14 พฤษภาคม 2545 15:14 น.
ธีรธัช
***********************************
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ทำไมนะฟ้าช่างลำเอียงได้
ใครต่อใครมีคนรักให้ชื่นหวาน
คอยต่อเติมใจกันทุกวันวาร
แต่ตัวฉันหาเช่นนั้นได้ไม่มี
อยากมีเหมือนกันนะที่หวานซึ้ง
บ้างโกรธขึ้งง้องอนเป็นบางที
อยู่ด้วยกันยามเหงาไม่หายหนี
โธ่ชีวีฉันมีไหมจะได้เจอ
เฝ้ารำพึงเพรียกหาซึ่งความรัก
แต่อกหักนับครั้งน้ำตาเอ่อ
โอ้สวรรค์ช่างลำเอียงให้คอยเพ้อ
อยู่เสมอถึงความรักที่ไม่มา
อยากได้รักแท้จริงมาเคียงข้าง
มิให้ร้างแรมใจให้โหยหา
ไม่อยากเหงาอยู่คนเดียวเหมือนเรื่อยมา
เมื่อไหร่หนาเราจะหาความรักเจอ
*****************************************
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
11 พฤษภาคม 2545 12:39 น.
ธีรธัช
******************************************
******************************************
เมื่อได้เที่ยวเทียวไปในเมืองหลวง
สิ่งทั้งปวงที่ปรากฎให้ได้เห็น
สองข้างทางปลูกต้นไม้ล้วนร่มเย็น
ทางถนนที่ได้เห็นระเบียบดี
รถราแล่นทางขวาไม่ใคร่คุ้น
จักรยานปั่นกันวุ่นบนทางที่
แบ่งเป็นสัดเป็นส่วนเรียบร้อยดี
เห็นเช่นนี้น่าจะมีที่เมืองไทย
แต่ผู้คนไม่พูดต่างภาษา
ให้ประหม่าเวลาจะปราศัย
ทำมือไม้ภาษากายก็พอได้
แต่เหนื่อยใจกว่าจะได้ที่ต้องการ
แต่แปลกนักทั้งที่รถก็มิมาก
แต่อากาศช่างเสียมหาศาล
แม้นหายใจถึงไม่รู้แต่ไม่นาน
ก็จะพาลแสบตาเจียนจะตาย
เรื่องอาหารก็อร่อยถือว่าเยี่ยม
แต่ว่าเปี่ยมด้วยไขมันช่างมากหลาย
แต่นานนานทานครั้งไม่เป็นไร
ก็ทานไปเสียเต็มคราบเป็นลาภปาก
เรื่องของถูกนั้นก็มีหลาย
แต่ต้องใช้ต่อราคาให้มากมาก
ด้วยต้นทุนที่ต่ำด้วยแรงงาน
คนขายจึงบอกผ่านเสียมากมาย
หากใครไปก็ใคร่จะขอชี้
ไปเป็นกลุ่มคณะที่คนมากไว้
ให้มีไกด์นำทางเป็นการดี
ถ้าไปเองไม่เป็นที่จะชอบใจ
แม้นไปแล้วก็จะได้ประทับจิต
คงได้ติดตราตรึงได้สมหมาย
เมืองยิ่งใหญ่ประวัติศาสตร์ช่างมากมาย
คงจะได้ความทรงจำอันดีงาม
******************************************
******************************************
กลอนนี้เป็นหนึ่งในกลอนชุด นิราศปักกิ่ง
ซึ่งประกอบด้วย
------กลอนเชิงสารคดี 4 กลอน
:+:ดวงดาวบนผืนดิน
:+:ทุกสิ่งในสายตา
:+:สุสานกษัตริย์
:+:นิราศปักกิ่ง
------กลอนรำพันรัก 3 กลอน
:+:ใยเธอหลบตา
:+:เพียงเธอสบตา(แล้วเธอจะรู้)
:+:ใครคนหนึ่งที่ขอบฟ้า
กะจะทำ linkให้แต่ทำไม่ได้อ่ะT_T
(เดี๋ยวนี้ไม่ support HTML แล้วเหรอ?)
ยังไงใครที่สนใจบทอื่นๆก็ดูที่
Members page ของ ธีรธัชแล้วกันนะครับ
http://www.thaipoem.com/web/memberhome.php?id=1346
11 พฤษภาคม 2545 12:33 น.
ธีรธัช
***************************************
***************************************
องค์ราชันที่ยิ่งใหญ่ค้ำฟ้า
แม้นโรยราด้วยสังขารเห็นไฉน
ถึงวายปราณดับชีพม้วยมอดไป
ความยิ่งใหญ่ยศถาคงยืนยง
ด้วยทรงสร้างสุสานแสนยาไกร
อลังการความยิ่งใหญ่พึงประสงค์
ด้วยหวังว่าพระนามจะยืนยง
และสืบคงถึงชั่วลูกให้เห็นกัน
บุกำแพงหลายชั้นด้วยมั่นหมาย
อุทกภัยใดใดคงกันกั้น
ด้วยข้าวเหนียวและปูนขาวประสมกัน
น้ำซึมนั้นซับได้ชงัดดี
แต่แปลกใจธรรมเนียมที่ถือทำ
อยู่ประจำแห่งกษัตริย์ทรงศรี
แม้นวายชีพก็ไม่ยอมละโยธี
ข้าสนมมเหสีต้องตายตาม
ให้นึกแปลกอันความยึดติดนี้
แม้นชีวีดับสิ้นยังมั่นหมาย
หากเช่นนั้นความสงบอยู่ที่ใด
ให้สงสัยในอุราที่รำพึง
***************************************
***************************************
กลอนนี้เป็นหนึ่งในกลอนชุด นิราศปักกิ่ง
ซึ่งประกอบด้วย
กลอนเชิงสารคดี 4 กลอน
:+:ดวงดาวบนผืนดิน
:+:ทุกสิ่งในสายตา
:+:สุสานกษัตริย์
:+:นิราศปักกิ่ง
กลอนรำพันรัก 3 กลอน
:+:ใยเธอหลบตา
:+:เพียงเธอสบตา(แล้วเธอจะรู้)
:+:ใครคนหนึ่งที่ขอบฟ้า
กะจะทำ linkให้แต่ทำไม่ได้อ่ะT_T
ยังไงใครที่สนใจบทอื่นๆก็ดูที่
Members page ของ ธีรธัชแล้วกันนะครับ
http://www.thaipoem.com/web/memberhome.php?id=1346
11 พฤษภาคม 2545 12:30 น.
ธีรธัช
****************************************
****************************************
ยามค่ำคืนฟ้าพร่างด้วยหมู่ดาว
สุกสกาววาววับประดับฟ้า
เทพเทวัญคงจะสรรค์สร้างมา
ให้คู่ฟ้าไม่ให้จันทร์เหงาเกินไป
เมื่อมองเมียงลงไปบนดินแดน
ก็ยังเห็นดาวนับแสนที่สดใส
ประหนึ่งแฝดดาวบนฟ้านี่กระไร
งามจับใจไม่ยิ่งหย่อนเทียบเคียงกัน
โอ้ใครหนอช่างสรรค์สร้างงานวิจิตร
คอยประดิดแต้มผืนดินด้วยสีสัน
แสงจากไฟดวงน้อยน้อยนับร้อยพัน
ได้รวมกันมองจากฟ้าเป็นหมู่ดาว
คนก็คงเหมือนพระเจ้าองค์น้อยน้อย
หากค่อยค่อยสร้างสรรค์สิ่งสดใส
เพราะกำลังมีถ้วนทั่วไม่ว่าใคร
ก็สร้างได้แม้นดวงดาวบนผืนดิน
****************************************
****************************************
กลอนนี้เป็นหนึ่งในกลอนชุด นิราศปักกิ่ง
ซึ่งประกอบด้วย
กลอนเชิงสารคดี 4 กลอน
:+:ดวงดาวบนผืนดิน
:+:ทุกสิ่งในสายตา
:+:สุสานกษัตริย์
:+:นิราศปักกิ่ง
กลอนรำพันรัก 3 กลอน
:+:ใยเธอหลบตา
:+:เพียงเธอสบตา(แล้วเธอจะรู้)
:+:ใครคนหนึ่งที่ขอบฟ้า
กะจะทำ linkให้แต่ทำไม่ได้อ่ะT_T
ยังไงใครที่สนใจบทอื่นๆก็ดูที่
Members page ของ ธีรธัชแล้วกันนะครับ
http://www.thaipoem.com/web/memberhome.php?id=1346
11 พฤษภาคม 2545 12:21 น.
ธีรธัช
*******************************************
*******************************************
เคยมองฟ้านภาสูงเกินเอื้อม
สีครามเลื่อมเมฆาลอยละล่อง
สายลมพัดพาปุยหลิวปลิวละออง
สู่ครรลองเทวาสุราลัย
เคยฝันอยากบินสูงสู่ท้องฟ้า
เพื่อค้นหาสิ่งสรรพที่โอบไว้
ไปมองโลกในมุมมองไม่เหมือนใคร
ปล่อยหัวใจให้โบยบินไปสุดไกล
มาวันนี้ได้โอกาสไปมองลง
สิ่งประสงค์บนแดนดินถิ่นที่หมาย
ได้ยืนอยู่บนสิ่งสร้างสูงสุดใจ
รู้สึกได้ความยิ่งใหญ่ตระการตา
มองทิวทัศน์ขุนเขาที่ห้อมล้อม
แต่ละป้อมปราการแกร่งดุจผา
ขึ้นไปมองเหมือนทุกสิ่งอยู่ในสายตา
เกินจะหาคำบรรยายให้เทียบเคียง
ขอคำรพถวายสดุดี
มนุษย์ที่สร้างสิ่งที่ยอดเพี้ยง
เทวาดามาบันดาลก็ไม่เพียง
อัศจรรย์เกินสำเนียงจะกล่าวเปรย
*******************************************
*******************************************
กลอนนี้เป็นหนึ่งในกลอนชุด นิราศปักกิ่ง
ซึ่งประกอบด้วย
กลอนเชิงสารคดี 4 กลอน
:+:ดวงดาวบนผืนดิน
:+:ทุกสิ่งในสายตา
:+:สุสานกษัตริย์
:+:นิราศปักกิ่ง
กลอนรำพันรัก 3 กลอน
:+:ใยเธอหลบตา
:+:เพียงเธอสบตา(แล้วเธอจะรู้)
:+:ใครคนหนึ่งที่ขอบฟ้า
กะจะทำ linkให้แต่ทำไม่ได้อ่ะT_T
ยังไงใครที่สนใจบทอื่นๆก็ดูที่
Members page ของ ธีรธัชแล้วกันนะครับ
http://www.thaipoem.com/web/memberhome.php?id=1346
หน้าส่วนตัว
731
