27 กรกฎาคม 2548 10:24 น.
ณฐสุต
กับเรื่องราววันนั้นแสนร้ายสุด
ชีวิตหยุดการก้าวเดินกระทันหัน
เธอจากไปไม่กลับไม่มีกัน
มัจจุราชไม่ยอมยื้อชีวิตเธอ
เหลือเพียงแต่ควาทุกข์รับไม่ได้
หัวใจใกล้จะขาดแตกสลาย
เฝ้าแต่รอวันที่ได้พบเธอ
แม้หมดลมขอได้เจอคงสุขใจ
18 กุมภาพันธ์ 2546 09:03 น.
ณฐสุต
เธอเหมือนกับไม่มีชึ่งหัวใจ
เธอเหมือนใครกดดันให้หงอยเหงา
เธอเหมือนกับชีวิตที่ไร้เงา
เธอเหมือนไม่อยู่ในสังคมโลกปัจจุบัน
เหมือนจะกลับไปเป็นอย่างแบบเก่า
เหมือนเธอเฝ้าจมกับอดีตที่ขื่นขม
เหมือนเธอเจ็บมากแล้วแต่อดทน
เหมือนนิยมแบบเก่าๆที่สะใจ
อตีตมันทำให้เธอเจ็บ
อตีตแสนระบบจนเกือบสาย
อตีตผ่านไปแล้วช่างกระไร
อตีตเก็บมันไว้สอนใจเธอ///
ณฐสุต
หน้าส่วนตัว
767
