15 กรกฎาคม 2551 11:58 น.

ไม่อยากให้เป็นเพียงแค่ภาพวาด

ฅนกาหลง

วาดโครงเกวียนเขียนควายไว้ท้ายทุ่ง
ชาวนาวุ่นยุ่งยากลำบากแสน
แล้ววาดเติมเสริมข้าวที่ขาดแคลน
มาทดแทนแดนดินถิ่นทุ่งนา

วาดควายไถในนาให้ตาขับ
แล้วหลานซับจับปลาให้ตาแกง
วาดข้าวเหลืองเรืองรองผ่องทั้งแปลง
ให้รวงแรงแสงสาดราดทุ่งนา

วาดคนเกี่ยวเรี่ยวข้าวให้พราวทุ่ง
วาดคนมุ่งยุ่งงานประสานร่วม
วาดเด็กน้อยคอยอยู่ดูข้าวรวม
วาดนาท่วมรวงข้าวให้วาวตา

วาดคนเกวียนเรียงข้าวแล้วควายลาก
วาดคนตากลากข้าวให้ราวเกลื่อน
วาดคนยิ้มพิมใจไม่ลางเลือน
มันเชือดเฉือนเตือนใจแค่ในภาพ				
4 กรกฎาคม 2551 15:20 น.

อร้อย อร่อย

ฅนกาหลง

ผัดกระเพรามาจอดหมูกรอบวาง
ผัดคะน้าตามจามใหญ่เครื่องในหมู
ผัดพริกรวมร่วมด้วยช่วยกันชู
ทอดปลาทูหมูหวานสำราญพุง

ราดหน้าคะน้าปลาเค็มมาเต็มจาน
ขนมหวานทานกันหัวมันเชื่อม
ยำวุ้นเส้นเค้นมาไม่ช้าเอื้อม
กวนถั่วเหลืองเชื่อมกล้ายเพราะบ๊วยเค็ม

ต้มยำกุ้งกวางตุ้งผัดสลัดยำ
แล้วสัมตำยำหมึกนึกไข่เจียว
ไข่เยี่ยวม้าปลาแกงพะแนงเพียว
เนื้อแดดเดียวเทียวมาใบราโรย

ปลาดุกฟูหมูลาบราดน้ำตก
เกาเหลายกนกทอดสอดไก่ย่าง
ปลาลุยสวนชวนกันทันทุกทาง
ให้พุงกางวางมาชื่นอุราเอย ..				
3 กรกฎาคม 2551 16:15 น.

ไม่ใช่หนึ่งก็ถึงฝัน

ฅนกาหลง

ไม่เคยเสียใจใยไม่เก่ง
ดวงไม่เอ็งไม่เต็งหนึ่งตรึงใจหมาย
เพราะยอมรับขับใจสู้อยู่ไม่อาย
ไม่หดหายเพราะกายใจมีแรงพอ

ทุกสิ่งทำด้วยใจใคร่ด้วยรัก
อุปสรรคทักติเตียนเรียนรับ
ขอได้ทำนำสุขไม่ทุกข์อับ
ไม่ต้องนับจับหนึ่งว่าพึงพอ

พอใจทำนำสิ่งไม่ทิ้งฝัน
ถึงไม่ฝันวันใหม่ต้องไปถึง
วันนี้พลาดหยาดยืนฝืนรำพึง
หากคำนึงถึงวันฝันเป็นจริง

ถ้าเขาว่าด่าพ้ออย่าท้อใจ
ถ้าเป็นในไขออกอย่าตอกย้ำ
เก็บเรียงร้อยถ้อยค่าวาจาคำ
เก็บแล้วจำสำเร็จให้เสร็จกาล

ไม่ใช่หนึ่งถึงเก่งว่าเจ่งแล้ว
สักวันแคล้วแผ่วไปไร้อันดับ
ไม่ใช่หนึ่งพึ่งตนคนยอมรับ
หนึ่งลาลับจับตนวนสักวัน

พอใจมีดีอยู่ว่าหรูเหมือน
ไม่กลบเกลื่อนเลือนลอยไม่คล้อยตาม
พยายามคิดตริใจไม่หวูหวาม
แล้วห้ามปรามประมาณตามตัวมี				
1 กรกฎาคม 2551 10:34 น.

เด็กอ่อน

ฅนกาหลง

บริสุทธิ์ดุจดั่งผืนผ้าขาว
ดวงตาแวววาวใสไร้เดียงสา
น่าถนุถนอมอ่อนโยนเหลือคณา
น่ารักษาดูแลเจ้าแบเบาะ

  แอ  แอ  แลเสียงร้อง
น่าจับต้องจูบลูบไล้เจ้าเนื้อนวล
เนื้อตัวผ้าอ้อมกลิ่มหอมรัญจวน
เจ้าเนื้อนวลร้องครวญเพราะหิวนม

  ยามหลับพัดวีเจ้าเฝ้าตลอด
นอนโอบกอดพรอดกายน้อยเจ้าต้อยติ่ง
เนื้อตัวแนบชิดสนิทน่าแอบอิง
เพลงกล่อมศิลป์ครวญเจ้าเล้าโลมใจ

  อ่อนละมุนหนุนนอนตักน่ารักจริง
เป็นทุกสิ่งยอดดวงใจในกมล
รู้สึกดีที่สัมผัสประสบพักต์ได้ยินยล
ใสดั่งชลไม่ปนสีนี้เด็กอ่อน				
28 มิถุนายน 2551 12:26 น.

อัปยศ (คางคกขึ้นวอ)

ฅนกาหลง

เจ้าคางคกขึ้นวอส่อธาตุแท้
ดูย่ำแย่แกคนไม่สนคุณ
ไม่ทดแทนแคลนบุญคุณเกื้อหนุน
ถึงเป็นขุนตกเป็นทาสเข้าสักวัน

 ช่วยแต่งตั้งให้นั่งวอ
น้ำลายสอก่อเกิดมันเชิดใส่
แรกแรกอ่อนน้อม น้อมรับเหมือนใครใคร
อยู่ อยู่ไปใยเหล่าแกกลายคน

 หยิ่งยโสโอหังน่าพังวอ
วันนี้กลับว่าด่าทอยืนท้าทาย
เหมือนหมาเฝ้าซากสัตว์น่าละอาย
ระรื่นกลืนน้ำลายส่อสันดาน

 ไม่ต้องแช่งให้แรงตกหรือชกหน้า
คนบาปหนาวันข้างหน้ากรรมมาทัน
ไม่ต้องสาปศักดิ์สิทธิ์กรรมลิขิตไม่บิดผัน
ไม่ต้องลงยันต์ฉันใดฉันนั้นคนเนรคุณ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฅนกาหลง
Lovings  ฅนกาหลง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฅนกาหลง
Lovings  ฅนกาหลง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฅนกาหลง
Lovings  ฅนกาหลง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงฅนกาหลง