9 กุมภาพันธ์ 2548 18:23 น.
นายสายลม
.. สัญญาณจากฟ้า ..
^^_PAN_^^
ท้องฟ้ามันดูหม่นหมองนะ .. สำหรับวันนี้
เรื่องราวต่างๆที่มี .. ระหว่างเธอและฉัน
ดูเหมือนจะจบลงวันนี้ .. ที่ใต้แสงอ่อนๆของตะวัน
ทั้งหมดของความผูกพัน .. มันไร้ค่าเมื่อเธอไม่มีฉันอยู่ในใจ
ดูท้องฟ้ามันเริ่มครึ้ม ขึ้นทุกที
เป็นสัญญาณว่านับจากนาทีนี้ เราจะห่างเหิน
อีกไม่กี่วินาที ฉันจะอยู่เพียงลำพัง เพื่อก้าวเดิน
มีชีวิตเพื่อดำเนิน อนาคตของหัวใจ
เริ่มหนาวแล้วละ .. หากยังอยู่ตรงนี้
อากาศคงไม่เป็นใจให้เรามี วันที่ดีก่อนจะห่างหาย
ต่อจากนี้ ฉันคงต้องพบเจอกับความเดียวดาย
พร้อมกับใจที่สลาย ที่อยู่เคียงข้างกัน
ลมมันพัดแรง ขึ้นทุกที
มันคงเป็นเวลาที่ดี ของการจากลาใช่ไหม
ฟ้าคงกำหนดมาแค่นี้ สำหรับเวลาของหัวใจ
หลังจากนี้ จะเป็นเส้นทางของความห่างไกล
.. จะกำหนดให้ใจสองใจ .. ห่างกัน
9 กุมภาพันธ์ 2548 17:28 น.
นายสายลม
จะฝากดาว พราวพร่างพราย รายท้องฟ้า
จะฝากลม ชมดารา ท้องฟ้ากว้าง
จะฝากไอ อุ่นกรุ่นรัก ยากจักจาง
จะฝากเจ้า นาวน้องนาง ให้ปลอดภัย
จะเดินทาง ย่างเยื้อง อย่ายุ่งยาก
จะคิดทำ อย่าลำบาก จากที่หมาย
จะอยู่กิน ถิ่นใด ให้สบาย
จะเป็นคน ที่คอยให้ ใจกำลัง
จะยังเฝ้า เคล้าคู่ คอยคิดถึง
จะยังรัก คิดคนึง ถึงฉันไหม
จะยังหวง ยังห่วง ยังห่วงใย
จะมีไหม จะมีใคร แทนที่เรา
จะคิดทำ สิ่งใด ของให้สม
จะเป็นคน ที่คอยชม อยู่เคียงข้าง
จะมีกัน ทุกวันคืน ชื่นสะราน
จะผันผ่าน เนิ่นนาน ยังมีเธอ
9 กุมภาพันธ์ 2548 08:22 น.
นายสายลม
เธอจะทำ อะไรอยู่ นะตอนนี้
จะทำงาน เหมือนทุกที ใช่หรือปล่าว
ต้องดูแล สุขภาพ บ้างนะเรา
เดี๋ยวจะไม่ สบายเอานะ แม่ตัวดี
ฉันก็ได้แต่ เฝ้าคอย และห่วงใย
เพราะเราอยู่ ห่างกัน เหลือเกินนิ
เกินจะไป คอยอยู่ดู เธอทุกที
จึงฝากความ ห่วงใยนี้ ผ่านสายลม
แล้วเธอหล่ะ...คิดถึงกันบ้างไหม
แล้วทำไมถึงเงียบหายไม่ส่งข่าว
จะรู้ไหมว่า ฉันฝันเห้น เธอทุกคราว
เมื่อมีดาว พราวฟ้า เห็นหน้าเธอ
ขอโทษนะ ที่วันนี้ ไม่ได้รับ
โทรศัพย์ รับไม่ทัน ฉันเลยเก้อ
แต่ว่ายัง เฝ้าคอย คิดถึงเธอ
หากอ่านเจอ mailฉัน ตอบกลับที
หน้าส่วนตัว
912
