9 กันยายน 2546 16:02 น.
ดาหลา
ดีใจที่พ่อมาเยือนถิ่นที่อาศัย
สองดวงใจกอดกันสุขหรรษา
ลูกจากพ่อใช่จะจากจะร้างลา
เหตุเพราะว่ามีงานการให้สานทำ
พ่อเป็นห่วงจึงได้ขึ้นมาหา
สุขอุราลูกนี้นะคมขำ
หายป่วยไข้เลยนะเราเคยเศร้าประจำ
ต่อนี้ไปไม่ระกำ..พ่อมาทำให้เบิกบาน
บอกพ่อว่าจะพาเที่ยวไปในไพรพฤกษ์
ป่าแห่งตึกคอนกรีตสนุกสนาน
โลกแสงสีศิวิไลซ์ไร้ราตรีกาล
ฟังเพลงขับขานให้ชื่นบานในหัวใจ
พ่อบอกว่าไม่ไปลูกขออยู่บ้าน
ฟังลูกสานสีไวโอลินสิ้นสงสัย
อวดนักหนาว่าสีเก่งเกรงโกหกไป
เพราะหรือไม่จะช้าใย..จงสีให้ฟัง
รีบหยิบไวโอลินตัวโปรดมาขึ้นสาย
วาดลวดลายเพลงเสน่หาถึงความหลัง
เสียงไวโอลินแว่วหวาน..พาลน้ำตาจะหลั่ง
พ่อนั่งฟังขมเปราะ...เพราะ..จริง..จริง...
21 สิงหาคม 2546 17:55 น.
ดาหลา
หยาดพิรุณหยดเป็นสาย ณ ปลายฟ้า
เหมือนน้ำตารินไหลในใจฉัน
ท้องนภาเจ้าร้องให้เรื่องไรกัน
ส่วนตัวฉัน..นั้นร้องให้เพราะใจตรม
นั่งมองสายน้ำตาฟ้าในครานี้
เศร้าฤดีสุดแสนจะขื่นขม
เมื่อรักร้าวใจนี้ก็ตรอมตรม
ทุกข์ระทมเหลือที่จะบรรยาย.....
28 กรกฎาคม 2546 12:27 น.
ดาหลา
แม่จ๋า..........
วันแม่เวียนมาอีกคราแล้ว
ใจลูกแป๋วคิดถึงแม่เฝ้าแลหา
แต่แม่จากลูกไปไกลลับตา
สู่ชั้นฟ้าสรวงสวรรค์วิมานแมน
หยิบรูปแม่บนโต๊ะบูชามาเช็ดถู
น้ำตาพรูเศร้าใจไป่เหลือแสน
แม่ของลูกผู้ประเสริฐในดินแดน
หากมาตรแม้...เป็นได้...ขอให้พบแม่ทุกทุกชาติไป......
24 กรกฎาคม 2546 09:58 น.
ดาหลา
เมื่อเราเหงาเราเข้ามาในไทยโพเอม
มาเติมเต็มความเหงาคลายเศร้าหมอง
ทุกดวงใจร้อยรักตามครรลอง
ท่วงทำนองบรรเลงสานงานประพันธ์
เข้ามาเจอคุณผู้หญิงไร้เงาเขาน่ารัก
มาทายทักทุกครั้งที่เจอฉัน
ขอขอบคุณในไมตรีมีให้กัน
ผูกสัมพันธ์...เป็นมิตรแท้...แต่นี้ไป...
กรุณารับดาหลาเป็นเพื่อนอีกสักคนนะคะ..คุณผู้หญิงไร้เงา...
23 กรกฎาคม 2546 10:02 น.
ดาหลา
...น้ำใจงามเมื่อยามได้ประสพ...
...ได้ค้นพบสิ่งมีค่ากว่าสิ่งไหน...
...ในโลกนี้มีค่ามากคือน้ำใจ...
...ไม่มีพิษมีภัย...มีแต่ให้...เท่านั้นเอง...
หน้าส่วนตัว
1127
