11 สิงหาคม 2545 20:22 น.
ดอกแก้ว
ทำไมต้องเธอ
รู้สึกยังไงไม่รู้วันนี้
เหมือนขาดอะไรดีดีหาย
เหมือนขาดสิ่งที่สำคัญของใจ
เหมือนจะตายถ้าไม่เจอเธอ
เป็นอะไรที่อธิบายยาก
มันไม่ใช่สิ่งง่ายนักกับคำนี้
มันเป็นอะไรที่ดี
มันเป็นสิ่งเท่าชีวีของกายา
เจ็บไหมล่ะคราวนี้
กลับลืมไม่ลงสักที
คนที่ไม่มีใจให้กัน
เดินมาสิ่งความผิดหวัง
ฉันพร้อมรับมันอยู่แล้ว
เดินเข้ามาสิให้เห็นวี่แวว
เจ็บครั้งนี้แล้ว เหงาเหลือเกิน
11 สิงหาคม 2545 20:21 น.
ดอกแก้ว
หากคำว่ารักไม่มีค่า
ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเก็บไว้
สำหรับทุกๆอย่างที่ให้ไป
หากเอากลับคืนไม่ได้
ก็ไม่ขอให้อีกเลย
รักเธอให้เธอทุกอย่าง
แต่กลับได้แค่ความอ้างว้างเมินเฉย
เมื่อวานเจ็บช้ำอย่างไรวันนี้ก็ยังเหมือนเคย
ไม่เคยได้รับบ้างเลยความเข้าใจ
ท้อแล้วท้ออีก
จับหัวใจที่เป็นเศษซีกไร้ความหมาย
เพราะมีแต่เธอทั้งใจ
อดทนรอเธอเพราะหยุดรักเธอไม่ได้
จำต้องปล่อยความรู้สึกให้ละลาย
หมดสิ้นไปกับหัวใจที่ดื้อดึง
11 สิงหาคม 2545 20:19 น.
ดอกแก้ว
เธอไม่เคยแคร์
ไม่เคยแม้เอาใจใส่
ไม่เคยสนใจห่วงใย
ไม่เคยถามไถ่ถึงกัน
จนมาถึงวันนี้
วันที่ฉันไม่อาจฝืนทน
กับคนที่ไร้หัวใจ
และอยากบอกให้รู้ไว้ว่า
...หัวใจไม่ได้มีไว้เพื่อเจ็บ...
11 สิงหาคม 2545 20:18 น.
ดอกแก้ว
อยากให้เธอกลับไปเป็นเหมือนเก่า..
มีสองเราเคียงข้างกันเสมอ...
คอยส่งยิ้มทุกเวลาที่พบเจอ...
รักเสมอแม้ใกล้หรือไกลกัน...
แต่ตอนนี้เธอกลับไม่สนใจ...
ไม่มีความห่วงใยให้แก่ฉัน...
ความสัมพันธ์ของสองเรา...
เธอลืมไปแล้วหรือไงกัน...
ลืมความผูกพัน..ลืมฉัน..แล้วหรือเธอ
11 สิงหาคม 2545 20:16 น.
ดอกแก้ว
ไม่รักฉัน..ไม่มีใจ
แล้วมาบอกอะไรเอาป่านนี้
ผ่านเวลามาแสนนาน..กี่ล้านนาที
ปิดบังกันมาเป็นปี..เพื่ออะไร
เธอรู้บ้างมั้ยว่ามันช้ำ
กับสิ่งที่เธอทำกับไม่กี่คำที่เหลือไว้ให้
แล้วรู้รึเปล่าว่าฉันปวดร้าวเท่าใด
ถ้าตอนที่ฉันรักเธอแค่ครึ่งใจ..มาขอจากไป
จะไม่เสียใจอย่างนี้เลย
หน้าส่วนตัว
562
