9 มีนาคม 2547 00:22 น.
คนติ๊งต๊อง
เลิกรา
เธอกับเขา เกินเลยไม่เคยได้คิด
ปล่อยความใกล้ชิด ทำร้ายใจกันเรื่อยมา
หลบความจริง ที่เราต่างมีปัญหาเย็นชา
ดื้อต่อกัน จนมันยากเกินดูแล
* เจ็บปวดที่เราไว้ใจ ยอมทนเหนื่อยใจเรื่อยมา
อยากจบปัญหา แล้วไปจากกัน
** ขอให้ทิ้ง ทิ้งกันอย่ามีเยื่อใย
ตัดใจให้จบ อย่าอยู่อย่าเป็นห่วงกัน
ส่วนฉันคนนี้ ก็คงเศร้าใจไม่นาน
อย่าทำสงสาร แกล้งดีให้ฉัน ตายใจ
หากตัวเธอ ยังพอที่จะได้คิด
อยากฝากสักนิด ให้คิดว่าเธอเลือกใคร
หากเลือกเขา ตัวเราไม่มีปัญหาคาใจ
ให้จบกัน ต่อไปก็คงเลิกรา
( * , ** )
( * , ** )
ตัวเธอคงพอใจ ที่เลิกรา
9 มีนาคม 2547 00:11 น.
คนติ๊งต๊อง
นอนหรือยัง
ถ้ายังก็ฟังเพลงก่อนนอน
เป็นอะไร มันเป็นอะไร
เธอเป็นใครไม่เห็นสำคัญ
ชีวิตใครก็ชีวิตมัน จะแคร์อะไรกันให้หัวใจมันวุ่นวาย
แต่พอไม่พบกัน ก็เหมือนบางอย่างมันขาดหายไป
จากชีวิตเรา
* ทำไมมันเหงาไปหมด ทำไมมองฟ้ามันไม่สดใส
ไม่เห็นดาวไม่เห็นเดือนเลยสักดวง
ทำไมต้องคิดเป็นห่วง ทำไมใจหายไปหมดไม่รู้
ไม่รู้เลย ไม่รู้เลย ไม่เข้าใจ คิดถึงเธอ
คนๆ เดียว แค่คนๆ เดียว
ทำให้เราไม่เหมือนเดิมเลย
ก็มีหลายคนที่คุ้นเคย
แต่เธอคนเดียวที่ฝังจำในหัวใจ
แค่เพียงไม่เห็นเธอ ก็เหมือนบางอย่างมันขาดหายไป
จากใจของเรา
(*)
แค่เพียงไม่เห็นเธอ ก็เหมือนบางอย่างมันขาดหายไป
จากใจของเรา
(*)
คิดถึงเธอ กว่าคนไหน
8 มีนาคม 2547 10:27 น.
คนติ๊งต๊อง
เกิดความรักมักใหญ่ใฝ่สูง
อยากจูงมือ...จับมือเธอไปตามฝัน
ได้แค่คิดมันต้องจริง...ต้องมีสักวัน
จะไม่ฝันอีกต่อไป...ฉันรักเธอ
8 มีนาคม 2547 10:11 น.
คนติ๊งต๊อง
เจ็บมานานนานมาสองสามวัน
ไม่แคร์ฉันแล้วหรือเธอ...คนน่ารัก
มาวันนี้จิตใจแทบแตกหัก
คนน่ารักทิ้งไปไม่ใยดี
เจ็บโอ้ยเจ็บเธอรู้ไหม
เจ็บมาได้นานแสนนานไม่รู้หรือ
มือป้องปากเจ็บเหงือก...ร้องหือๆ
เหงือกบวมอือนะไม่ใช่...เป็นเพราะเธอ
8 มีนาคม 2547 09:28 น.
คนติ๊งต๊อง
เช้าวันนี้โมโหจิงที่โดนด่า
อุตส่าคิดจะแต่งกลอนสักสองบท
มาตอนนี้จิตใจแสนรันทด
แต่งสักบทคิดไม่ออกจะแต่งไง
มาหน้าคอมพิมพ์นิดค่อยคิดออก
กะจะลอกบทกลอนอื่นก็ไม่ได้
ไม่ได้ว่าบทกลอนไม่เพราะวาย
แต่กลับกลายเป็นคนอื่น...ไม่แต่งเอง
คิดดูนิดทีละนิดคิดไม่ออก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก...โง่ชิบหาย
จิตใจตอนนี้กระจัดกระจาย
พ่อไม่หายบนได้ทุกนาที
พอแล้วพ่อพอแล้วหมดอารมณ์
ว่าจะชมบทกลอนที่ตนแต่ง
มาบัดนี้หมดใจแทบหมดแรง
จะรีบแต่งให้จบๆ...สักบทที
อ่าวตอนนี้แต่งได้เกินบทแล้วนี่
แต่งกี่ทีแต่งกี่ครั้งก็ไม่สม
แต่งพอได้ไม่ไพเราะให้เชยชม
แสนสุขสมที่ได้แต่งกลอนสุขใจ
มาตอนนี้หายโกรธคุณพ่อแล้ว
ยังไม่แคล้วที่โดนดุที่พ่อว่า
แสนสุขใจที่ได้พูดพรรณนา
ก็ดีกว่าไปเล่นเกมส์ให้เปลืองตัง
หน้าส่วนตัว
1285
