20 กรกฎาคม 2553 08:03 น.
กามนิต
๏ ใจรวนเรเวลาเวียนมาเจอ
ยามยลเธอทำเอาใจเรารัว
นวลจำเนียรจำนัลราวพันพัว
ลืมตนตัววาจาพาลพาตรม
เรียมยังจำคำกลอนคราจรไกล
ยังจำใครเคยครวญเพียรชวนชม
ยามมาเจอเธอเลยเปรยราวลม
ไปนานนมโตดีแลมีแวว ๚
18 กรกฎาคม 2553 11:26 น.
กามนิต
๏ สามฤดู ของไทย จำให้มั่น
ว่า "เหมันต์" "ฤดูหนาว" สาวหนีผละ
อัน "คิมหันต์" "ฤดูร้อน" สงน้ำพระ
"วัสสานะ" "ฤดูฝน" ชลฉ่ำนอง
๏ คำแขกคู่ "ฤดูฝน" สับสนนัก
หลายคนปัก ใจมั่น "วสันต์" ท่อง
นั่นฤดู ใบไม้ผลิ ฝรั่งดอง
ที่ถูกต้อง "วัสสานะ" นะจ๊ะเธอ ฯ
ฤดูวสันต์ ไม่ใช่ ฤดูฝน
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/board6850.html
17 กรกฎาคม 2553 16:45 น.
กามนิต
โคลง ๔ สุภาพ
๏ ใสอากาศสดไร้............รอยหมอง
มวลพฤกษ์เขียวขาบทอง......อะคร้าว
ดินชุ่มฉ่ำละออง...................ไอเมฆ
ฟ้าแช่มแจ่มใจน้าว.............เนื่องฟ้าหลังฝน ฯ
ช่วงนี้ฝนตกบ่อย แต่หลังฝนตกนี่ ฟ้าใสดีจริงๆ
13 กรกฎาคม 2553 13:47 น.
กามนิต
นิทานอีสป "หมาจิ้งจอกกับพวงองุ่น" ที่มาของสำนวนเทศ "องุ่นเปรี้ยว"
๋๏ ณ คิมหันต์ วันหนึ่ง ซึ่งร้อนผ่าว
ปรากฏก้าว เจ้าสิคาล ผ่านในสวน
ถึงองุ่น พวงสุก ลูกเย้ายวน
ห้อยเถาล้วน กิ่งสูง จูงใจชิม
แหงนรำพึง "นี่แหละ แก้คอแห้ง"
จึงจัดแจง ถอยหลัง ยังกระหยิ่ม
ตั้งหลักดี แล้วกระโดด โลดหมายลิ้ม
แต่แค่ปริ่ม เกือบถึง จึงอดกิน
หมุนตัววน ตั้งท่า คว้าคำราม
หนึ่งสองสาม กระโดดพุ่ง มุ่งสุดดิ้น
กลับไม่สูง กว่าเดิม เพิ่มดั่งจินต์
พยายาม จวบสิ้น กำลังใจ
จึงล้มคิด แล้วจาก แม้นอยากหวาน
ก็ป่วยการ ด้วยเกิน จะคว้าไขว่
พลางแหงนหน้า สูดกลิ่น คำรามไกล
"องุ่นเขียว เปรี้ยวไป ไม่น่ากิน"
นิทาน เรื่องนี้สอน ให้รู้ว่า
คนชั่วช้า มักอ้าง อย่างติฉิน
โทษคนอื่น ไม่ดี มีมลทิน
แท้ตนสิ้น สามารถ ไม่อาจทำ ๚ะ๛
------------------------------
หมายเหตุ
คำศัพท์
คิมหันต์ = ฤดูร้อน
สิคาล = สุนัขจิ้งจอก
ที่ใช้ภาษาแขก ก็เพราะรู้สึกว่าเท่ดี 555+
สำนวน "องุ่นเปรี้ยว" มิใช่สำนวนไทย แต่เรารับเข้ามานานแล้ว ตามนิทานอีสป จนลืม ๆ เลือน ๆ ไป นึกว่าเป็นสำนวนไทย แล้วก็มีคนเติมเข้าไปด้วยว่า "องุ่นเปรี้ยว มะนาวหวาน" ก็ยิ่งเนียนกันไปใหญ่
ส่วนสำนวนไทยที่มีความหมายใกล้เคียงกันก็คือ "รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง" นั่นเอง
ขอขอบคุณ นิทานอีสปแปลไทยเทียบอังกฤษ(บรรทัดต่อบรรทัด)
http://www.si.mahidol.ac.th/Th/division/shcd/Aesop/004.html
14 มิถุนายน 2553 15:43 น.
กามนิต
๏ ออดอ้อนอ้อนออดออดอ้อน
มิ่งสมรคิดเห็นเป็นไฉน
รู้ว่าตัวพี่มีเยื่อใย
เดี๋ยวก็ไปเดี๋ยวก็มาท่าเว้าวอน
เกาะแขนแอ่นมองมาจ้องหน้า
นัยน์ตาเชื่อมหวานสานออดอ้อน
ใจละลายยวบไหลไร้แววงอน
โถบังอร...พี่ยอมตั้งนานแล้ว ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
1108
