18 พฤศจิกายน 2550 14:29 น.

จับมือกันไว้ . . . แล้วไปด้วยกัน

ดิบลูเม้นท์

        เมื่อก่อน เคยคิดว่ารักแท้ไม่มีจริง
เพราะเคยถูกทิ้ง  ให้ต้องนอนร้องไห้
เจ็บมามาก กับความรักของคนหลายใจ
หลอกลวงจนสั่นไหว  เลยหวาดกลัว

       เมื่อวันนี้ มีเธอก้าวเข้ามา
ในความเหว่ว้า ในความมืดสลัว
กลัวจะถูกหลอก  บอกใจว่าเขาคงไม่ชัวร์
และรู้ตัว ว่าคงเป็นแค่คนที่หลงมือมัว เป็นเพียงเงา

      ถูกทิ้งอย่างไรไม่เคยจำ
ต้องทนเป็นคนขำ ขำ แต่ใจมองเศร้า
เธอเข้ามาปลอบโยน พร้อมกุมมือ กับคำพูดเบา เบา
ว่าจะทำให้ลืมเขา ลืมความเหงาที่เคยเป็น

      จากวัน เป็นเดือน เลื่อนเป็นปี
เธอคนดี ก็ยังอยู่ตรงนี้ ตรงที่มองเห็น
ไม่ว่าจะว่า ยามเช้า ยามสาย หรือยามเย็น
เธอจะเป็นคนแรกและคนสุดท้าย ยามไม่มีใคร

     เธอบอกจับมือผมไว้ แล้วก้าวไปด้วยกัน
จะช่วยสร้างฝัน เติมเต็มความรักที่ยิ่งใหญ่
จะไม่ปล่อยให้ฉันเศร้า เหงา หรือจากไป
ตราบใดที่ลมหายใจ ของเรายังเป็นของกันและกัน

     เคยหวาดกลัวกับความรัก
เคยอกหัก เพราะหัวใจพลั้งเพ้อ ไปรักใครคนนั้น
แต่ในวันนี้ จะขอเคียงข้างเธอ ให้ตราบนิรันทร์
หากเราสองยังจับมือกัน และยึดมั่นในความรักที่ให้กันตลอดไป

				
16 พฤศจิกายน 2550 16:16 น.

จดหมายรัก...จดหมายลา

ดิบลูเม้นท์

เจอเธอครั้งแรกไม่เคยสนใจ
เพราะไม่เด่นเกินใคร ใครทั้งนั้น
เป็นเพียงคนใกล้สายตา ในแต่ละวัน
ไม่เคยมีความสำคัญ แค่มองผ่านแล้วเลยไป

     แต่วันคืน ล่วงเลย พ้นผ่าน
เธอกลับมาบอกว่ารักกัน เลยหวั่นไหว
มีซองจดหมายสีชมพู พร้อมข้อความหวานประทับใจ
ก็เลยฝันใฝ่ถึงคนใกล้ ที่เคยหมางเมิน

เราสองคบกันนานนับปี
มีข้อความดี ดี มอบให้ ทางจดหมายไม่ห่างเหิน
รักเธอที่เป็นเธอ ใช่เพราะความบังเอิญ
อยากบอกเหลือเกิน ว่าเธอคือที่สุดสำหรับใจ

     แต่วันนี้จดหมายไม่เหมือนวันก่อน
มีข้อความบางตอน ที่ห่างหายไปไหน
คำว่าที่รัก คำว่าคิดถึงแทบขาดใจ
แต่วันนี้เปลี่ยนไป  เพราะสิ่งใดกัน

มาพบจดหมายฉบับสุดท้ายของเธอในวันนี้
น้ำตาร่วงหล่นทันที เพราะข้อความในนั้น
บอกว่าขอโทษ อย่าโกรธที่เคยคบ และรักกัน
แต่วันนี้กับวานวัน ไม่อาจหวนกลับมา

     เมื่อเขาคนใหม่ก้าวเข้ามา ในชีวิต
ฉันก็กลายเป็นคน หมดสิทธิ ไม่มีค่า
ต่อแต่นี้ จดหมายที่เคยมี คงเหลือแค่รอยน้ำตา
มาพร้อมกับความเย็นชา ของอีกใจ

แรกรัก ก็มีคำหวานส่งมอบให้
เมื่อเลิกสนใจ ก็มองหาใครคนใหม่
อย่างนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าคนหลายใจ
ฉบับสุดท้าย ระหว่างคนสองใจ ที่หลอกลวง
				
15 พฤศจิกายน 2550 06:23 น.

“ ต้องทำอย่างไร ให้เธอลืมใครคนเดิม ”

ดิบลูเม้นท์

 ต้องทำอย่างไร ให้เธอลืมใครคนเดิม 

เป็นคำถามอยู่ในใจตลอดมา
เมื่อมีบางอย่างค้างคา ในความสัมพันธ์
เมื่อเขาห่างเธอไป ใจเธอยังคงคิดถึงเขาทุกวี่วัน
คนมาที่หลังเลยหวั่น ว่าจะเป็นตัวแทนคนนั้น คนของเธอ


เธอบอกว่าลืมเขาแล้ว ไม่คิดเปลี่ยนใจ
เมื่อมีฉันคนนี้เคียงข้าง เสมอ เสมอ
ฉันเป็นคนดี จะทิ้งได้อย่างไร ในคำพูดของเธอ
แต่ไม่ใช่เพราะความสงสารเท่านั้นเหรอ ที่เธอเป็น


อย่ามองว่าฉันเป็นของตายแทนที่ใคร
อย่าใส่ใจว่าจะร้องหรือไม่ เมื่อเธอไม่เคยมองเห็น
อย่ามองฉันเป็นคนแก้เหงา ยามเขาจากไปด้วยความจำเป็น
อย่าปิดบังซ่อนเร้น เขาไว้ภายในหัวใจ


ต้องทำอย่างไร ให้เธอลืมใครคนเดิม
นี่คือคำถาม จากคนที่เริ่มหวั่นไหว
เมื่อเขากลับมา ฉันจะเหลือคุณค่าอะไร
สู้ทิ้งฉันไปให้ห่างไกล ไม่ต้องอาวรณ์


อย่าเอาความดีของฉันมาเป็นข้ออ้าง
หากใจเธอยังไม่เลิกร้าง จากความรักที่เขาเคยสั่งสอน
ความรักที่เคยให้ใครคนนั้น ไม่เคยขาดตอน
ไม่เคยเลิกรักเขาก่อน ที่เราจะโคจรมาพบกัน


เมื่อเธอเลิกรักเขาไม่ได้
ก็คงต้องตัดใจ เพื่อให้เธอกลับไปหาคนในฝัน
คนนอกสายตาที่มีค่า แค่ใกล้ตัวแต่หัวใจไกลห่างกัน
ช่วยเลิกกับฉัน เพื่อยุติเรื่องเรานั้น ให้จบลงด้วยดี


หากเธอลืมเขาคนเดิมไม่ได้
ก็ช่วยไปให้ห่างไกล จากฉันคนทางนี้
อย่างอ้างคำพูดใด เพื่อให้เธอดูใสซื่อ และแสนดี
ช่วยทิ้งกันตอนนี้ ดีกว่าคนเดิมจะมาทวงเธอคืน


ช่วยลืมความผูกพันระหว่างเราสอง
ไม่อยากเป็นตัวสำรอง อย่างทนฝืน
หากลืมเขาไม่ได้ ช่วยทิ้งกันไป ดีกลว่าทนกล่ำกลืน
พรุ่งนี้จะลืมว่าเคยมีเธอยืนอยู่เคียงข้างกัน ....


พอแล้ว ความรักที่เหมือนปรบมือ แค่ข้างเดียว
เมื่อเธอไม่เคยเหนี่ยวรั้งหัวใจให้กับฉัน
อย่าทำร้ายด้วยการมีเธอ มาเกี่ยวความสัมพันธ์
เมื่อเธอไม่เคยเลิกเขาคนนั้น ก็ช่วยทิ้งฉันไปเสียที...... 
				
14 พฤศจิกายน 2550 19:39 น.

เมื่อฉันรักเธอ

ดิบลูเม้นท์


	อย่าถามเลยนะคนดี
ว่าฉันคิดกับเธอคนนี้แบบไหน
แบบเพื่อน แบบคนรัก หรือแบบพี่ชาย
และอย่าหวั่นไหว เมื่อเคยมีใครมาก่อนพบกัน

	ฉันอาจเคยคิดว่ารักใครคนก่อน...
เคยคิดว่าขาดเขาแล้วจะต้องนอนร้องไห้ อะไรแบบนั้น
สุดท้าย....ความเข้าใจผิด ที่ความสนิท จะกลายเป็นความผูกพัน
แต่เมื่อขาดเขาคนนั้น...ก็ไม่เห็นว่าฉันจะเป็นอะไร

	แต่เมื่อมาพบเจอกับเธอ....
ไม่คิดว่าจะเผลอมอบหัวใจให้
เพราะเธอเป็นแค่เพียงคนที่ผ่านมา ยามเหงา ไม่มีใคร
เธอคือคนแรก และคนสุดท้าย ในแต่ละวัน

	หากบอกว่า เธอคือรักครั้งแรก จะเชื่อไหม ?
อยากบอกว่าใครคนนั้น เป็นแค่คนใกล้ ที่เคยไหวหวั่น
แต่เมื่อพบเธอ กลับพบเจอความหมายว่าผูกพัน
อยากร่วมสร้างฝัน กับเธอเท่านั้นตลอดไป....
	


				
7 พฤศจิกายน 2550 16:40 น.

ด้วยหัวใจ...ให้เธอ

ดิบลูเม้นท์

ด้วยหัวใจ...ให้เธอ

     อยากบอกว่ารักเธอ...มากแค่ไหน
ตราบใดที่ลมหายใจ ฉันยังคงอยู่
ไม่ว่าห่างเพียงใด ขอให้เธอได้รับรู้
ว่ามีคนบางคน....เฝ้าดู แม้ห่างกัน
     ระยะทางกั้นเพียงตัวให้ห่างไป
แต่ความห่วงใย ยังคงอยู่ทุกภาพฝัน
รักเธอเท่าใด ยิ่งมากมายเพิ่มขึ้นความผูกพัน
ยิ่งนาน ไม่เคยหวั่น หรือหวาดระแวง
     ไม่ต้องกลัวความห่าง ทำให้ใจเปลี่ยน
ความรักยังคงหมุนเวียน ไม่มีใครมาแอบแฝง
รักเธอเพียงคนเดียว ... ไม่เคยคิดมีใครมาแทรกแซง.
เวลาอาจเปลี่ยนแปลง แต่ใจฉันยังมั่นคงเพียงเธอ
     ฝากสายลม ฝากดวงดาว ส่งความคิดถึงไป
ความห่วงใย มีให้กับเธอ สม่ำเสมอ...
ห่างแต่ตัว หัวใจยังเป็นของเธอ
แม้จะมีใครผ่านมาให้พบเจอ... แต่ไม่มีใครสำคัญเท่าเธอ...รับรอง...

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดิบลูเม้นท์
Lovings  ดิบลูเม้นท์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดิบลูเม้นท์
Lovings  ดิบลูเม้นท์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดิบลูเม้นท์
Lovings  ดิบลูเม้นท์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงดิบลูเม้นท์