25 ตุลาคม 2545 22:32 น.
คะน้า
ไหวหวั่น...ไหวหวั่น
ตาคู่นั้นทำให้ฉันสับสน
ไม่อยากติดอยู่กับความวุ่นวน
ไม่อยากทนกับอารมณ์เช่นนี้เลย
พยายามสลัดภาพเธอทิ้ง
พยายามอย่างยิ่งจะเมินเฉย
พยายามจะทำเหมือนไม่คุ้นเคย
แต่กลับทำไม่ได้เลยเพราะชอบเธอ...
16 ตุลาคม 2545 16:03 น.
คะน้า
เป็นเพราะเธอรึเปล่า
ที่ทำให้ฉันรู้สึกเงียบเหงาในวันนี้
เป็นเพราะความห่วงใยที่เธอมี
ทำให้ลดดีกรีความบ้าลง
ในทุกข้อความที่ฉันอ่าน
แฝงไอรักปนผ่านจนเกือบหลง
กี่ถ้อยคำที่พร่ำบอกความซื่อตรง
สื่อผ่านความมั่นคงของแววตา
ผู้หญิงขี้เล่นในวันนี้
ลดความเปรี้ยวลงทุกทีจนหายซ่าส์
ไม่น่าเชื่อเธอทำให้ฉันเบื่อทุกคนที่เข้ามา
กลับตั้งหน้าตั้งตารอแต่เวลาอ่านเมล์เธอ....
26 กันยายน 2545 23:13 น.
คะน้า
ขอเลือกเป็นสายลมที่แกว่งไกว
รู้สึกได้แต่ไม่อาจจะมองเห็น
ไม่อยากให้ภาพของฉันมันชัดเจน
จึงหลบเร้นแฝงกายเป็นเช่นสายลม
คอยอยู่ใกล้กอดเธอไว้ในอ้อมแขน
มอบความสุขไว้ทดแทนความขื่นขม
ให้รักฉันชื่นฉ่ำเย็นเช่นสายลม
ขับไล่ความทุกข์ระทมในใจเธอ...
I WISH I COULD BE THE BLOWING WIND AROUND YOU........SO YOU CAN TOUCH BUT IM INVISIBLE..............WHEN YOU SEEK ME,YOU LL FIND JUST EMPTY SPACE....THATS MY CAMOUFLAGE I INTEND TO BE BY YOU.........EVERYDAY&EVERYNIGHT ILL BE HOLDING YOU CLOSE..................WHENEVER YOU TASTE BITTER,I WILL BLOW BLISSFULNESS TO YOU............TO EXPEL MISERY AWAY FROM YOUR MIND...........IM JUST LIKE THE WIND.
21 กันยายน 2545 12:20 น.
คะน้า
มัวม่านฟ้าหม่นม่านฝน
น้ำตาพร่าหล่นหลั่งไหล
คิดถึงความหลังครั้งเสียใจ
คิดถีงวันสุดท้ายก่อนอำลา
ลาแล้วในวันนั้น
ไม่มีกันและกันให้ห่วงหา
ไม่มีเธอไม่มีฉันวันข้างหน้า
มีเพียงหยาดน้ำตาที่พร่าริน....
20 กันยายน 2545 19:07 น.
คะน้า
ในภาพฝันอันมืดมัว
ยังมองเห็นเงาสลัวของเธออยู่
เธอคงไม่เคยจะรับรู้
ว่ามีใครเฝ้าดูความเป็นไป
เฝ้ามองเธออย่างเงียบเงียบ
ข่มความเจ็บที่เกินเปรียบอย่างสั่นไหว
สำหรับคนที่เธอเคยทิ้งไป
คงไม่สามารถทำสิ่งใดนอกจากเฝ้ารอ...
หน้าส่วนตัว
933
