30 มกราคม 2545 21:36 น.
คะน้า
ยังค้นหาความรักแม้พลาดพลั้ง
ฉันยังเหลือความหวังในวันใหม่
ความทุกข์ความโรยราหรือความเหว่ว้าใดๆ
ไม่สามารถหยุดให้ฉันค้นหาต่อไปไม่มีทาง
ฉันยังคงก้าวเดินต่อไป
ถึงแม้หัวใจจะเปล่าร้าง
ยังเชื่อมั่นกับความฝันในบางอย่าง
และจะไม่ยอมทิ้งเส้นทางที่ก้าวเดิน
ส่งมือมาสิ...ไปกับฉัน
เราจะคอยเป็นเพื่อนกันไม่ห่างเหิน
จับมือกันฝ่าความผิดหวังที่ต้องเผชิญ
มาร่วมเดินบนหนทางเหงาของเรากัน
29 มกราคม 2545 22:48 น.
คะน้า
ฉันก็คงเป็นแค่ตัวตลก
ที่เธอใช้หยิบยกไปเล่าในหมู่เพื่อน
สะใจใช่ไหมที่ทำให้ใครคนหนึ่งฟั่นเฟือน
ให้เธอเติมรอยเปื้อนกับชีวิตตลอดมา
เพิ่งมาฉุกคิดได้ก็วันนี้
ฉันคงทำตัวไร้ศักดิ์ศรีไม่มีค่า
เธอคงแค่สมเพชและเวทนา
ไม่จำเป็นที่ฉันต้องเสียเวลามางมงาย
เลยหยุดร้องไห้เพื่อใช้สมองคิด
เลิกหลงผิดยึดติดกับผู้ชายใจร้าย
ให้โอกาสหัวใจเปิดรับสิ่งใหม่ๆรอบกาย
ก่อนที่ความรู้สึกเลวร้ายจะกัดกร่อนทำลายจนสายเกิน.....
27 มกราคม 2545 18:00 น.
คะน้า
เพราะฉันรักคุณด้วยหัวใจ
โดยไม่หวังสิ่งอื่นใดเป็นของขวัญ
ให้เกียรติคุณด้วยการวางชีวิตเป็นเดิมพัน
และยอมให้คุณเป็นเจ้าของกันทั้งกายใจ
แต่เมื่อถึงวันที่คุณลาทิ้ง
ปล่อยให้ฉันจมดิ่งกับความเป็นจริงอันหม่นไหม้
ครั้งหนึ่งเคยรักกันมันเป็นเพียงฝันหรือไร
บอกฉันหน่อยได้ไหมรักของเราหายไปใหนในใจคุณ....
27 มกราคม 2545 15:50 น.
คะน้า
ไม่มีใครทำสิ่งใดได้อย่างใจคิด
เพราะมันติดอยู่กับความเหมาะสม
ความอิสระคือสิ่งที่ควรชื่นชม
แต่อย่าทำตามอารมณ์ทุกระยะ
จงนึกถึงคำเพียงสองคำ
มาชี้นำความหมายให้พบปะ
คำหนึ่งคือคำว่า กาละ
รวมกับ เทศะ เป็นคำเดียว
กาละ จะหมายถึงซึ่งเวลา
จงรู้ค่าความหมายที่ข้องเกี่ยว
ทำสิ่งใดถูกเวลานั้นดีเชียว
ไร้คนเหลียวมองมาว่าไม่ดี
เมื่อมารวมกับคำอีกคำหนึ่ง
เทศะ จะหมายถึง สถานที่
ถูกเวลาถูกทางดูเข้าที
เอาคำนี้เก็บไว้ใส่ใจกัน....
27 มกราคม 2545 15:36 น.
คะน้า
สันหลังโก่งโค้งเรียวเหมือนเคียวข้าว
มือและเท้าหยาบกรานกร้านงานหนัก
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินไม่หยุดพัก
วงจรหลักปักชีวิตของชาวนา คะน้า
ต่างยกย่องว่าสันหลังของแผ่นดิน
แค่จะกินให้อิ่มมากยากนักหนา
แค่ประทังชีวิตไปไม่หวังว่า
โชคชะตาจะเข้าข้างให้มั่งมี ม้าก้านกล้วย
ข้าวทุกเม็ดรดด้วยเหงื่อของพวกเขา
ก้มเกี่ยวเข้าให้เรากินไม่ถอยหนี
ลำแสงแดดแผดเผาไม่ปรานี
คือวิถีชีวีแห่งชาวนา เสี้ยว
ข้าวทุกเม็ดเปรียบเสมือนเหงื่อทุกหยด
ที่รินรดบดคมเคียวเกี่ยวคุณค่า
เหงื่อรินไหลปนแรงใจของชาวนา
บนราคาข้าวตกต่ำย่ำหัวใจ เรวีนิติ
ทำนาปลูกข้าวก้าวเดินหน้า
แม้เหนื่อยล้ายังไงก็ทนไหว
ถึงหยาดเหงื่อไหลหลั่งรินรดไป
ไม่เสียดายขอแค่ข้าวได้ราคา โคลอน
ก็โอดครวญทุกข์มากยากฉนำ
ผลกรรมหรือผลกูรู้เปล่าหนา
ฤดูข้าวจบไปก็ขายนา
ฤดูหาเสียง ส.ส. ก็ขายตัว คนแก่ดูดาว
ชาวนาไทยไฉนไม่ใช่มั่งมี
เหตุโรงสีขี่ขู่เข็ญเป็นเจ้าสัว
ค่าความชื้นขืนขายไปไม่พอครัว
คนซื้อมั่วชั่วโก่งค่าราคากลาง โยนาห์
เหน็ดเหนื่อยนักอ่อนล้าเหงื่อรินรด
อยู่อย่างอดงานทั้งหมดคล้ายเปล่าว่าง
ทุ่มแรงกายแรงใจไม่ปล่อยวาง
แต่สุดท้ายเห็นแต่ทางที่ยากจน ยังแคร์
เป็นผู้ทนบนเมืองที่เขื่องเขต
เป็นสันหลังสยามประเทศตามเหตุผล
แล้วไยข้าวชาวนา-ประชาชน
ท่านผู้แทนแกไม่สนผมข้องใจ ตะวัน
หน้าส่วนตัว
874
