3 พฤศจิกายน 2549 20:37 น.
จินตรวี
ปลายทางอุโมงค์นั้นมืดมน...
ขาดเธอเพียงหนึ่งคนจุดหมายที่ดั้นด้นคงไปไม่ถึง
การเดินทางที่ขาดไร้ทีพึ่ง
ก็เหมือนหายใจแค่ครึ่งของลมหายใจทั้งหมดที่มี
หัวใจที่ไร้เธอ
เหมือนเวียนวนกับภาพมายาที่หลงเพ้อว่าเธอยังอยู่ตรงนึ้
และการเดินทางของฉันก็หยุดยั้ง...
เพราะไม่อาจเหนี่ยวรั้งทุกอย่างที่จบลงด้วยดี
ความฝันที่ต่อสู้อยู่ทุกวันนี้จึงจมลงแค่ครึ่งทาง
3 พฤศจิกายน 2549 20:27 น.
จินตรวี
ปิดฉากลงแล้วอย่างสวยงาม
ระหว่างความรักกับทิฐิ
ไม่มีแล้ววันนี้
ศักดิ์ศรีบอกหัวใจฉันทีอย่าเสียน้ำตา
อวสานความรักเรา
เหลือเพียงรอยบางๆของภาพเงาที่เคยมากค่า
ความห่วงใยยนั้นแตกสิ้นเป็นเศษวิ่นความห่วงหา
ไม่อาจเรียกร้องเธอคืนมา...
.....จึงน้อมรับคำลาด้วยร้าวราน......
3 พฤศจิกายน 2549 20:19 น.
จินตรวี
จะร้ายก็ช่าง...
เมื่อทุ่มเทให้ทุกอย่างจึงปล่อยวางให้ทุกสิ่ง
ฉันมีความสุขแม้จะทุกข์ด้วยความจริง
อุ่นเธอยังมีให้ฉันอิง..แม้ถูกทิ้งให้ระทม
ร้ายยังไงก็ยังรัก
ตรงนี้เป็นธนาคารรับฝากความขื่นขม
ดอกเบี้ยที่คิดให้มากมายจะเจ็บจม
ก็พร้อมจะยอมตรมหลงโง่งมกับรักเดิม
31 ตุลาคม 2549 22:13 น.
จินตรวี
ฉันเป็นแค่ผู้หญิง
สิ่งมีชีวิตหนึ่งสิ่งที่ยังหายใจได้
หัวใจยังไม่หยุดเต้น..หนาวร้อนเย็นเป็นเช่นไร
สัมผัสยังแปรความรู้สึกได้ทุกเรื่องราว
แม้ฉันจะมีแค่หัวใจ
เต้นจังหวะไหนก็ยังรับรู้ได้ถึงความเหน็บหนาว
เช่นฟ้าที่ยังรู้จักน้ำตาดาว
ในทุกๆคราวที่ดาวร้าวราน
ฉันเป็นแค่คนธรรมดา
มีความรู้สึกรู้สาต่อเวลาที่ผ่านพ้น
ฉันเจ็บเป็น..ร้องไห้เป็น..เมื่อหัวใจโดนระราน
กรุณาอย่าว่าฉันใจด่าน..ขณะที่เธอนั้นยังเย็นชา
เมื่อสิ่งที่ฉันรับได้เธอยังไม่รู้สึก
ยามหัวใจฉันเจ็บลึกเธอยังไม่รู้สา
ประสาอะไรกับแสนล้านหยดน้ำตา
คงหาค่าในใจเธอไม่เจอ
ถ้าเพียงรู้ว่าใจเธอด้าน
วันนั้นคงไม่เดินผ่านให้ใจต้องพลั้งเผลอ
น้ำตาคงไม่ไหล...หัวใจคงไม่เบลอ
เธอรู้ไหมว่าทั้งหมดที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะหลงมาพบเธอ
....คนใจดำ...
31 ตุลาคม 2549 21:54 น.
จินตรวี
เหนื่อยไหม..
กับความพยายามที่ต้องใช้พิสูจน์สิ่งต่างๆเพื่อฉัน
บากบั่นมาอย่างสาหัสเพื่อยืนหยัดให้ถึงจุดหนึ่งของความผูกพัน
อ่อนล้ากับความเงียบงันที่ทำร้ายเธอต้องหวั่นใจ
ท้อบ้างหรือเปล่า
ท่มกลางความเงียบเหงาเธอเหน็บหนาวบ้างไหม
แต่ละเท้าที่ก้าวเดินต้องเผชิญกับความทุกข์ข้างใน
วันที่อ้างว้างบนทางไกลกลับไม่มีใครอยู่ข้างกายซักคน
อยากบอกว่าทุกอย่างฉันรับรู้
ความเหน็บหนาวทั่วอณู..เธอต้องทนอยู่กับความหมองหม่น
เธอไม่ต้องพยายามพิสูจน์ใจคนหนึ่งคน
วันนี้หัวใจยอมจำนนแทบใจเธอ
หน้าส่วนตัว
721
