24 สิงหาคม 2553 00:28 น.
นางสาวพระอาทิตย์
ฉันอ่อยเหยื่อล่อปลานั่งฮากลิ้ง
ฝูงกระทิงแสนงกรุมฉกเหยื่อ
แย่งฮุบกินลงท้องกลืนคล่องคอ
แล้วลับลับล่อล่อหยอกล้อกัน
ฉันอ่อยเหยื่อหลายวันจนมันคุ้น
แม้น้ำขุ่นน้ำใสเชื่อใจฉัน
เห็นเป็นเพื่อนแสนดีทุกวี่วัน
คุ้นเคยขั้นชูคอเพื่อขอกิน
เมื่อหลอกล่อจนหลงจึงลงเบ็ด
หวังผัดเผ็ดปลากระทิงอร่อยลิ้น
ปลาฮุบเหยื่ออย่างเคยเพราะเคยชิน
ต้องดีดดิ้นเสียงกรอดหวังรอดตาย
ตัวแล้วตัวเล่านั้นถูกฉันตก
มิสะทกสะท้านเพื่อนบ้านหาย
หลงรสเหยื่อฮุบตอดจนวอดวาย
ผลสุดท้ายตายยังอ้าง...เพราะวางใจ (คน จะจนใจเอง)
หน้าส่วนตัว
2590
