7 ธันวาคม 2550 16:09 น.
ดอกแดด
อาณาจักรที่ว่างเปล่า
จึงที่แคบกลับกลายคล้ายว่ากว้าง
สายทางเดินอ้างว้างแสนหวาดหวั่น
เหลียวแลมองข้างกายไร้เงาจันทร์
ดาวบางดวงบนนั้นริบหรี่นัก.....
บนท้องฟ้าราตรีของคืนนี้
อาจจะมีหรือไม่มีใครประจักษ์
เว้นช่องว่างดวงดาวทอดทายทัก
เพื่อส่งผ่านความรักถึงบางคน
โดยสายลมหอบรักมาแผ่วผ่าน
กระซิบบอกความหวานย้ำอีกหน
ซ้ำคำรักว่ารักปริ่มใจล้น......
เพื่อ...รอฟ้าหลังฝนเถิดความรัก...
แด่ผีเสื้อกวี....
1 ธันวาคม 2550 15:09 น.
ดอกแดด
ชโลมชื่น
ผีเสื้อบินมาที่หน้าต่าง
ขยับปีกเบาบางประดับเช้า
ท่ามกลางไอหมอกน้ำค้างพราว
วันที่ใจปวดร้าวทรมาน
ชุบชีพชื่นช่ำชโลมชื่น
ปลุกใจลุกฝืนรักร้าวฉาน
เห็นสวนพฤกษาดอกไม้บาน
แม้เป็นเพียงสุสาน.....แห่งความรัก
..แด่การเดินทางของความคิดถึง
หน้าส่วนตัว
1150
