19 มิถุนายน 2547 21:47 น.
นางฟ้าซาตาน
นั่งเขียนจดหมายหาเธอทุกวัน
บอกเล่าเรื่องราวร้อยพันที่พอจะบอกได้
พร้อมแนบคำรักแอบซ่อนไปมากมาย
หวังให้เธออ่านจดหมาย..คลายความคิดถึงกัน
หรืออาจเป็นฉันที่นั่งคิดถึงอยู่คนเดียว
รู้ไหมในวันเปล่าเปลี่ยว..ฉันไม่เหลือความฝัน
การได้บอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันในแต่ละวัน
บ่งบอกถึงความผูกพันที่เราให้กันจะไม่จางไป
ไม่รู้ว่า..เธอจะรู้สึกเหมือนกันรึเปล่า
คืนวันที่ต้องเจ็บร้าวไม่รู้จะตามหาเธอจากที่ไหน
ฉันได้แต่นั่งขีดเขียนบอกว่ารักเธอมากเพียงใด
ทุกอักษรที่จดลงไป..ออกมาจากหัวใจที่กลั่นกรอง
แม้ไม่ได้ยินเสียงที่เคยคุ้น
จมจ่อมอยู่กับความว้าวุ่นที่มาหลอกหลอน
ระบายความเหงาผ่านสายลมของบทกลอน
แต่ไม่เลย..ไม่เคยถอดถอนความรัก..ให้หมดไปจากหัวใจ
อย่าเพิ่งรำคาญเรื่องราวเหล่านั้น
จดหมายที่ส่งถึงเธอทุกวันเป็นส่วนหนึ่งของความผูกพัน..เธอรู้บ้างไหม
เมื่อเธอไม่หมั่นมาเปิดดู..ฉันได้แต่ปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไร
เฝ้าเชื่อมั่นไว้ใจว่าจดหมายที่ส่งไปคงแทนความรักที่มีให้ได้ดี
18 มิถุนายน 2547 18:54 น.
นางฟ้าซาตาน
เรื่องราวของเราเหมือนนิยายเล่มเก่า
พบกันเพื่อผูกพันเรา..และพลัดพราก
ความสุขอิ่มล้นหัวใจจนถึงคราต้องลาจาก
ต่างแลกหัวใจ..ฝากเอาไว้ให้ดูแลกัน
เธอมีเหตุผลที่ต้องห่างไป
ฉันจมอยู่กับความสงสัย..ติดอยู่ในความฝัน
รอคอยเธอกลับมาเพื่อดูแล..ใกล้ชิดผูกพัน
ลบรอยน้ำตาในวันหวาดหวั่นไม่มีเธอ
ในนิยายรักของเราสองคน
อุปสรรคเวียนวนอยู่กับความว่างเปล่าเสมอ
ศัตรูตัวร้ายคือความห่างไกล..ไม่ให้โอกาสใดๆได้พบเจอ
มีเพียงฉันที่นั่งละเมอคอยเธอด้วยใจร้าวราน
จุดจบของนิยายจะเป็นเช่นไร
อาจจบแบบที่ใครๆต่างฝันหวาน
เมื่อตัวเอกของเรื่องฟันฝ่าความทรมาณ
เติมเต็มวันวานที่ต้องเหินห่างด้วยใจรักกัน
หรืออาจจบลงด้วยน้ำตา
เหลือไว้เพียงความเหว่หว้าปราศจากไอฝัน
สองคนต่างเดินแยกไปในคนละทางต่างกัน
ละทิ้งคืนวัน..ยอมแพ้ต่ออุปสรรคสาระพันที่เข้ามา
แม้ไม่อาจบอกได้ว่าจะลงเอยตรงจุดใด
แต่..ฉันใช้หัวใจพยายามรักษา
ทำทุกวันให้ดีที่สุด..แม้ไม่สมหวังดั่งที่ตั้งใจทำมา
อย่างน้อยภูมิใจว่า..ได้ใช้เวลามีค่าเพื่อรักษาหัวใจให้มั่นคง
18 มิถุนายน 2547 18:49 น.
นางฟ้าซาตาน
สงสารเธอจับหัวใจ
กับทุกสิ่งที่เธอได้ทำลงไปเพื่อฉัน
ทั้งความห่วงใย..ใส่ใจ..ดูแลกัน
ทุ่มเทคืนวันให้กับฉันด้วยความเต็มใจ
ถ้าบังคับหัวใจได้ในตอนนี้
อยากทุ่มเทให้เธอเต็มที่..ไม่สนใจใครคนไหน
แต่เพราะใจ..ไม่อาจบังคับฝืนได้เพื่อเปลี่ยนไปรักใคร
จึงยอมทำร้ายหัวใจที่เธอฝากไว้อย่างไม่ปรานี
หลายคนบอกว่าฉันใจร้าย
ชีวิตไร้ความหมายเอาแต่หลีกหนี
ไม่ให้โอกาสหัวใจได้พบเจอกับความรักที่ดี
หลงไหลในความฝันที่เคยมี..ไม่สนใจใคร
ฉันแค่ไม่อยากทำร้ายหัวใจใครทั้งนั้น
เพราะความผูกพันในคืนวันยังทำให้ฉันหวั่นไหว
รักของฉันให้เขาคนนั้นไปหมดหัวใจ
และจะไม่มีใครแทนที่เขาได้อีกเลย
ถ้าฉันต้องทรยศความรู้สึกเพียงเพื่อความสุข
ฉันยอมทนทุกข์..ผลักไส..และนิ่งเฉย
ให้เธอพบกับความสุข..ที่แสนคุ้นเคย
อย่ามาใส่ใจอีกเลยกับคนไม่มีหัวใจ
รักของเธอมีคุณค่าเพื่อใครสักคน
คนที่พร้อมเดินฝ่าพายุฝน..จับมือเธอในวันอ่อนไหว
ไม่เหมาะกับฉันคนที่ไม่มีช่องว่างเหลือไว้ให้ใคร
ขอให้ความรักที่เธอให้..มอบคืนกลับไปเจอกับคนที่ดี
17 มิถุนายน 2547 10:44 น.
นางฟ้าซาตาน
เมื่อรักเราถึงจุดเลิกรา
วันคืนมีค่าถูกความเย็นชาลบล้าง
ความรักที่เคยมีเหลือเพียงความจืดจาง
ใกล้กันเพียงกาย..แต่หัวใจเหินห่างร้างไกล
คงมีเพียงฉันที่ยังพยายามอยู่
รักษาเวลาที่ได้เคียงคู่ให้หลับไหล
ยื้อหยุดเหนี่ยวรั้งคืนวันที่ดีไม่ให้จากไป
ต่อเติมรักให้หัวใจ..ในวันที่เธอมาเอ่ยคำลา
ฟังคำบอกลา..น้ำตาไหลเอ่อ
พรุ่งนี้แล้วซินะ..จะไม่มีเธอมาเดินเคียงข้าง
ไม่มีความอบอุ่นเหลือไว้ในทุกเส้นทาง
มีเพียงสัมผัสแห่งความอ้างว้างด้วยใจเดียวดาย
เพราะไม่อยากตื่นขึ้นมาในวันที่ไม่มีเธอ
ฉันจึงขอให้ธาตุกายลบเลือนหาย
พยายามหาทางให้วิญญาณถูกทำลาย
เพราะไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้โดยไม่มีหัวใจ
เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา
สองมือที่เคยดูแลรักษาปกป้องฉันเอาไว้
เสียงอบอุ่นที่บอกว่ารักฉันมากกว่าใคร
ช่วยให้หัวใจมีชีวิตใหม่ได้อีกครา
ขอโทษนะคะ..แม่
เขาทำให้หนูแย่แต่หนูทำให้แม่แย่ยิ่งกว่า
แม่ให้ชีวิตด้วยรัก..สองมือแม่สร้างหนูมา
แต่หนูทำเหมือนชีวิตไร้ราคาเพราะคนเพียงคนเดียว
ไม่มีคำพูดใดเปล่งออกมา
แม่ไม่มองตา..ไม่แลเหลียว
มีเพียงอ้อมกอด..หยุดหัวใจอันเปล่าเปลี่ยว
คืนไอรัก..ใช้หัวใจเดียวของแม่เติมชีวา
หนูรู้แล้วค่ะ..
ว่ายังมีใครคอยรักและเป็นห่วงหนูหนักหนา
หนูต้องอยู่ได้..ด้วยความรักที่แม่ให้มา
ความเข้มแข็งจากแววตา..คลายความอ่อนล้าให้หัวใจ
15 มิถุนายน 2547 14:47 น.
นางฟ้าซาตาน
ในเมื่อหัวใจไม่มีทางลืมเลือน
ทุกความรู้สึกยังคอยย้ำเตือนให้ความหมาย
กลิ่นอ่อนหวานของความรักยังอบอุ่นอยู่รอบกาย
ภาพของเธอไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำ
ไม่ว่าจะมีใครกี่คนเดินผ่านเข้ามา
ไม่ว่าใครจะมาซับน้ำตา..ขอร่วมไขว่คว้าความฝัน
ไม่ว่าเขาจะห่วงใยดูแล..อยากมาผูกพัน
แต่หัวใจฉัน..หยุดนิ่งเงียบงัน..รอคอยเพียงเธอ
บอกกับตัวเองอยู่ทุกค่ำคืน
ตอนลืมตาตื่นยังเตือนหัวใจอยู่เสมอ
อาจไม่มีวัน..ที่ฉันจะมีโอกาสได้พบเจอ
และตัวเธอคงไม่รับรู้ว่าใครคนหนึ่งยังเฝ้ารอ
ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
เมื่อไรจะเลิกฝัน..เลิกวอนขอ
เลิกไขว่คว้า..เลิกห่วงหา..บอกตัวเองว่า..พอ
แต่ยิ่งตั้งคำถาม..ก็ยิ่งจดจ่อ..อยู่กับคำตอบที่จะได้มา
จะยอมโง่อยู่อย่างนี้
จะยอมรักยอมรอ..ไม่ยอมให้ใครมาแทนที่ในความห่วงหา
จะยอมปิดหัวใจ..แม้ไม่ได้ความรักใดๆคืนมา
จะยอมหัวเราะกับน้ำตาในความเดียวดาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
หน้าส่วนตัว
570
