18 กรกฎาคม 2545 17:05 น.
จีรชล
ไม่ง่ายที่จะรักใคร
และ ไม่ง่ายที่จะลืมเลือน
คงไม่ใช่เพียงฉัน
หยิ่งทะนงที่จะรัก
อาจเป็นเพราะ
ฉันมีคนให้ฉันรัก
และ เรารักกัน
นิยายรักเริ่มต้น
และ เรายังคงรักกัน
แล้วบางสิ่งบางอย่าง
ก็ปิดฉาก...อวสาน...
ทรมาน...เป็นนิยายแสนเศร้า.
18 กรกฎาคม 2545 09:19 น.
จีรชล
ความรัก...ความหวังดี
คำพูดที่บ่งบอกว่าห่วงใย
รอยยิ้มแสดงความอาทร
แท้จริงแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
เป็นเพียงละครฉากหนึ่ง
แต่...กว่าจะรู้...
ฉันก็ตีบทแตกด้วยถูกบังคับ
รับบทตัวประกอบที่...ต้อง
ถูกทำร้ายจิตใจ
16 กรกฎาคม 2545 14:49 น.
จีรชล
ลมพัดแรง...
ทำให้หวนคิดถึงใบไม้ร่วมต้น
ที่ครั้งนั้นเคยไหวลมด้วยกัน
แต่ครั้งนี้...
ใบไม้สีน้ำตาลปลิดตัวเองจากต้น
ทอดตัวละลิ่ว-ละลิ่วปลิวไป
โดยไม่อาจแข็งขืนหรือต่อรอง
ฉันใบไม้สีเขียว
ทำได้เพียงอาลัยใบไม้สีน้ำตาลผู้เป็นที่รัก
จ า ก ไ ป...
ณ แห่งหนใดที่จะซบตัวลงนิ่งกับพื้น
และจะเคยหวนคิดถึงใบไม้อย่างฉัน
บ้ า ง ไ ห ม...
ใบไม้สีเขียวที่เฝ้ารอวัน
ผันตัวเองไปเป็นใบไม้สีน้ำตาล
เพื่อปลิดตัวเอง
ทอดตัวตามเธอไป
ซบตัวลงใกล้-ใกล้
ใบไม้แห่งความศรัทธา
16 กรกฎาคม 2545 12:24 น.
จีรชล
ณ วันนี้
มีเพียงฉันและวันคืนเก่า-เก่า
ฉันไม่รู้ว่าคุณจะลืมแล้วหรือยัง
แต่สำหรับฉันจะไม่มีวันให้ลบเลือน
ทุกอย่างสำหรับฉัน
สวยงามและชัดเจนเสมอ
ทุกเรื่องราวที่เคยมีเรา
ฉันอาจจะเหงาทุกทีที่คิดถึง
แต่ในความเหงานั้นฉันสุขใจ
สุขที่ครั้งหนึ่งในชีวิต
ฉันได้รักและรับแต่สิ่งดี-ดี จากคุณ
แม้ว่า ณ วันนี้จะไม่มีคุณ
ฉันจะอยู่ให้ได้ด้วยหัวใจดวงเก่า
15 กรกฎาคม 2545 15:57 น.
จีรชล
สักครั้ง...
ถ้าฉันสามารถทำได้
จะเป็นการขอครั้งสุดท้าย
ทุกอย่างที่เสียไป
จะชดใช้ให้ในครั้งนี้
ถ้าเพียงแค่คุณจะหันมามอง
คุณจะพบว่ารักที่มีให้
มากกว่าที่เคยรับรู้และรู้สึก
เพียงแต่ที่ผ่านมานั้น
มันอาจจะอยู่ลึกจนเกินเธอสัมผัส
แต่...ไม่มีทางสินะ
แม้จะเพียงแค่สักครั้ง
คุณก็คงจะไม่หันมา
อีกเลย
หน้าส่วนตัว
1192
