8 เมษายน 2547 15:08 น.
นางฟ้าซาตาน
คิดถึงสองมือที่เคยโอบอุ้ม
คิดถึงกลิ่นหอมอบอุ่นของใครคนนั้น
คิดถึงเสียงอ่อนโยนคอยปลอบประโลมในคืนอันเงียบงัน
คิดถึงคืนและวันที่เคยอยู่ด้วยกันในวันวาน
คิดถึงผ้าม่านสีส้ม
คิดถึงโต๊ะกลมหน้าบ้านสีหวานๆ
คิดถึงสนามหลังบ้านในวันดอกไม้บาน
คิดถึงตะกร้าสานใบใหญ่ริมทางเดิน
คิดถึงวันคืนที่ไม่มีทางย้อนกลับ
คิดถึงเธอยิ่งนัก..นับวันเรายิ่งห่างเหิน
คิดถึงด้วยหัวใจสัมผัสได้ถึงความรักที่ไม่ขาดไม่เกิน
คิดถึง..จนไม่อาจประเมินได้ว่ามากเท่าไร
++++++++++++++++++++++++++
ไม่อาจเห็นเธอได้ด้วยสายตา
รูปกายที่อยู่ตรงหน้าเลือนหายเพราะสังขารผลักไส
ทุกครั้งที่รู้ได้ว่าเธอมา...ฉันเห็นได้จากหัวใจ
รู้สึกอบอุ่น สดใส ความทุกข์หายไปในทันตา
อยากให้เธอมายืนอยู่ข้างๆในวันนี้
ความสำเร็จที่มี...หรือต่อไปในอนาคตข้างหน้า
ที่เป็นฉันได้เพราะมีเธอเป็นแรงบันดาลใจเสมอมา
อาจเหนื่อยล้าหรืออ้างว้างบ้าง...แต่ไม่รู้สึกท้อใจ
รับรู้อยู่เสมอ...
ถึงสองมืออ่อนโยน..ดวงตาที่อบอุ่นสดใส
ตลอดเวลาที่เธอมองลงมาจากฟากฟ้าไกล
เป็นกำลังใจให้ฉันสู้ต่อไปในทุกวัน
**สิ้นเดือนที่ร้อนระอุนี้ แม่จากไปได้ 13 ปีพอดีเลยล่ะ วันนี้โดนอาจารย์ว่ามา อากาศร้อนปวดหัวด้วย คิดถึงแม่จังเลยค่ะ**
8 เมษายน 2547 01:16 น.
นางฟ้าซาตาน
คนดีไม่สบาย
กระวนกระวายนั่งใจหายอยู่ที่นี่
ทานยารียัง..ดูแลตัวเองบ้างรึเปล่านะ..คนดี
รักษาสุขภาพหน่อยซิ..รู้ไหมคนที่นี่แสนห่วงใย
สงสาร..คนดีจัง
อยากไปนั่งดูแลเธออยู่ใกล้ๆ
ถ้าเป็นไปได้อยากบินลัดฟ้าข้ามไป
คอยห่มผ้า..ดูแลเอาใจใส่เธอให้หายดี
วันนี้ต้องไปทำงานอีกแล้วใช่ไหม
รู้ว่าคนของหัวใจรับผิดชอบเต็มที่
ถึงร่างกายไม่ไหว..แต่ไม่ยอมพักผ่อนซะที
ทำตัวอย่างนี้มันน่าตีมากๆเลยนะ
ไม่อยากขัดใจนะเออ
แต่รู้ไหม...คนที่เป็นห่วงเธอเสมอกำลังทุกข์หนัก
ฝากแสงดาวสายลมส่งความห่วงหาไปทายทัก
หวังเป็นยิ่งนักจะช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา
7 เมษายน 2547 17:06 น.
นางฟ้าซาตาน
ฉันเคยฝันเอาไว้ถึงคนที่มาอยู่เคียงใกล้
เขาต้องคอยดูแลเอาใจใส่ไม่นิ่งเฉย
ประคับประคองปกป้องไม่ทิ้งขว้างละเลย
พร่ำบอกรักกับฉันเหมือนอย่างเคยทุกเช้าเย็น
แต่เธอไม่เคยเป็นเหมือนที่ฉันฝันไว้
ดูไร้หัวใจ...ไม่มีความอ่อนหวานให้เห็น
ตรงๆซื่อๆ...ไม่เจ้าปัญหาเหมือนที่ฉันเป็น
ไม่รู้ว่าเราทนสิ่งที่เป็น..อยู่กันได้ยังไง
ตอนแรกที่เริ่มรัก
ฉันเคยหยุดพักถามหัวใจว่าเราจะไปกันไหวไหม
ฉันจะรับได้รึเปล่า...หรือฉันอาจเรียกร้องมากเกินไป
เลยไม่ใส่ใจข้างในของความเป็นเธอ
ตัดสินใจในวันนั้น
ลองคบดูแล้วกัน...แต่จะไม่ปล่อยใจให้พลั้งเผลอ
ไม่อยากปักใจ...กลัวความเจ็บช้ำเหมือนที่เคยเจอ
แสดงออกกับเธอไม่เต็มที่ไม่เต็มหัวใจ
จนมาถึงวันนี้
ความรู้สึกที่มีเปลี่ยนไปอย่างยิ่งใหญ่
เพราะรักที่เธอให้ลบเลือนความสับสนของหัวใจ
นำพาความสุขสว่างใสเข้ามาทดแทน
ไม่กลัวอะไรอีกแล้วในวันพรุ่งนี้
ยอมรับได้กับทุกอย่างที่เธอมี..และหวงแหน
ขอเอาหัวใจแลกกับความจริงใจจากเธอแทน
และจะไม่วางแผนใดๆให้กับความรักของเรา
6 เมษายน 2547 01:47 น.
นางฟ้าซาตาน
เฝ้าถามตัวเองในความเงียบงัน
ความสุขเหล่านั้นจะอยู่กับฉันอีกนานไหม
กลัวว่าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาทุกอย่างจะหายไป
เหลือแต่ความร้างไร้..หัวใจเดียวดาย
เพราะเคยเจ็บปวดมาก่อน
จึงกลัวว่าความสุข..จะกลายเป็นความร้าวรอน..และเลือนหาย
เคยชินกับชีวิตอ้างว้างที่ไม่มีคนข้างกาย
ไม่มีใครสำคัญและมีความหมายมากมายนัก
จนวันนี้..มีเธอเข้ามา
ความเงียบเหงาไม่มากร้ำกรายให้รู้จัก
ทุกวันที่ชีวิตได้ผ่านไปและทายทัก
อบอวลไปด้วยความรักความเข้าใจ
แล้วถ้าพรุ่งนี้ไม่มีเธอ
ชีวิตจะหลงเหลือความสดใสไว้บ้างไหม
ควรรึเปล่า...หากจะเตรียมตัวเตรียมใจ
รับมือกับความหวั่นไหวที่อาจเข้ามา
ความสุขอาจอยู่กับฉันไม่นาน
แต่ฉันจะเก็บวันนี้...ไว้เป็นพลังในวันหน้า
ความผูกพันในช่วงหนึ่งของเวลา
จะเป็นความทรงจำที่มีค่า...ตลอดไปในหัวใจ
5 เมษายน 2547 14:00 น.
นางฟ้าซาตาน
หลายคนบอกไว้
ไม่ว่าอย่างไรเราคงเข้ากันไม่ได้
ฉัน..วิชาการดูจริงจังจะตาย
แต่เธอกลับมีชีวิตสบายๆ..สุขใจไปวันๆ
ความแตกต่างที่ฟ้าสร้าง
กลับกลายเป็นความลงตัวมากกว่านั้น
สองหัวใจเดินทางไปด้วยกัน
เราใช้ความเชื่อมั่น
ต่อเติมคืนและวันด้วยความมั่นใจ
ใครจะรู้ว่า ฉันคนที่ดูเคร่งขรึม
กลับอ่อนโยนขึ้น..เพราะความสดใส
ความรักจากเธอสร้างสีสันให้หัวใจ
ถึงแม้ดูไม่ยิ่งใหญ่..แต่มั่นคง
ในความเฉยชาที่คนอื่นเห็น
เธอซ่อนเร้น..ความหนักแน่นไม่สับสน
ฉันสัมผัสได้ถึงความเป็นตัวตน
ที่แสนอบอุ่น..อ่อนโยนอยู่ข้างใน
ฉันเชื่อว่าความแตกต่างที่ฟ้าสร้าง
จะพาเราเดินทางไปได้ไกลกว่าที่คนอื่นพูดไว้
ฉันเชื่อ...ว่ารักที่ออกมาจากหัวใจ
ไม่อาจทำให้สิ่งที่เราสร้างไว้..ไหวคลอน
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
640
