยว บินถลา นภากาศ.....คราฝนสาด พายุซ้ำ มาผสม
ยังหาญกล้า บินฝ่า แม้อกตรม.....น้ำตาพรม หลั่งประชด รดในใจ
...ช่องว่างที่ มีอยู่ ในใจฉัน.....จะเติมฝัน อันอบอุ่น หรือไฉน..?
ประกาศก้อง ร้องกู่ ผู้รู้ใจ.....อยู่ที่ไหน โปรดเติมฝัน ฉันเป็นจริง....ฯ
4 ตุลาคม 2545 09:21 น.
***กฤษณะ***
...อาทิตย์ ใกล้อัสดง.......เป็นสิ่งคง อยู่ทุกวัน
ตราบวัน คืนเปลี่ยนผัน.......เป็นธรรมชาติ ใช่พิศดาร..?
...อาทิตย์ ยามสาดแสง.......อันร้อนแรง เผาวิญญาน
ตระกองกอด นวลนงคราญ......กลางแดดจ้า ฤาชื่นใจ..?
...พลอดรัก กลางแสงแดด.....ที่เผาแผด กลางทะเลทราย
ต่อให้ รักแทบตาย.....หาเทียบได้ ยามราตรี
...เดือนมืด หรือเดือนหงาย.....ยังผลให้ เหล่าสตรี
ทุกคน บรรดามี.....ความเปลี่ยนแปลง ในร่างกาย
...จันทรา คราเต็มดวง.....ยังดึงหน่วง น้ำขึ้นได้
ดังนั้น จิตและกาย......จึงอยู่ใต้ อิทธิพล
...สนธยา เป็นช่องว่าง.....ในระหว่าง ดวงกมล
อาทิตย์จันทร์ จึงส่งผล.....ต่อดวงจิต และวิญญาน
...ความมืด เริ่มโรยรา.....ดวงจันทรา ยังอีกนาน
ช่วงนี้ แหละพิศดาร.....ความอ้างว้าง เข้าครอบคลุม
...หากว้า เหว่เหงาเศร้า.....สนธยาเข้า ยิ่งเร้ารุม
ความปวด ร้าวที่สุม.....จะกระหน่ำ ซ้ำเติมพลัน
...คล้ายกัน กับรุ่งสาง.....แต่แตกต่าง ตรงข้ามกัน
ยามเช้า ตื่นจากฝัน.....ไม่บีบคั้น ด้านจิตใจ
...ช่วงต่อ สนธยา.....มีผลมา ดังขานไข
หากยัง ไม่เข้าใจ.....ต้องอธิบาย เป็นส่วนตัว....(นะจ๊ะ)
3 ตุลาคม 2545 17:40 น.
***กฤษณะ***
***รติกาลกรายสู่ฟ้า.......ปัฐพี
ยามค่ำคืนราตรี..............หริ่งร้อง
คนึงคิดใคร่ไมตรี...........เคยก่อ
ตัวพี่กับนวลน้อง...........เกี่ยวก้อยกลางจันทร์...
***รติกาลใกล้ค่ำแล้ว......สนธยา
ตัวพี่เจ็บในอุรา..............เอ่ยอ้าง
ราตรีที่จะมา..................ถึงอยู่
หาไป่ใครเคียงข้าง.........ข่มช้ำฤดีหาย.....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟ***กฤษณะ***
หน้าส่วนตัว
628
