17 กรกฎาคม 2553 22:36 น.
คนเดียวกัน
...ชาวนายังทำนาไม่เสร็จ
อยากจะไปช่วยเฮ็ดเขาจะได้เสร็จไวๆ
ตะวันโรยแรง ฟ้าแดงเห็นแล้วใจหาย
หากเขาทำนาเสร็จไวเขาก็จะได้กลับบ้านกัน
...ตัวฉันนั้นทำนาไม่เก่ง
ได้แต่ยืนร้องเพลงดูเขาไปอย่างนั้น
ฟ้ามืดลงแล้วหัวใจไม่แคล้วไหวหวั่น
ขอตัวกลับบ้านแล้วกันวันหลังจะมาดูใหม่
...สงสารชาวนา สงสารชาวนา
ขายข้าวไม่ได้ราคาสักทีๆๆๆ
ก่อนเคยทำนาแล้วต้องมาขายที่นา
ใช้หนี....
16 กรกฎาคม 2553 13:44 น.
คนเดียวกัน
...ระรวยรื่น ชื่นใจ ละไมหยด
ระรวยรส ชดช้อย ถ้อยอักษร
ระรวยริน กลิ่นคำ ฟุ้งกำจร
ระทวยอ่อน กลอนศิลป์ ถึงวิญญา
ระรวยรัก รสทิพย์ ละลิบลิ่ว
ละลอยพริ้ว ปลิวละล่อง ห้องภาษา
ละลานจิต นิมิตพจ รจนา
ละลายลา ระรานใจ ในกลอนกานท์
ละเล่นคำ ระส่ำใจ ละไมละเมียด
ลออละเอียด ละเลียดลุ้น ละมุนสาร
ระลึกถ้อย จะร้อยบท พจมาน
ระริกร่าน ระริกรี้ ฤดีแด
ระเริงคำ ระบำร่าย ระบายบ่น
ระทมทน ละลนความ ตามกระแส
ระเบียบการ ระบบใด ไม่เชือนแช
ระคนแก้ เลบงคำ ฉ่ำฤทัย
จบใหม่มีผู้ชี้แนะมา
15 กรกฎาคม 2553 09:41 น.
คนเดียวกัน
...ปัดความเศร้า เป่าความทุกข์ ปลุกความหวัง
เปลี่ยนความชัง เป็นความชอบ ปลอบใจฝัน
ปราบความโกรธ โปรดความรัก ปักชีวัน
ปองใจมั่น ปันใจมุ่ง ปรุงความดี
เปลือกก็ลอก ปอกความคิด ปิดความเขลา
ป้องตัวเรา เป้าทำลาย ป้ายบัดสี
ปากของคน ป่นชีวิต ปลิดชีวี
ปล่อยวางได้ เป็นการดี ปรีดาเอย
14 กรกฎาคม 2553 19:37 น.
คนเดียวกัน
.ไกล........
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v (พอก่อนแต่จริงๆใกล้กว่านี้อีก)
ไกล ไกลเหลือเกิน มันเกินกว่าใจจะฝัน
ฉันไม่อาจเป็นคนสำคัญ...ของเธอ
ทุกเวลาเฝ้าคิดถึงเธอเสมอ
ฉันนอนน้ำตาล้นเอ่อ...เรื่อยมา
มันทรมาน กับการต้องทนเปลี่ยวเหงา
ไม่มีใครสักคนให้เรา.....ปรึกษา
ไม่มีสักคน ที่จะมาช่วยเยียวยา
คลายหัวใจเหว่ว้า....ไม่มี
เจ็บ...เจ็บอยู่นี้เธอรู้บ้างมั๊ย
เจ็บ...เจ็บที่ใจเธอไม่เคยมีฉัน
เจ็บ..เจ็บที่ใจฉันมีแต่เธอผู้เดียว
เท่านั้น....
เจ็บ...เจ็บที่ฉันรักใครไม่ได้...จริงๆ
วันคืนผ่านไป หัวใจเดียวดายสับสน
ก็อยากมีใครสักคน ...ปลอบขวัญ
แต่ยังลืมเธอไม่ลง ยังรักเพียงเธอ
คงมั่น...
ต้องเจ็บมันอยู่อย่างนั้น...ตลอดไป?
11 กรกฎาคม 2553 10:13 น.
คนเดียวกัน
...แม้ไม่มีสิ่งใดจะให้เขียน
ก็วนเวียนเขียนไปตามใจปราถนา(แก้แล้วนะ)
แม้ไม่มีเรื่องใดให้เจรจา
ก็เขียนมาอย่างนี้ทุกวี่วัน
เหมือนผมเป็นอะไรไปสักอย่าง
ความอ้างว้างเกาะกุมหนุ่มกระสัน
เขียนไปตามอารมณ์ผสมมัน
จะว่ากันอย่างไรตามใจเลย
เหมือนหัวใจผมคิดผิดประหลาด
มิสามารถห้ามใจให้อยู่เฉย
ส่งบทกลอนไร้นิยามมาตามเคย
เผื่อทรายเชยรู้เห็นจะเป็นใจ
แม้ไม่มีเรื่องใดจะให้เขียน
ขอวนเวียนเขียนไปจะได้ไหม
อย่างน้อยน้อยค่อยบรรเทาเศร้าอาลัย
สู้ชีวิตต่อไปไม่สิ้นแรง...ใจ
หน้าส่วนตัว
1981
