24 ตุลาคม 2547 10:26 น.
ทรายกะทะเล
เริ่มไม่อยาก จากไปไหน ขอลาออก
พระคุณ ท่านไม่ให้ออก บอกให้เห็น
หากหนูออกไปไกล ทำไรเป็น
อยู่ตรงนี้ บินมาเป็นนางฟ้ากัน
ดิ้อสุกขีด ยืนกราน หนูขอออก
เขาก็บอกให้กลับไปคิดใหม่ให้กลับหัน
ไปกลับบ้านพักผ่อน เดือนนึงแล้วมากัน
ใหม่มาพลันทำต่อได้ปร๋อไป
เป็นอะไรหรือจำเป็นต้องลากออก
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกหนูปวดหลัง
โถแก้ได้อย่าหิ้วกระเป๋าให้หนักพลัน
พระคุณท่านให้ โอกาส กลับไปตรอง
ไม่ให้เซ็นต์ไรทั้งนั้น ฉุกให้คิด
สับสนจิตสับสนใจให้ผยอง
บอกพ่อว่าเขาไม่ให้ออก นอกเขตตรอง
เราเป็นคนขอพ่อทำงานกับเขาเอง
พ่อบอกว่าโดดลงมาเลยลูกรัก
มาเป็นที่พักพิง หลายปีผ่านเหนื่อยฉับเฉง
พ่อบอกมา ลาป่วย ไม่มีเหตุผล 60วันเอง
ไม่ทำเพลง ทำงานก่อนกับพ่อ จะหายไป
หลายเดือนผ่านไม่โชว์อัพ จดหมายมา
อนุมัติพาให้ได้ ลาออกผ่าน ยิ้มสดใส
บริษัทท่าน แจ้งว่าขอขอบใจ
ทำงานให้ดีตลอดมา พาให้ รางวัล
รับบำเหน็จ เสร็จสรรพ์ กลับที่นั้น
จะต้องจำที่ให้เกิด บัญเจิดผล
จะไม่ลืม ขอพระคุ้มครองบฯ ของท่านเทอญ
ให้จงเจริญต่อไป ไม่ มี ภัย
เดินออกมา ช่วยรักษาผลประโยชน์
ของคนโชติช่วงเงินไปไร้เหตุผล
มาเป็นหนังหน้าไฟ ให้บัดดล
อยู่กันจน รอดได้ ไปได้ดี
ไม่มีภัยอีกแล้วนะพ่อจ๋า
ขอคุณพระเมตตาเราทั้งผอง
เราไม่เคยทำใครเดือดร้อนนอง
ลูกน้ำนองในใจ สงสาร พลัน
นอนตื่นมาทุกครั้งนึกถึงคนมีพระคุณ
เป็นคำจุนให้เหลือที่สดใส
ไม่อยากให้ ใครมาเข้าใจผิดไป
อย่าได้ มี อะไร กันอีก ปลีกเอกเทศไป
24 ตุลาคม 2547 10:09 น.
ทรายกะทะเล
ตั้งแต่เล็กจนโตน้อยใหญ่ใฝ่เรียนนัก
ในใจมักชอบกกีฬาพาฝึกฝน
เล่นเป้นทีม ดรีมฝันอยากเป็นชน
ทีมของกีฬาแทนโรงเรียน ก็ได้เป็น
แข่งกับ โรงเรียนต่างชาติจากสิงคโปร์
ใจนึกโจ๋ เอ้ เราชนะ พาให้เห็น
แต่ไงไม่รู้หนึ่งนั้น เขาชอบเรา ขอเพน เฟรน
เฟรนเพนพอล จดหมายกัน โต้ตอบกัน
สิ.............สนุก แม่พ่อรัก ไม่หักหาญ
ถึงตำนานวันเกิด ขนมเค้กสุขมรรค์
วันเกิดฉันได้ถ่ายรูปทุกปีกัน
ตื่นมานั้น แม่พาตักบาตรกัน ให้สบายใจ
น้องออกบาช ให้พ่ออุ้มเข้าโบสถ์
สั่นสิโดดเดี่ยวช่วยกันอุ้มพระเข้าไป
ในโบสถ์อันโอ่โถง เสร็จ กลับบ้านใน
ให้น้องท่องร่ำไร บทสวดกันทุกวัน
ทุกคนได้เรียน ดีดี กันทั้งนั้น
มีคุณครูที่ดี คงสุขสรรค์
มีคนเป็นเพื่อน บ้างจีบ น้อยใหญ่กัน
ปิดเทอมแม่พ่อฉันพาไปวงอำมาตพัทยา
นั่งปิ้งบาร์ยีคิว เข้าคิวถ่ายรูป
ว่ายน้ำลูบคลื่นทะเล พัดตามกระแสมา
ให้รู้ว่าลมบริสุทธิ์ ผุดผ่องพา
จนวันพากลับบ้านหันหลังอาลัย ฉันต้องมาอีกแน่นอน
แม่พ่อทำงานเพื่อใคร ก็เพื่อลูก
สำนึกปลูกจิตแต่เล็ก เด็กก็เห็นครูพร่ำสอน
ฉันสำนึกได้ทุกครั้งที่ท่านก่อนเข้านอน
แม่พาฉันก่อนนอนไหว้พระกัน
สงสารแม่ โอ้สงสารพ่อ ลูกก็มาก
ลำบากมากมั้ยจ้ะ แม่พ่อจ๋า
เติบโตใหญ่ หนีกันหมด ทำไมไม่มา
ไม่มีสำนึกพาให้เห็นหน้ากันสักคน
บ้างก็มาเพื่อ ขอเงินจากแม่พ่อ
บ้างก็มาเพื่อขายของชิ้นน้อยใหญ่ ให้สับสน
บ้างก็มาหาที่พึ่ง ตัวไม่รอดไม่อดทน
บ้างก็บ่นว่า หนูอยากเลิกกับสามีพลัน
หนูจบมาทำงาน แรกแม่พ่อ ยิ้มให้กริ่มปาก
หนูสามารถ เก็บเงิน กอบกำแสนสุขสันต์
เป็นเหมือนนางฟ้าบินว่อนไป
พ่อลำบากหนูให้ได้ ดั่งใจปอง
แต่พ่อก็คืน ไม่ขอหนู
ใจไม่รู้รับกลับ ซ้ำเติมใหญ่
ไม่ทราบว่าพ่อน้อยใจหรืออย่างไร
ซื้ออะไรให้ก็ไม่เอา กลับคืนมา
เป็นห่วงทุกคน ที่ในบ้าน
แต่ต้องทาน กับ แรง สงสาร แฟนที่มา
เขาดึงหนู่ออกมาจากบ้านพา
โอ้ไม่น่า ออกจากเร็ว ขอแต่งงาน
ความรักทำให้คนบอดสนิท
ไร้สติสิ้นคิด ปิดทางเหิน ไม่อาจกาญ
ใจสมองน้นสิ้นคิดปิดตานาน
เดินออกห่างไปเที่ยวกับแฟนเพลิน
บินกลับมาไม่สนใจ ไปกับเขา
หารู้ไม่ เท่าถึงว่า บ้านห่วงแค่ไหน
รอบินกลับ ก็ออกไป ให้รอไป
ไม่เห็นใจคนเหินห่างคิดถึงกัน
ตอนนี้รู้แล้ว ว่าไรเป็นไร
ไม่สาย เกินไปใช่ไหม เธอและฉัน
ต่างคนต่างให้อภัยให้กัน
แม่พ่อฉันเหลือเพียงคนเดียว ก็ฉันไง.................
23 ตุลาคม 2547 23:24 น.
ทรายกะทะเล
ไม่มีใครไม่เป็นไรอดทนไว้
อยู่อย่างไรอยู่คนเดียวได้สักหน
อยู่อย่างคนซังกะตายไม่กี่คน
ไม่อดทนทำอะไรได้บ้างเรา
ใครจะว่าอย่างไรก็ไม่สน
ใจเราคือคนที่รู้ดีทีสุดว่าไม่เหงา
ใจเรารู้อยู่แก่ใจใครทำเรา
ใคร ที่เอา เราไปพูด ศุดหายใจ
สูดหายใจเข้าไปให้ลึกลึก
อย่าทำให้ ใครเขาเห็นว่าเราร้องไห้
อย่าทำให้ใครเห็นเราอ่อนแอไป
ไปกลางททะเลให้ร้องก้อง ออกไปเอย
น้ำตาสักกี่หยดอย่าให้ใครเห็นได้
ยิ้มสู้ไป ให้หนักแน่น แม้นตั้งหลักถอย
อย่าให้แม่พ่อตั้งหน้าตั้งตาคอย
นานเกินพลอยเสียใจไปเพราะเรา
อยู่อย่างคน ไม่มี วิญญาณจิต
ของเราชิดใกล้ตัวเรา สู้เพื่อเขา
บอกคนพาลว่า ใครกันทำเราเอา
เกือบเป็นเศร้า ไปตลอด ถอดใจไป
อดทนไว้ อดทนไว้นิ่งที่สุด แล้วนะเหรอ
ถามตัวเองว่าเจอใครให้พึ่งได้
ถามตัวเองจะไปไกลเท่าใด
จึงจะใกล้ฝั่งได้ นะใจเอย
ถึงจุดหมายแล้วพักนะตัวเรา
หากยังเมามัวไรได้ใครเผย
ทำตัวง่ายง่าย แบบนี้ อย่าไปเลย
อยู่เพื่อเคยทำอย่างไร ก็ เหมือนเดิม
22 ตุลาคม 2547 11:22 น.
ทรายกะทะเล
วันปิยมหาราช อาจเอื้อม กราบไหว้พระบาท
ให้เปรื่องปราชญ์ เรื่องค้าขาย ไปไกลได้
ค้าขายดีมีพลัง กำลังใจ
เอาของไหว้ ขนม หมากพลู ชู กำลัง
เก็บ ความเหนื่อย ความเครียด เขียนใส่กระดาษ
ขยำปากาจไปไกลให้พ้นหน้าพ้นหลัง
ปาไปไกลให้ไกลทีสุด สุดกำลัง
เช็ดน้ำตาที่ยังอยู่ คลั่งในใจ
พอกันทีกับความจริงใจให้ไปหมด
เราก็อดทนทำไป ไม่ไปไหน
จะตั้งหน้าตั้งตาทำงานไป
อยู่ที่ใจ ใครมาทำให้ ป่วนกายใจ
ขอพร พระ ปิยะมหาราช
ทรงองอาจปราชญ์เปรื่องเรื่องค้าขาย
ขอคุณพระ.....ช่วยลูกให้ได้ค้าขายง่าย
ลูก กราบไวห้พระขอพร ให้ งานการดี
20 ตุลาคม 2547 03:30 น.
ทรายกะทะเล
ทะเลใส ประการังสวย ดูมีปลามากมาย
ตัวลงกายแหวกว่ายน้ำใสไรรินรื่น
ค่ำคืนนั้น เธออยู่ไหน ใจเย็นชา
เห็นงามตา ก็ทำไม ในใจยังคิดถึงเธอ
ปลกแหวกว่ายมาทักทายยิมเริงร่า
เหมือนเธอิ้มมาให้พร่ำเผลอ
เธออยู่ไหน บ้างนะอยากให้ได้เจอ
ประการังสวยปลา...ในน้ำยังไม่สาย ไปด้วยกัน.........
ลมทะเลพัดมา.....หนาวใจ กระไรนี่
ขึ้นมาทีก็คิดถึงเธอ ละเมอหา
ปลาบอกว่า เขาอาจจะไม่มา
แต่เป็นเพราะว่า วันหนึ่ง เขา คง ไม่ลืมเรา.....................
แหวกว่ายน้ำ เหมือนนางเงือก
หลากขยิบเหงือกว่า .....รักเขาไหม....ปลาเฝ้าถาม
บอกปลาว่า เขาน่ารัก ปักใจงาม
ดิ่งขึ้นมาจากน้ำ ขอให้เจอหน้าเธอ...........
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
590
