16 กุมภาพันธ์ 2554 09:54 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เพียงได้พบสบตาก็ว้าวุ่น
ยิ่งได้เห็นยิ้มคุณ ยิ่งวุ่นว้า
ประทับจิตติดตรึงซึ้งสายตา
ผ่านไปกี่เพลาไม่พร่าเลือน
ลำเพาพริ้งยิ่งนักด้วย ลักยิ้ม
เหมือนดั่งพิมพ์ติดตาไว้ไม่คลายเคลื่อน
ยิ้มตอบยิ้มทุกยิ้มย้อนมาอ้อนเยือน
ฉันเป็นเหมือนคนบ้า หน้ายียวน
ทุกข์จากรักเป็นเช่นนี้หรือที่รัก
ทนทุกข์นัก ลักยิ้มเขาเอามาหวน-
คนึงนิจ ติดชนักรักรัญจวน
ปั่นกระสวนป่วนกระสันฉัน รักยิ้ม
ลำเพา = งาม สวย
กระสวน = รูปแบบ pattern
กระสัน = คิดถึง มีใจจดจ่อ
13 กุมภาพันธ์ 2554 02:46 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ต่อให้รักหลงเขาเท่าดวงใจ
เมื่อเขาไม่รักเรา ..ก็เท่านั้น
แม้นไม่ลดหมดรักเลยสักวัน
ยังไม่ทันเทียมเท่าที่เขาเมิน
ตามใจ เคยตามไปไกลสุดหล้า
ไม่หวั่นว่าทางรกระหกระเหิน
ก้าวเดินผ่านกี่ราญล้ายังกล้าเดิน
หวังเหลือเกิน หวังว่าฉันจะ ทันใจ
หวังตามใจ ไปจนทันในวันหนึ่ง
เป็นวันซึ่งสมจำนงสิ้นสงสัย
แต่จะตามทันใจนางได้อย่างไร
เมื่อเขาไม่ให้ตามชิดแถมปิดทาง
ปิดทางหมดมิดชิดปิดทั้งหมด
แสนกำสรดโศกเศร้าเขาเมินหมาง
หัวใจร้าวไปไม่รอด ต้องถอดวาง
เมื่อรักร้างก็สิ้นท่า นัยน์ตาลอย
...
.. ใกล้วันแห่งความรัก ต้องหักจิต
เมื่อเขาปิดทางไปใจละห้อย
ไม่ให้รัก ก็หักลดหมดแรงคอย
ใจท้อถอยเลิกคอยท่า วาเลนไทน์
9 กุมภาพันธ์ 2554 06:01 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ลมพัดเรื่อยเอื่อยๆอ่อนอ้อนแดดอุ่น
อ่อนละไมไอละมุนกรุ่นวันหวาน
อ้อนวอนเว้าเฝ้าอ้อนฝันวันเมื่อวาน
โอ้อาการเช่นนี้หรือคือ ..หลงรัก..
.. แดดบ่ายฉายแสงเฉียงระเบียงร่ม
รื่นอารมณ์ รักเริ่มก่อเราทอถัก
ภาพยวนยิ้มพิมพ์ติดตามายิ้มทัก
ประหลาดนัก เมื่อรักเรียงเข้าเคียงใจ
คล้ายจะต้านทานได้ ก็คล้ายว่า..
แต่ต่อมา ..ก็สุดทานต้านไม่ไหว
เดี๋ยวจิตไหว เดี๋ยวใจหวั่น เดี๋ยวฝันไป
ฝันแต่ใกล้ใฝ่แต่ชิด ยอดมิตรเอย
...
ระวิลับแดดลา ฟ้าแดงเรื่อ
ซักซ้อมเพื่อ เอ่ยคำยากที่อยากเผย
แต่คร้ามจิตคิดหวั่นใจด้วยไม่เคย
ว้าวุ่นเอ๋ยว้าวุ่นนักหนักดวงมาลย์
...
ต่อหน้าล้านดวงดารา ในคราค่ำ
ขอฝากคำจากจิตร์พิษฐาน
ทีละดวง-ละดวงไปไม่กลัวนาน
ขอบนบานให้สมหวังดั่งใจจินต์
.. ให้เขารักเรามากเท่าที่เรารัก
.. ให้นานนักรักเหนียวแน่นเพียงแผ่นหิน
.. ให้รักรื่นร้อยเรียงเพียงเพลงพิณ
.. ให้อยู่กินจนแก่เฒ่าแสนยาวนาน...
...
อธิษฐานได้สองร้อยก็ผล็อยหลับ
ยินสดับเสียงเพลงฝันอันแสนหวาน
เอมอิ่มใจในดนตรีคีตการ
จนยิ้มป้าน หน้าแป้นแม้นหลับไป
พิษฐาน = อธิษฐาน
จิตร์ = จิต
1 กุมภาพันธ์ 2554 15:38 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
..ไม่มีเจ็บอันใดไม่ผันผ่าน
ลองตรวจทานทวนดูก็รู้เห็น
กี่เจ็บร้าวหรือเจ็บร้ายหลายประเด็น
ล้วนไม่เด่นเช่นคราวพบประสบครัน
ในเมื่อเราจะลืมไปในวันหนึ่ง
ทำไมจึงจำเจ็บไว้ให้ใจหวั่น
หากวันลืมต้องมาถึงซึ่งสักวัน
แล้วทำไม ..ไม่ทำมันเป็นวันนี้
1 กุมภาพันธ์ 2554 15:21 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
สู้ฝ่าฝันฟันฝ่ากล้าจะฝัน
ผ่านเดือนวันรักจะฝันยังฟันฝ่า
จะทอรักมาถักร้อยถ้อยวาจา
ว่าพี่รักเป็นนักหนา แก้วตาเอย
ในค่ำคืนหมองไหม้ ใจหมองหม่น
คิดถึงคน ที่ใจพร้อมจะยอมเผย
สิ่งในจิตคิดในใจ ไปหมดเลย
แต่ใจเอ๋ยแสนประหม่าละล้าละลัง
.. กลัวเจ้าไม่เห็นพี่เป็นที่รัก
กลัวยิ่งนักไม่แลพี่เป็นที่หวัง
อาจจะเวียนเปลี่ยนพี่เป็นที่ชัง
กลับมานั่งเป็นเพียง ..พี่ ที่ตรอมใจ
จึงเป็นเพียง พี่ห่างๆแค่อย่างนี้
อาจเป็นพี่ที่แววตาน่าสงสัย
หากเจ้าเห็นแววไหวหวั่นเข้าวันใด
ขออภัย.. ใจกระฉอกออกทางตา
หน้าส่วนตัว
2071
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
