6 มิถุนายน 2546 21:10 น.
กำไลแก้ว
แอบรักหนุ่มข้างบ้าน
เมื่อวานเดินผ่านมา
เห็นแล้วสบแววตา
ก็รู้ว่าน่ารักดี
เมื่อไหร่จะได้คุย
หรือต้องลุยล่ะคราวนี้
ขอเธอยิ้มสักที
ฉันคนนี้คงชื่นบาน
6 มิถุนายน 2546 20:42 น.
กำไลแก้ว
ไม่ว่าจะมีแต่อุปสรรค
มาทายทักความรักเธอกับฉัน
เราสองจะมุ่งมั่นร่วมฝ่าฟัน
เพื่อให้รักนั้นคงมั่นนิรันดร
กลอนบทนี้เป็นบทเก่า
ที่ไม่มีเรื่องเล่าเป็นอักษร
ฉันเคยท่องมันก่อนจะนอน
เพื่อระลึกถึงตอนเรามีกัน
สัญญาบทกลอนเป็นคำเก่า
ที่เราเคยให้กันไว้เป็นคำมั่น
ว่าคงจะมีสักวัน
ที่เราจะสร้างฝันให้เป็นจริง
ผ่านมาหลายปี
ฉันคนนี้ก็ถูกทิ้ง
เก็บบทกลอนเก่า ๆ ไว้แอบอิง
ไว้พึ่งพิงตอนอ่อนใจ
สักวันมันคงมี
เธอคนนี้กลับมาอยู่ใกล้
รอคอยสองเราร่วมสานใจ
กลับมาใหม่ในทางที่หมายเดิน
อุปสรรคนานับ
ร้อยพันเคยผ่านผันมาได้
แต่แล้วเป็นอย่างไร
เมื่อเคยมีใครมาแทรกกลาง
เห็นฉันเป็นคนผิด
ที่เธอคิดในวันก่อน
วันนี้อยากให้ใครไปง้องอน
ใช้บทกลอนอ้างสัญญา
วินาทีนี้มีอุปสรรค
มาทายทักความรักเธอกับฉัน
เหตุใดไม่ร่วมฝ่าฟัน
กลับทิ้งฉันไว้คนเดียว
4 มิถุนายน 2546 18:27 น.
กำไลแก้ว
สวัสดีความรัก
เคยแวะมาทายทักฉันบ้างไหม
วัน ๆ ปล่อยให้ฉันนั่งน้อยใจ
เพียงขอใครเดินผ่านมาสักคน
ฉันจะจับเขาไว้ไม่ยอมปล่อย
เพราะนั่งคอยเหงาใจมาหลายหน
คนนี้แหละใช่เลยต้องอดทน
เสกน้ำมันต์เข้าใส่รักฉันเลย
อุ๊ยอ๊ะ! อุ้ยตาย! ใครทำหล่น
สาดน้ำมนต์ลงไปไม่โดนเขา
เอาสิเอาเข้าแล้วซวยเลยเรา
ไม่โดนเขาแล้วน้ำมนต์ไปโดนใคร
อ้ย! นั่นปิ้งเข้าแล้วไม่ใช่คน
ตัวมีขนสี่ขาเดินมาได้
น้ำมนต์นี้ช่างขลังจริงใส่โดนใคร
ก็รักได้แต่ อุ๊ยตาย! ไม่ใช่คน
2 มิถุนายน 2546 18:26 น.
กำไลแก้ว
นามแฝงเรากำไลแก้ว
ไม่นานแล้วเราจะมี ชื่อเกียรติก้อง
กลอนบทแรกที่แต่งไปมันคงฟ้อง
ว่าเรายังเป็นน้องไปอีกนาน
วันนี้แต่งไม่ค่อยดีใช่ว่า
วันข้างหน้ามาใหม่พัฒนาขึ้น
คงต้องใช้เวลานานเป็นเดือนๆ
กว่าจะเทียบเท่าเพื่อน ๆ ที่ดีดี
ขอลองใหม่ไม่มีใจจะแต่งต่อ
เพราะต้องรอสอบบัญชีให้เสร็จก่อน
ในบางครั้งอยากจะแต่งหลายบทกลอน
แต่แล้วต้องรีบนอนจบไม่ลง
2 มิถุนายน 2546 18:13 น.
กำไลแก้ว
คิดถึงคนไกลที่ปลายฟ้า
รอเวลาการพบพาวันมาถึง
เฝ้ารอคนไกลฝันคนึง
คงวันหนึ่งได้มาถึงวันพบเจอ
หน้าส่วนตัว
1960
