9 มีนาคม 2553 09:54 น.
ฉัตรบงกช
๐ ค่ำคืนนี้มองดูจันทร์ช่างแสนเหงา
มีเพียงเราจ้องมองจันทร์อันพราวใส
สนูว่าวส่งเสียงสำเนียงไกล
จากบ้านไหนหนอเจ้าเฝ้าคร่ำครวญ
๐ สนูว่าวอื้ออึงผ่านสายลมหนาว
ส่งข่าวคราวถึงคนไกลไม่คืนหวน
สนูว่าวยามต้องลมส่งเสียงรวน
เฝ้ารัญจวนทวนลมห่มรักไป
๐ ขอสายลมห่มรักข้างกายเจ้า
ขอมีเราเคียงกันครองฝันใฝ่
คลอเคลียคู่สนูดังกังวานไกล
ก่อนหลับใหลในห้วงฝันม่านจันทรา....
8 มีนาคม 2553 14:29 น.
ฉัตรบงกช
๐ เศษใบใม้ สลายไปยังให้ปุ๋ย
เศษหลุ่ดหลุ่ย ของปุยฝ้าย ยังให้สี
เศษกระดาษ ขาดราคา ค่ายังมี
เศษใจนี้ ที่ผุผัง ยังต้องอาย
๐ ธุลีใจ เมื่อไร้สิ้น กลิ่นแห่งรัก
ธุลีหมัก จักเปื่อยบิ่น สิ้นสลาย
ธุลีเน่า เจ้าเบือนหนี ลี้หลบลาย
ธุลีใจ ให้อนาถ ขาดราคา
๐ ละอองใจ ไม่เหลือล่อง ละอองหวัง
เศษใจพัง พรั่งพรู สู่เวหา
ธุลีรัก แดดิ้น สิ้นชีวา
ละอองพา เศษใจสู่ ธุลีดิน....
2 มีนาคม 2553 15:52 น.
ฉัตรบงกช
๐ ครั้นแดดร่มลมตกอกก็ร้าว
คืนไร้ดาวพราวส่องล่องฟ้าใส
เมื่อคนดีบอกเลิกใช้เบิกใจ
ขอสิ้นใยขาดเยื่อที่เอื้อกัน
๐ เธอใช้วันแดดร่มเข้าจมดิ่ง
รักร้าวยิงสิงสู่มาคู่ขวัญ
ตะวันตกอกก็ร้าวน้าวชีวัน
เราสิ้นกันวันแดดร่มเข้าจมใจ.
2 มีนาคม 2553 09:32 น.
ฉัตรบงกช
๐ เมื่อพยานความรักมาทักบอก
ความซ้ำชอกตอกเจ็บเย็บไม่หาย
รอยด่างดำคล้ำไหม้แทบใกล้ตาย
เข้าทักทายหายช้ามาฆ่าใจ
๐ ได้พยานรักซ้ำย้ำทรวงอก
แผลเก็บหมกตกสะเก็ดระเห็จไหน
ได้พยานความรักเข้าหักใน
พยานใจได้แผลแช่น้ำตา....
หน้าส่วนตัว
1553
