3 เมษายน 2545 10:04 น.
ตฤณ
มันจบไปนานแล้ว..
หลังจากฉายแววมานานช้า
รื้อฟื้นไปแล้วได้อะไรขึ้นมา
แค่นี้ฉันก็อ่อนล้าเกินจะทน
ต้องการอะไรจากฉัน..
ถึงกลับมาขอคืนดีกันอีกหน
อย่าเลยนะเธออย่ามาเวียนวน
ฉันก็เป็นคน..มีความรู้สึกทุกข์ทน..มีหัวใจ
กลับไปเถอะคนดี..
ให้โอกาสตัวฉันคนนี้ได้เกิดใหม่
อย่าเฝ้ามารังควาญรุกรานหัวใจ
แค่นี้ก็เจ็บเจียนตาย..ไปไหนได้ก็ไปเอาให้ไกล ไกล นะคนดี
2 เมษายน 2545 12:28 น.
ตฤณ
เธอเคยแสนดี...
คอยห่วงใย คอยใส่ใจ คอยโทรหา
หลายปีแล้วนะกับรักของเราที่ผ่านมา
มันก็ยังเหมือนเดิมมากกว่าจะเปลี่ยนไป
เธอเคยอ่อนโยน...
ทุกข์ สุข เศร้า อยู่ข้างกันไม่ไปไหน
ทั้ง ทั้ง ที่ น่าจะเป็นคนที่รัก และ เข้าใจ
มากยิ่งกว่าใคร ต่อ ใคร เพราะ ไม่เคยห่างกัน
แต่วันนี้ทำไม...
เขาใช่ไหมที่ทำให้ใจเธอแปรผัน
ทั้งที่ฉันมอบรัก ห่วงหา และผูกพัน
บอกซิว่าไม่พอจะให้กันเลยเปลี่ยนใจ
ไม่เข้าใจเธอ...
ตลอดเวลาไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
ต่างจากฉันรักเธอจนหมดใจ
ยากนะจะลืมเธอได้ ก็เธอเป็นคนสำคัญ
ขอเวลาหน่อย...
ฉันจะค่อย ค่อย ซึบซับความใจร้ายเหล่านั้น
..ถ้าไม่พอใจ เลิกก็ได้ หรือจบกัน..
นั่นหรือคือคำพูดของคนที่เคยรักกันหมดใจ
ขอบคุณนะ...
ทุกสิ่งทุกอย่างเลยละที่เคยให้
ได้รับแล้วจะส่งคืน..ทิ้ง..หรือเก็บเอาไว้
ก็สุดแล้วแต่หัวใจ..ทางใคร..ทางมัน..
2 เมษายน 2545 11:16 น.
ตฤณ
หาดทราย สายลม ...แสงจันทร์
อย่างกับรักในฝัน..อะไรอย่างนี้...
ท้องทะเล สองเรา ...กับบรรยากาศแสนดี
โรแมนติกมากมายจนรักที่มี ..แทบล้นใจ
มีคนที่รักอยู่ข้างข้าง..........
ไม่ไกลห่างอีกครั้งให้หวั่นไหว
มองทะเลกว้างสุดตา ...ขอบฟ้าไกล
มีเธอ ...คอยส่งยิ้มอบอุ่นมาให้... สุขใจจริงจริง
1 เมษายน 2545 13:40 น.
ตฤณ
จะรักแค่ไหน..ก็ทำได้แค่รัก
ในเมื่อเธอแค่ผ่านมาทายทัก..ให้อ่อนไหว
อยู่กับฉันผูกพันเมื่อ..ไม่เหลือใคร
มองเห็นความรู้สึกของใจ..เป็นสิ่งฆ่าเวลา
ความรู้สึกไม่ใช่แค่ของเล่น
เมื่อไหวเอน..เจ็บแล้วยากจะรักษา
ให้ฉันงมงายกับความรัก จมปลักกับวันเวลา
กว่าจะรู้ตัวว่า ไร้ค่า..ก็สายเกินกว่า..จะห้ามใจ
เห็นฉันเป็นแค่คนผ่านตา
แค่บางสิ่งที่ใช้ฆ่าเวลาเท่านั้นใช่ไหม
คิดถึงฉันในวันที่เธอ..ไม่มีใคร
ดูแล้วเหมือนห่วงใยใส่ใจกันและกัน
ถึงแม้จะรักเธอมากแค่ไหน
ฉันคงทำได้แค่ส่งใจเท่านั้น
มีเธออยู่เคียงข้าง แต่เธอต่าง..ไม่รักกัน..
คนไร้ค่าวนเวียนอยู่กับกาลเวลาแห่งความผูกพัน
...คงถึงคราที่ต้องบอกลาความฝันซะที
1 เมษายน 2545 13:40 น.
ตฤณ
เธอ ทิ้ง กัน เพียง เพราะ ว่า...
เขา อยู่ ใกล้ มาก กว่า แค่ นั้น
หัว ใจ นะ โลเล เปลี่ยน ง่าย ดาย ตาม คืน และ วัน
แค่ เขา อยู่ ใกล้ กว่า ฉัน เธอ ก็ ลืม
ความ ผูกพัน ของ เรา...
เสียใจ เมื่อ คิด ขึ้น มา รื้อฟื้น
แต่ เสีย ดาย มาก กว่า หลาย เท่า และ ไม่ ต้อง การ จะ เอา คืน
เพราะ แค่ เห็น เธอ กับ คน อื่น ก็ กล้ำ กลืน เต็ม ใจ
หน้าส่วนตัว
520
