24 ตุลาคม 2546 14:00 น.
จิราพัชร
คนสองคน...
ต่างที่มา...
ต่างความคิด
ต่างความรู้สึก...
..............................
ฉันอ่อนไหว ช่างฝัน
เธอสนุกสนาน มองโลกในแง่ดี
แล้วโลกก็โคจรให้เรามาพบกัน
มีเธอมีฉันในวันนี้
มีความทรงจำที่แสนดี
แม้บางทีเราไม่อาจเข้าใจ
ฉันรับรู้เพียงเธอเป็นเธอ
เป็นคนที่ทำให้ฉันหวั่นไหว
ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร ๆ
ไม่จำเป็นต้องตรงใจฉันทุกอย่าง
รักเธอที่เธอเป็นเธอนะ...คนดี
23 ตุลาคม 2546 19:32 น.
จิราพัชร
พักผ่อนบ้างไหมคนดี
ยามนี้เธออยู่ที่ไหน...
เหนื่อยยากลำบากเพียงไร
คน ๆ นี้มีไหล่ไว้ให้เธอ
ถ้าต้องการใครสักคนเข้าใจ
มาหาฉันคนนี้ได้เสมอ
แม้อาจไม่มีค่าเลิศเลอ
แต่จะเป็นกำลังใจให้เธอยามท้อใจ
23 ตุลาคม 2546 14:42 น.
จิราพัชร
อย่าหลอกกันได้ไหม...
ว่าใจเธอยังมีฉัน
บอกกันไปเพื่ออะไรกัน
ในเมื่อฝันยังห่างไกล
รักของเธอคือ...ความเหงา
คือความว่างเปล่าที่มอบให้
รักของฉันคือความห่วงใย
คือกำลังใจที่คอยส่งไปให้เธอ
23 ตุลาคม 2546 14:30 น.
จิราพัชร
อยากรู้เธอเป็นอย่างไรบ้าง
ในยามที่ข้าง ๆ ไม่มีฉัน
คิดถึงบ้างไหม...เราไกลกัน
สำหรับฉันทุก ๆ ฝันยังเป็นเธอ
บ่อยครั้งที่เงียบหาย...
ปล่อยให้ฉันเดียวดายและคอยเก้อ
ใจยังคอยบอกว่าเชื่อมั่นในตัวเธอ
ยังคงคอยพร่ำเพ้อตลอดเวลา
เวลา 24 ชั่วโมงที่เท่ากัน
ช่างแสนเนิ่นนานและเดินช้า
ยามที่คิดว่าเธอจะไม่กลับมา
จิตใจมันอ่อนล้า...เหลือเกิน....
22 ตุลาคม 2546 19:28 น.
จิราพัชร
สักคนหนึ่ง...ขอ ใคร สักคน ได้ไหม
มาดูแล ห่วงใยอย่างคงมั่น
ซื่อสัตย์ ในกันและกัน
ใคร ... คนนั้น อยู่แห่งไหน
สักคนหนึ่ง...ที่เกิดมาเพื่อผูกพัน
เป็นส่วนหนึ่งของความฝันอยู่เคียงใกล้
ใคร...ที่คอยเป็นกำลังใจ
มีใครไหม...ใครสักคน
หน้าส่วนตัว
810
