18 กุมภาพันธ์ 2545 10:33 น.
ชวาลา
ยามเหนื่อยล้าเหนื่อยระอาว่าเหนื่อยหนัก
ยามหยุดพักหยุดกระทำคำว่าขาน
ยามแสนสุขสุขสันต์ทุกวันวาน
ยามทุกข์หม่นกลับร้าวรานเต็มซ่านทรวง
เขาว่าคนระคนทั่วทุกตัวตน
มีสับสนปนเปื้อนเหมือนสาบสรวง
บางครั้งดีอิ่มกมลเหมือนกลลวง
สุขทั้งปวงอาจมีทุกข์มาคลุกคลี
แม้อิ่มอุ่นละมุนนักจักผ่านพ้น
เป็นดั่งกลวนว่ายแล้วหน่ายหนี
ถึงที่สุดจะเห็นจริงทุกสิ่งมี
รู้คุณค่าทุกนาทีวิถีเดิน
หากความฝันเป็นจริงใช่สิ่งอื่น
แล้วหยุดยืนพินิจคิดสรรเสริญ
มองชีวิตให้เป็นจริงสิ่งเผชิญ
ไม่ล่วงล้ำล่วงเกินความเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
608
