8 มิถุนายน 2553 09:45 น.
คนเดียวกัน
......ใช้เวลา เป็นประโยชน์ ตั้งโจทย์คิด
วันละนิด วันละหน่อย ค่อยฝึกฝน
วันหนึ่งคง แต่งได้ ถูกใจคน
สุดแยบยล กลกลอน สะท้อนใจ
ช่วงนี้ก็ เพิ่งผ่าน เหตุการณ์เศร้า
บ้านเมืองเรา เกิดเรื่อง เมืองหม่นไหม้
ส่งกลอนนี้ เป็นดั่ง กำลังใจ
ให้ก้าวไป ก้าวกล้า ฝ่าทุกข์ทน
มรสุม คงผ่านไป ในไม่ช้า
แล้วมุ่งหน้า สู้ไป ไม่สับสน
แล้วไปแล้ว เถิดหนา อย่ากังวล
ยังมีคน เข้าใจ ไม่ทิ้งเธอ
เพราะว่าการ ให้อภัย นั้นไม่ยาก
ไม่เรื่องมาก การกระทำ นำเสนอ
การเครียดแค้น โกรธกัน นั่นสิเออ
จะทำเธอ โทรมทรุด หยุดเสียที
7 มิถุนายน 2553 23:28 น.
คนเดียวกัน
.......ผมมาใหม่ คราวนี้ ดีกว่าเก่า
ใช่ไหมเล่า คุณผู้อ่าน ช่วยขานไข
แม้จะดี กว่าเก่า ไม่เท่าไร
แต่ยังไง ก็จะเขียน เพียรส่งมา
ให้อ่านกัน เพลินเพลิน จำเริญจิต
พลาดไปนิด ผิดไปบ้าง ทางภาษา
คนเดียวกัน กับใคร ให้ทายนา
(ตอบ) คนที่ฟ้า ส่งมา ให้เธอไง
วันนี้ฝน โปรยปราย ตอนบ่ายแก่
วันนี้แล โลกสลด สิ้นสดใส
เย็นลมหนาว พัดผ่าน สะท้านใจ
แล้วไปยืน ทำไม นอกชายคา
กลับมาเขียน กลอนต่อ แล้วรออ่าน
ให้สำราญ บานจิต มิตรภาษา
ดูดีดี กี่ประเด็น ที่เม้นท์มา
บอกเลยหนา ว่าพร้อม ยอมรับฟัง
7 มิถุนายน 2553 13:57 น.
คนเดียวกัน
... ต้องขอบอกก่อนว่าผมมาดี
ด้วยที่นี้มีอะไรให้ค้นหา
เสมือนหนึ่งเรียนร่ำจากตำรา
มีเนื้อหาสาระประทับใจ
มีปรัชญาชีวิตให้คิดอ่าน
สนุกสนานหวานหยดพาสดใส
สนทนาโต้ตอบชอบอย่างไร
บ้างก็ไปด่ากันก็มันเรา
ตัวผมนี้ไม่มีจิตจะคิดร้าย
แค่ระบายบทกลอนผ่อนความเหงา
ใครที่ยังเคืองโกรธโปรดบรรเทา
บ้านเมืองเนาได้อยู่สุขสำราญ
ต้องขอบอกก่อนว่าผมมาดี
ด้วยวิถีทำนองครรลองสาร
ขอน้อมรับคำสอนเรื่องกลอนกานท์
ขอคนอ่านสวัสดีมีสุขเอย
หน้าส่วนตัว
683
