2 กุมภาพันธ์ 2548 18:30 น.
นัฐรัญ
3 ปีที่เราเรียนร่วมกัน
3 ปีความสัมพันธ์มิเลือนหาย
3 ปีแห่งความรักนิจนิรันดร์
3 ปีนั้นเป็นความสุขตลอดไป
ความสุข เป็นของส่วนบุคคล
ความสุข นั้นไม่สามารถหยิบยืมได้
ความสุข เป็นเรื่องของหัวใจ
ความสุข ไม่มีใครมาขโมย
หนังสือ สื่อผ่านความรู้สึก
หนังสือ นึกให้เราได้หิวโหย
หนังสือ นึกให้เราได้กอบโกย
หนังสือ โรยอดีตให้นึกกัน
ถึงมันจะ ไม่มีความเคลื่อนไหว
ถึงมันจะ ไม่ไฮเทคขนาดนั้น
แต่มันทวน ให้ระลึกความผูกพัน
แต่มันทวน ความสัมพันธ์มิกลับกลาย
หนังสือรุ่น บางคนบอกไร้ค่า
หนังสือรุ่น บางคราคิดไร้ความหมาย
หนังสือรุ่น อาจย้อนหลังไม่มากมาย
หนังสือรุ่น สายไปแล้วถ้าไม่มี
ความรัก ความสัมพันธ์ ความรู้สึก
ความนึกคิด เพื่อนพ้อง และน้องพี่
ความเคารพ สถาบัน อาจารย์นี้
เรายังมีในสำนึกของพวกเรา
27 มกราคม 2548 22:51 น.
นัฐรัญ
When I say love you...
Why you say cant love me
Why you cant talk with me
Why you cant understand me
25 มกราคม 2548 23:45 น.
นัฐรัญ
ไฟ ร้อนแรงแผดเผาได้ทุกสิ่ง
ไฟ นั้นทิ้งแต่ความทุกข์ให้เศร้าหมอง
ไฟ เหมือนสิ่งที่ฉันคิดจะประลอง
ไฟ เหมือนเธอที่ใฝ่ปองเสียเหลือเกิน
5 มกราคม 2548 22:36 น.
นัฐรัญ
สอบวันนี้ชีวิตแสนรันทด
ต้องทนอดอดทนนั่งอ่านหนังสือ
ทำข้อสอบวันนี้สะลืมสะลือ
มือสั่น สั่น เพราะหนาวทั้งใจกาย
สอบคณิตเหมือนชีวิตจะหักเห
เขาบอกเบแต่ผมว่ายากมากหลาย
สอบไทยฉลุยค่อยสบาย
ข้อสุดท้าย คิดมากถึง 10 นาที
สอบสุขะ มันไม่สุขเหมือนชื่อ
แต่มันคือ นรก บนดินนี่
สอบพระพุทธชุดสุดท้ายนี้แล้วซี
เปิดหนังสือชี้เฉลย ผิดหมดเลย !!!!!!!!!!!!!!!!!!
วันนี้ถือว่า ล้างซวยก่อน
ไปนั่งนอนกอดหนังสือแล้วนั่งเฉย
มะรืนสอบ วิทย์ อังกฤษ อย่างเช่นเคย
ยังรำเพยถึงสังคมอีกสองอัน
3 ธันวาคม 2547 21:22 น.
นัฐรัญ
กราบพระบาทเบื้องพักตร์พระศาสดา
อันตัวข้านามสุพรรณกัลยา
ถวายพรพระจักรพรรดิราชา
แลพระราเมศวร ธ ปรีชา
อันหม่อมฉันจักต้องออกจากเมืองเกิด
พระทรงเลิศทรงเข้าใจนะเจ้าขา
อันตัวข้าพุทธเจ้าต้องไคลคลา
ก็ไปเพียงกายาหาใช่ใจ
ขอองค์พระปฏิมาจงจำไว้
ไม่ว่าข้าจักอยู่แห่งหนใด
ไม่มีมันนั้นดอกอยู่ในใจ
มีเพียงไทยมหาธานียุทธยา
จักไม่ลืมเวียงวังพระปราสาท
แสนวิลาศอำไพดั่งสวรรคา
จักไม่ลืมบรรพอยุธยา
จักขอวางวิญญาณ์ข้ากระษัตรีย์
ถึงสังขาร์เถ้ากระดูกอยู่ที่ไหน
แต่หัวใจจักอยู่ในแดนไทยนี้
โลหิตนั้นจะไหลหมดทั้งอินทรีย์
จักถวายเป็นบัตรพลีธานีไทย
มันเอากายข้านี้พรากจากแม่
จักให้มันพ่ายแพ้ย่อมฉิบหาย
แผ่นดินมลายสูญเพราะจรไฟ
ไม่ให้เหลือแม้แต่ซากนัครา
หน้าส่วนตัว
4336
