19 พฤศจิกายน 2550 15:04 น.
ก่องกิก
อย่าไหลหลง วังวน จนใจท้อ
อย่าหลงต่อ คำหวาน ที่ขานไข
อย่าให้คำ ออดอ้อน กัดกร่อนใจ
อย่าให้ใคร ว่าน้องสาว เจ้าอ่อนแอ
หลงคำพ้อ ต่อไป ใจว้าวุ่น
หลงคำคุ้น ละมุนอุ่น ตามกระแส
หลงเติมรัก เพราะรัก ปักดวงแด
หลงแท้แท้ อย่าหลงทาง นะนางเอย
เสียงทุ้มทุ้ม ก็คือเสียง คนสูงใหญ่
เสียงหวานไป ออกจากใจ ใคร่เฉลย
เสียงท้วงติง จากคน ที่คุ้นเคย
เสียงที่เอ่ย ก็คือรัก จากดวงใจ
นางจะเป็น เช่นไร มากไหมหนอ
นางเคยก่อ สร้างกรรม จากชาติไหน
นางจึงทุกข์ คิดตัดรัก จากดวงใจ
นางทำได้ ก็เป็นบุญ ที่หนุนนาง
16 พฤศจิกายน 2550 10:39 น.
ก่องกิก
อ่านกลอนน้อง ของพี่ ที่ใจน้อย
สุดเศร้าสร้อย น้อยใจ อะไรนะ
ในข้อความ บรรยายไว้ ใจความว่า
จะขอลา พี่ไป หลายบทตอน
ขอลาแล้ว ลาไป ให้ไกลพี่
ขอคนดี มีสุข สโมสร
ขอลาพี่ ด้วยคำ มาพร่ำวอน
ว่าลาก่อน ลาไกล ไปจนตาย
อย่าพานพบ อีกเลย คนเคยรัก
จำต้องหัก ใจข่ม ตรมเหลือหลาย
ที่ผ่านมา ชอกช้ำ ถ้อยคำชาย
เจ็บเจียนตาย ขอจำ ถ้อยคำลวง
แม้นชาติใด ขออย่าได้ ให้พานพบ
รักพี่นบ ขอให้จบ คนเคยหวง
ทุกข์ที่มี ทับถม ระทมทรวง
ขอตัดบ่วง ห่วงรัก จักขอลา
พอพี่อ่าน ใจสั่น ตอนกลอนจบ
ตาพี่นบ เริ่มบวม ทั่วเบ้าตา
มาวันนี้ น้องของพี่ มาขอลา
วาสนา พี่น้อยจริง ไม่เข้าใจ
14 พฤศจิกายน 2550 08:21 น.
ก่องกิก
ค่ำคืนนี้ ไม่มีเสียง การรอสาย
ทำอะไร หลับสบาย ใช่ไหมน้อง
หมดวาระ ของคน คอยประคอง
คงผุดผ่อง แจ่มใส สบายดี
คิดฮอดหลาย ทำไงได้ ใจจะขาด
โอ้อนาถ ใจนัก ในรักนี้
มองหน้าจอ ว่างเปล่า เหงาเหลือที่
ไม่เคยมี สายเข้า แม้ข้อความ
ผิดที่พี่ แอบรัก แอบคิดถึง
ไม่คำนึง ถึงน้อง ไม่เคยถาม
ไม่ทราบเลย ว่าเบื่อพี่ แล้วคนงาม
พี่มองข้าม ความจริง ในใจเธอ
ใจสลาย ไปแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
ก่อนนี้เคย คิดฮอด อยู่เสมอ
เคยขำขัน หยอกเย้าเล่น เช่นเพื่อนเกลอ
น้ำตาเอ่อ ใจจะขาด อนาถจัง
12 พฤศจิกายน 2550 15:42 น.
ก่องกิก
คนมองพี่ ไม่พ้น คนหลายรัก
พี่รู้จัก รักหนึ่ง ไม่ใช่สอง
ไม่อยากเห็น น้องเป็น ตัวสำรอง
พี่อยากครอง รักเดียว รักด้วยใจ
เพราะไม่อาจ เป็นได้ ดังใจคิด
ไม่มีสิทธิ์ รักเธอ เพราะพี่สาย
ไม่อยากรับ เธอมา เพื่อทำลาย
สิ่งที่หมาย ตัวน้อง จึงต้องทน
หัวใจพี่ มีเพียง เจ้าเท่านั้น
ฤทัยมั่น รักแน่ แม้สับสน
เป็นรักคุด ข้างเดียว รักหน้ามน
ก็จะทน รักแบบนี้ รักต่อไป
ทุกข์ไม่ท้อ ขอก้าวไป สุดปลายฝัน
ใจพี่นั้น เริ่มร้าวเดาะ เพราะหวั่นไหว
ขอคิดถึง แบบนี้ ทุกวันไป
ปัญหาใหญ่ คือกวนเจ้า ทุกเช้าเย็น
9 พฤศจิกายน 2550 08:19 น.
ก่องกิก
เห็นสายหมอก หยอกหญ้า เวลาเช้า
คิดถึงสาว คนดี พี่คิดถึง
เจ้าจะหนาว ไหมหนอ พ้อรำพึง
คิดคำนึง หน้านวล ครวญทุกครา
สายลมต้อง..ต้องกาย ไหวสะท้าน
พลิ้วลมผ่าน กายไหว ใจโหยหา
ระริกเยือก หนาวแล้ว โอ้แก้วตา
พี่ผวา ใจหวั่น สั่นทั้งทรวง
ปรารถนา แห่งใจ ใคร่พานพบ
แม้นประสบ คงสุข ใจอย่างใหญ่หลวง
ลืมทุกข์โศก ถับทม ที่ตรมทรวง
สุดาดวง คนดี ที่พี่รอ
สะดุ้งกาย จากภวังค์ อีกครั้งหนึ่ง
ที่เคยซึ้ง แค่ในฝัน นั่นแหละหนอ
พบความจริง แค่ฝัน นั้นสุขพอ
รักที่ก่อ ขอเก็บไว้..ในฝันงาม..
Calendar
Lovers
15 คน เลิฟก่องกิก
หน้าส่วนตัว
1291
