5 กุมภาพันธ์ 2547 18:52 น.
น้องกาญ
กับเหตุผลที่ดูห่างเหิน
ยากเหลือเกินที่จะเข้าใจได้
เลิกกับฉันเพราะฉันดีเกินไป
คิดเหรอว่าภูมิใจ ถ้าดีแล้วไม่มีใครให้ความสำคัญ
เหตุผลจริง ๆ คืออะไร
หมดใจแล้วใช่มั้ย กับฉัน
ไม่จำเป็นต้องหาข้ออ้างสารพัน
ความต้องการที่จริงนั้น บอกฉันมา
อย่าหลอกลวงแม้กระทั่งนาทีสุดท้าย
มันเหมือนจะฆ่ากันให้ตาย อย่างช้า ๆ
ไม่ต้องสงสาร..สมเพช..เวทนา
ถ้าฉันจะเสียน้ำตา...
...ก็คงเพราะเหตุผลคำร่ำลา ที่หลอกลวง
5 กุมภาพันธ์ 2547 18:35 น.
น้องกาญ
วันนี้ฉันขอเปลี่ยนแปลง
ไม่อยากเป็นนางเอกที่โดนแกล้งเพราะนางอิจฉา
จะไม่ร้องไห้ ไม่มีให้เห็นอีกแล้วน้ำตา
จะเป็นนางเอกที่แกร่งกล้า แม้ไม่อาจได้เธอกลับมาคู่กัน
เมื่อนางตัวร้ายมันหัวเราะเยาะ
ก็จะไม่ใจเสาะ เสียขวัญ
แต่จะส่งสายตาที่เข็มแข็งเป็นเชิงว่า รู้ทัน
ส่วนผู้ชายคนนั้น นางเอกอย่างฉันก็ไม่ต้องการอีกต่อไป
5 กุมภาพันธ์ 2547 18:04 น.
น้องกาญ
เอาคืนไปเลยความรักที่เหลือ
ถ้าไม่ได้ทั้งหมดก็ไม่ต้องจุนเจือเผื่อมาให้
ไม่ต้องการเศษเล็กเศษน้อย เดนของใคร
ศักดิ์ศรีมีพอ จะขอจากไปเพียงลำพัง
ไม่ชอบของเหลือ ๆ ไม่มีค่า
แม้ไม่สมปรารถนาที่วาดหวัง
จะเดินจากไป ไม่อยู่เป็นก้างขวางควาย เอ๊ย ! ขวางทาง
และจะไม่เอาอะไรไปซักอย่าง...
...แม้แต่เศษความรักที่แบ่งให้ทั้ง ๆ ไม่เต็มใจ
................................................................................
5 กุมภาพันธ์ 2547 17:57 น.
น้องกาญ
มีความสุขมากมั้ย
กับการปฏิเสธความจริงใจของใครคนนี้
ด้วยเหตุผลแสนประทับใจ แบบขอไปที
หาว่าฉันมันไม่ดี ง่ายเกินไป
ผิดเลย...ที่ไปรักเธอก่อน
ทั้งที่ไม่เคยไปอ้อนวอนขอมีความหมาย
หรือฉันคิดไปเองว่าเธอก็มีใจ
ก็ไม่ทราบว่าสุนัขตัวไหน เคยมาแสดงความจริงใจ ต่อกัน
......................................................................................
5 กุมภาพันธ์ 2547 17:40 น.
น้องกาญ
รักเธอแล้วนะรู้มั้ย
และจะรักมากขึ้นเรื่อย ๆ ไปนับจากนี้
ด้วยความที่เธอน่ารักอบอุ่นและแสนดี
ความรักที่ฉันมี ก็ยกให้เธอคนนี้หมดเลย
เธอรักฉันบ้างแล้วใช่มั้ย
แล้วจะรักกันนานเท่าไหร่ ช่ายเอ่ย
กลัวเป็นแบบที่ผ่านมา อย่างที่เคย
จึงอยากฟังคำเฉลยของคนดี
เรารักกันแล้วใช่มั้ย
บอกสักคำให้ชื่นใจใครตรงนี้
แค่อยากแน่ใจว่ารักที่ให้เธอไปทุกวินาที
จะคุ้มค่ากับรักที่เธอมีตอบแทน
........................................................
หน้าส่วนตัว
730
