11 เมษายน 2551 10:59 น.
จ่าน้อย
สงสารเจ้ากระรอกน้อยตัวสีขาว
เมื่อก่อนเจ้าเคยหยอกเล่นเป็นไฉน
ไม่เห็นเจ้าแวะมาหาเพื่อนคู่ใจ
หรือเจ้าไปมีเพื่อนใหม่ไม่กลับมา
เจ้าทองพูนคอยเจ้าดูเหงาหงอย
เฝ้าแต่คอยตัวเจ้ากลับมาหา
เช้าจนค่ำไม่ยอมกินข้าวปลา
หวังเพียงว่าเพื่อนคู่ใจได้มาเยือน
หรือมีคนใจบาปทำร้ายเจ้า
ฉันเพียงเฝ้าภาวนาอย่าให้เห็น
เจ้าบาดเจ็บล้มตายอย่าให้เป็น
ดังเฉกเช่นเพื่อนเจ้าร้าวราญใจ
วอนให้เจ้ากลับมาหาเพื่อนเก่า
ทองพูนเจ้าเฝ้ารอที่หลังสวน
คอยทุกเช้าจรดเย็นใจรัญจวน
ที่หลังสวนที่เก่าเวลาเดิม
5 เมษายน 2551 07:24 น.
จ่าน้อย
..........เจ้าดิ๊กเป็นพี่ใหญ่เพื่อนร่วมใจกับเจ้าดุ๊ก
ทองพูนไม่อยู่สุขไม่มีทุกข์วิ่งซุกซน
มดแดงนั้นน่ารักมีคนทักว่าขนสวย
หมูหยองเหมือนหมีควายเดินไวไวไปหาแมว
กาแฟนั้นพูดง่ายทั้งตายายพูดก็ฟัง
ทั้งหมดเล่าให้ฟังน่ารักจังสัตว์เลี้ยงเรา
5 เมษายน 2551 04:59 น.
จ่าน้อย
ฝนพรั่งพรายพรหมพื้นพสุธา
เกร็ดน้ำแข็งหยดมาฟากฟ้าโพ้น
พรหมพื้นแผ่นดินชื้นสดใส
หมู่พืชผักพวยพุ่งทอดยอดยาวไว
ชาวนาเตรียมตัวไปเพื่อไถหว่าน
ไม่เกลียจคร้านเตรียมทั้งคราดเตรียมทั้งไถ
พร้อมทั้งควายตัวน้อยต้อนออกไป
เพื่อจะได้ไถชำปักดำนา
นี่วิถีชีวิตคนบ้านทุ่ง
ต่างหมายมุ่งได้ทำนาตามประสา
สุขไดเล่าเท่ายามที่ฝนมา
เหล่าชาวนาต่างเบิกบานสำราญใจ
พิษฝนพราวพวยพุ่งมาราดรด
บ้านพังหมดเพราะลมแรงเหมือนแกล้งให้
พายุพัดโถมแรงแกล้งทำไม
ชาวนาไทยได้ปักดำช้ำบ้านพัง
5 เมษายน 2551 02:41 น.
จ่าน้อย
ฉันรักเธอเธอคงไม่รู้หรอก
เพราะฉันไม่กล้าบอกให้เธอรู้
แอบมองเธอทุกครั้งเมื่อยามเจอ
แอบละเมอเมื่อยามนอนสะท้อนใจ
คิดขึ้นมาครั้งใดใจเหี่ยวหด
หรือจะหมดความหวังแล้วชาตินี้
คงไม่ได้เธอมาร่วมชีวี
เพราะว่ามีรักซ้อนที่ซ่อนใจ
ถ้าเขาดีพี่นี้ดีใจด้วย
พี่จะช่วยเป็นกำลังใจให้
ถ้าเขาทิ้งน้องเจ้าบอกเร็วไว
พี่จะได้รอรับเจ้ากลับมา
แอบรักเธอเฝ้าเพ้อละเมอหา
ไม่มีค่าควรเธอจึงเพ้อฝัน
มีแต่แอบรักเธอไปวันวัน
แล้วสักวันเธอคงรู้ฉันรักเธอ>font>
1 เมษายน 2551 19:15 น.
จ่าน้อย
วาทะวิจารย์ไซ้หยั่งลึกยากหยั่ง
มนุษย์ษาวิเคราะห์การณ์ยากแท้
คนหนึ่งสี่มุมมองห่อนได้ฤาพินิจ
มองข้ามกาลเวลาได้ยากแท้ฤาควร
หน้าส่วนตัว
1251
