3 กุมภาพันธ์ 2553 08:14 น.
คนปลายฟ้า
# ไกลสุดสาย ปลายฟ้า ป่าแมกไม้
บนดอยใหญ่ ไพรสันธ์ อันเงียบเหงา
อนงค์นาง ช่างสดสวย ด้วยวัยเยา
เป็นที่เฝ้า ปองหมาย ของชายชาญ.....
# จวบพบรัก ปักกมล สุดทนได้
ตกลงใจ ไม่รอช้า วิวาห์หวาน
หวังครองรัก ด้วยฝัน นิรันดร์กาล
มีลูกหลาน ประสานใจ ให้ยั่งยืน....
# จากหนึ่งปี มีต่อสอง ล่องเป็นสาม
ผ่านโมงยาม งามงอน นอนสะอื้น
ไม่มีบุตร ให้เชยชม สุดขมขื่น
จำต้องฝืน หย่าร้าง กลางน้ำตา....
# อุทิศตน บนความทุกข์ สุขคนอื่น
ทุกค่ำคืน ฝืนรับ กับตัณหา
ทอดเรือนร่าง เป็นครู รู้วิชา
สอนกลกาม กามา ชายชาตรี...
# หนุ่มน้อยใหญ ใครเอย ไม่เคยชิด
อย่าเบือนบิด เอียงอาย หรือหน่ายหนี
เชิญสถาน ลานสาวกอด ยอดเวที
กับสตรี ที่แสนงาม นาม....มิดะ...
28 มกราคม 2553 13:07 น.
คนปลายฟ้า
# บันทึกถ้อย ร้อยเรียง เคียงอักษร
เขียนคำกลอน วอนคนดี ที่คิดถึง
คลาต้องจาก พรากไกล ใจคะนึง
นั่งรำพึง รำพันเพ้อ ละเมอคอย...
# ป่านนี้เธอ อยู่ที่ไหน ไกลสุดหล้า
เหม่อมองฟ้า ด้วยใจเศร้า ที่เหงาหงอย
สายลมเอย อย่าเฉยชา พาใจลอย
บอกเนื้อกลอย คนดี ที่ฟ้าไกล...
# ว่าห่วงหวง ดวงหทัย ใจจะขาด
นิลาราศ แรมร้าง พรางหวั่นไหว
ส่งดวงจิต ข้ามแคว้น จากแดนไกล
หวังอยู่ใกล้ อิงแอบ แนบนิทรา...
# เสียงน้ำค้าง กลางดึก พฤกษ์ไพรสน
ร่วงลงหล่น ทอดร่าง กลางยอดหญ้า
ต้องแสงจันทร์ อันกระจ่าง สว่างตา
ร้าวอุรา ท้าลมหนาว คราวเหมันต์...
# แว่วหรีดหริ่ง เรไร ใคร่ครวญคิด
ในดวงจิต ร่ำไห้ ด้วยใฝ่ฝัน
กลิ่นดอกแก้ว หอมบางบาง กลางแสงจันทร์
หนาวใจสั่น หวั่นใจเพ้อ เหม่อใจคอย...
# จวบจนจันทร์ จะเลือนหาย ที่ปลายฟ้า
มองนภา ด้วยยิ้มเศร้า ที่เหงาหงอย
สกุณา ส่งเสียง เพียงล่องลอย
ใจคนคอย ระห้อยไห้ ไม่เลือนลา...
# อรุณรุ่ง เรืองรอง ส่องไออุ่น
งามละมุน กรุ่นไอดิน กลิ่นบุปผา
ถ้อยวจี ที่เพ้อฝัน พรรณนา
รู้ไหมว่า ยังไม่ถึง ครึ่งของใจ....
20 มกราคม 2553 08:21 น.
คนปลายฟ้า
หนาวน้ำค้าง ที่พร่างพรม ชะโลมรด
โศกกำสรด ในดวงแด ชะแง้หา
รัติกาล ผ่านเวียน เปลี่ยนเวลา
ที่ปลายฟ้า ราตรีหนึ่ง ยังซึ้งใจ.....
ตะกองกอด คนดี สุดที่รัก
งามวงพักตร์ อิงแอบ แนบไฉน
หอมละมุน อุ่นยิ้ม อิ่มละมัย
ประสานใจ เราสอง คู่ครองเคียง......
แว่วเรไร ไพรพราน ขับขานร้อง
ละลอยล่อง ลมผ่าน สะท้านเสียง
วะแว่วหวาน ซ่านใจ ในสำเนียง
เหม่อมองเมียง เพียงไออุ่น กรุ่นใจกาย....
ดาวดวงน้อย ลอยล่วง จากห้วงฟ้า
ส่องแสงจ้า ก่อนดับ ลับเลือนหาย
เหมือนเป็นลาง บอกว่า น้ำตาชาย
จะร่วงราย หม่นหมอง ต้องระทม...
ดาวจากฟ้า ปลาจากน้ำ ตามวิถี
แล้วคนดี ก็จากไกล ให้ขื่นขม
ทิ้งเอาไว้ เพียงรอยจำ ที่ช้ำตรม
เจ็บระบม ข่มใจขืน ยืนเดียวดาย...
15 มกราคม 2553 08:53 น.
คนปลายฟ้า
เพียงฟ้า เพียงตะวัน // เพียงดวงจันทร์ ที่ส่องฉาย
เพียงรัก ที่กลับกลาย // เพียงความหมาย ที่ลาเลือน
เพียงเพ้อ ละเมอพร่ำ // เพียงระร่ำ จำไว้เตือน
เพียงฝัน อันลางเลือน // เพียงเธอเปลี่ยน ไม่เหมือนเดิม
เพียงช้ำ ระกำเหงา // เพียงความเศร้า เข้ามาเติม
เพียงใจ ไร้แรงเพิ่ม // เพียงเธอเสริม ให้เจ็บทรวง
เพียงคำ ที่พร่ำบอก // เพียงแค่หยอก ด้วยหลอกลวง
เพียงเหงา เศร้าในทรวง // เพียงห่วงหวง ดวงสุดา
เพียงลา เพียงอาลัย // เพียงเธอไกล ไม่เห็นหน้า
เพียงไป ไม่กลับมา // เพียงน้ำตา ที่อาวร
เพียงย้ำ ให้จำจด // เพียงรันทด ถึงบังอร
เพียงเธอ ผู้จากจร // เพียงคำวอน คน..ปลายฟ้า....
หน้าส่วนตัว
1021
