18 มกราคม 2545 18:14 น.
ขนมถ้วยฟู
เธอมีใจให้กันบ้างหรือเปล่า
อย่าให้ฉันต้องเดาอยู่แบบนี้
ถ้ามีให้ก็บอกกันนะคนดี
ถ้าไม่มีก็อย่าให้ความหวังกัน
ฉันนั้นเจ็บกับความรักมามาก
เลยไม่อยากต้องทนเจ็บอีกครั้ง
กลัวเหลือเกินคำว่ารักไม่จริงจัง
กลัวว่าฉันจะเพ้อฝันอยู่ฝ่ายเดียว
แต่บางทีฉันนั้นก็รู้สึก
ว่าเธอนั้นมีใจให้กับฉัน
คงเป็นเพราะว่าเราไม่กล้าที่จะพูดกัน
ความรักนั้นเลยดูห่างกันเหลือเกิน
18 มกราคม 2545 17:45 น.
ขนมถ้วยฟู
ยังไม่พร้อมที่จะเจอเธอตอนนี้
เธอคนดีได้โปรดเข้าใจฉัน
เพราะเรื่องเก่ายังรุมเร้าอยู่ในใจฉันทุกวัน
จะให้ฉันทนพบเธอได้อย่างไร
อาจจะเห็นแก่ตัวไปบ้าง
แล้วเธอมีทางให้ฉันเลือกบ้างไหม
เพราะฉันอยากลืมเรื่องเก่าไปจากหัวใจ
เรื่องหวั่นไหวที่มอบใจไปให้เธอ
คงเป็นเพราะฉันนั้นรักเธอมาก
จึงลำบากถ้าจะพบเธอตอนนี้
เพราะว่าใจยังแข็งแรงไม่เต็มที่
มันยังมีความอ่อนแออยู่ข้างใน
รอให้ถึงเวลานั้นก่อน
เวลาที่นอนแล้วไม่คิดถึงเธออีกต่อไป
แล้ววันนั้นฉันจะกลับมาเริ่มต้นใหม่
ในฐานะเพื่อนที่ดีของเธอตลอดไป...ฉันสัญญา
18 มกราคม 2545 17:31 น.
ขนมถ้วยฟู
หน้าเซเว่นมุมเดิมตรงที่เก่า
ที่ๆเรารอเขาไม่เคยท้อ
ฝนจะตกแดดจะออกก็ยังรอ
เพียงแค่ขอให้เขานั้นเข้าใจ
4 โมงเย็นจนตอนนี้ 2 ทุ่ม
ยังคงรอเธอด้วยใจที่อ่อนล้า
คิดเสมอว่าเมื่อไหร่เธอจะมา
ฝนเริ่มซาก็ไม่กลับมาซะที
พอฝนหยุดอากาศหนาวใจก็เหงา
ยืนรอเขาตรงที่เดิมที่ตรงนี้
ที่เซเว่นฯที่เคยรอทุกๆที
แล้วทำไมวันนี้ยังไม่มา
ล่วงเลยมาถึงเวลา 2 ทุ่มครึ่ง
เห็นเธอมากับใครใจอ่อนล้า
เห็นเขาจับมือกันตลอดเวลา
ฉันแทบกลายเป็นบ้าในทันที
18 มกราคม 2545 17:16 น.
ขนมถ้วยฟู
ความสุขสันต์เมื่อครั้งอยู่กับเพื่อน
ยังย้ำเตือนดวงจิตให้คิดถึง
เรื่องต่างๆที่ผ่านมาช่างตราตรึง
น่าคำนึงถึงคืนวันที่ผ่านมา
แต่ตอนนี้เพื่อนรักเริ่มเหินห่าง
เหมือนบางอย่างมากั้นกลางให้ห่วงหา
เพื่อนค่อยๆไกลห่างจากสายตา
มรคาแห่งผองเพื่อนเริ่มเลือนลาง
จากหนึ่งก็พลันมาเป็นสอง
ความปรองดองที่เคยมีเป็นบาดหมาง
ต่างคนก็ต่างเริ่มเดินคนละทาง
ความอ้างว้างกลับแทนที่น่าเศร้าใจ
พอมีคู่ถูกในดวงใจเพื่อน
ความแชเชือนแทรกเข้ามาดังน้ำไหล
หาได้คืนกลับมาเหมือนเดิมไม่
ปล่อยเลยไปตามทางกระแสธาร
เมื่อได้พบเพื่อนใหม่ดังใจฝัน
ความผูกพันของเพื่อนเก่าพลันขนาน
กว่าจะกลับมาบรรจบเหมือนก่อนกาล
ครั้งพบพานแรกเราเข้าใจกัน
ที่กล่าวมาใช่ว่าน้อยใจเพื่อน
แค่อยากเตือนอย่าได้ลืมครั้งสุขสันต์
ว่าเคยร่วมทุกข์สุขมาช่วงชีวัน
ครั้งหนึ่งนั้นขอให้จำย้ำวันวาน
หากว่าเพื่อนคนใดได้ไกลจาก
หรือจำพรากจากมิตรสิ้นสนาน
จงระลึกไว้ในใจตลอดกาล
นานเท่านานเพื่อนจะไม่ยอมทิ้งกัน
15 มกราคม 2545 16:19 น.
ขนมถ้วยฟู
เห็นใบไม้กำลังร่วงใจก็คิด
เหมือนฉันผิดที่ทิ้งเธอไปตอนนั้น
เหมือนว่าเธอไม่มีคนดูแลกัน
เหมือนว่าฉันคือต้นไม้ที่ทิ้งเธอ
หน้าส่วนตัว
675
