21 กรกฎาคม 2551 12:52 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
เพราะอะไรทำทำไมทำกับฉัน
ลบความฝันฉันทำไมทำอย่างนี้
ฉันทำผิดอะไรทบทวนที
ทุกอย่างที่ฉันทำทำเพื่อใคร
ฉันได้สร้างฝันนั้นไว้ในวัยเด็ก
ฉันโดนเขกฉันโดนสับรับไม่ไหว
จนฉันเข็ดเพราะมันเหน็บฝังแผลใจ
แล้วทำไมวันนี้กลับเป็นเธอ
พบครั้งแรกแรกคบกันก็รู้
พูดจาดูจะเข้าใช้เหตุผล
มีบ้างไหมในอดีตฉันเคยค้น
ให้เธอหม่นหมองไหม้ไม่เคยทำ
ตั้งใจทำทุกอย่างก่อนหน้าจะล้าแรง
เราก็คงมีชีวิตที่สดใส
เรื่องอดีตที่ผ่านมาไม่สนใจ
แล้วทำไมวันนี้เธอกลับทำ
ใช่ฉันเดียวดายไร้ทั้งญาติขาดทั้งมิตร
ทั้งชีวิตดิ้นรนตามหาฝัน
เอื้อมเกือบถึงเธอทำไมทำลายมัน
คิดว่าฉันเป็นแค่ฉันเท่านั้นเอง
20 กรกฎาคม 2551 13:16 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
เผลอตัวใกล้แอบโลมไล้ใจกระสัน
คารมหวานหว่านล้อมพร้อมขยำ
อย่าเผลอตัวทอดกายให้หลงตาม
จบเกมกามก็หมดค่าความต้องการ
พอได้จิ้มลิ้มลองของสงวน
ยากจักหวลกลับมาสักกี่หน
เหลือซากกากเดนความเป็นคน
คงสับสนพบรักแท้แก้ยังไง.
20 กรกฎาคม 2551 12:41 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
เสียใจด้วยช่วยไม่ได้เธอร้ายก่อน
หมายสำสอ่นเสพกามด้วยความเขลา
หวังสู่สมเชยชมชั่วครั้งคราว
ฉันไม่เขลาตามใจเธอให้เสียตัว
ฉันภูมิใจที่ไม่ได้เสียตัวกอ่น
ความกระร่อนร้ายลึกนึกไไม่ถึง
เธอวางแผนแยบยลจนฉันทึ่ง
คิดไม่ถึงล่ะสิ ที่พลาดไป
สำหรับฉันงานนี้ฟรีไม่ได้
หลอกเธอจ่ายมากมายใคร่ ฉลอง
ตอบแทนเธอที่คิดผิดตามครรลอง
อยากสนองน้ำใจไร้เมตตา
อย่าคิดผิดว่าร่ำรวยใครก็ได้
ไม่ทำให้คนอย่างฉันนั้นหวั่นไหว
พ่อของฉันสอนเล่ห์เหลี่ยมชั้นเชิงชาย
ฉันจึงได้ใช้มันงานนี้เอง
พ่อสอนว่ากาลเวลาพาพิสูจน์
แม้การพูดการกระทำย้ำไปถึง
แสดงออกหลอกกันให้ซาบซึ้ง
เหมือนประหนึ่งจะจริงใจให้เมตตา
20 กรกฎาคม 2551 11:44 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
เชิญแวะได้ในกระท่อมกลางออ้มเขา
ยังคอยเฝ้ามิตรสหายได้เยี่ยมหา
เตรียมโพดข้าวสาลีไว้รอท่า
ใครได้มาแวะเยี่ยมเยือนมิเลือนลืม
ข้าวโพดหวานเผาไว้กองไฟสุม
ทั้งหวานนุ่มนิ่มนวลกลิ่นหวลหอม
มีกระดาษปากกาเตรียมไว้พร้อม
ในกระท่อมหลังนี้มีบทกลอน
คิดอะไรหมักหมมไว้ใจอึดอัด
สารพัดมากมายในปัญหา
ไม่ว่าเขาไม่ว่าเราต่างพกพา
เก็บปัญหาซ่อนในใจกัน
แต่วันนี้อากาศดีเย็นสบาย
ไม่วู่นวายเงียบสงบพบกันได้
หยิกระดาษปากมาระบาย
เปิดหัวใจในกระท่อมพร้อมรับรอง ี
ต่อนี้ไปเหงาใจเชิญได้นะ
เชิญพบปะพาทีกวีศิลป์
ร่วมสังสรรวรรณกรรมฤาวลี
กระก่อมนี้ยินดีด้วยใจจริง.
20 กรกฎาคม 2551 09:19 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
มองถนนที่ทอดยาวช่างว่างเปล่า
วังเวงเหงาเดียวดายใครอยู่ใหน
มีแต่ความอ้างว้างทางยาวไกล
เหมือนเตือนใจให้คิดมรอผิดทาง
เหตุไฉนใจว้าวุ่นหมุนเคว้งคว้าง
ไร้ความหวังเลื่อนลอยคอยเขาไหม
หรือเพียงบอกให้คอยรอยอาลัย
ตัดเยื่อใยไมตรีหนีพ้นทาง
ใจไม่รักหักใจได้จะไม่ว่า
มาร้างลาแรมเลือนเหมือนห่างหาย
มองถนนจนจรดขอบฟ้าที่แสนไกล
เธอไปใหนหรือหลงทางอย่างเคยเป็น
คิดจะทำตามใจไปอย่างว่า
ไม่นำพาความรู้สึกคนอื่นเขา
บอกตามตรงคงไม่รอความว่างเปล่า
ฉันปวดร้ารานใจเพราะใครลวง
หน้าส่วนตัว
929
