10 มกราคม 2548 14:55 น.
น้ำหนาว
อยากรู้เหตุผลในใจของฉันไหม..
ว่าทำไมอยากอยู่ใกล้ไม่ห่างเหิน
อาจดูเหมือนคอยตำหนิเธอเหลือเกิน
ดูผิวเผินเหมือนวุ่นวายให้เหนื่อยใจ
แต่คิดอะไรสักนิดไหม...
ภายในใจการกระทำมีเหตุผล
เพราะห่วงเธอรักเธอจึงกังวล
มากเหตุผลดั่งเล่ห์กล...ไม่ต้องการ
อยากให้ลองคิดแทนใจดูอีกนิด..
ว่าถ้าผิดข้อเสียมมีตรงไหน
อาจจะทำให้เธอต้องวุ่นวายหัวใจ
แต่จะทำไปทำไม...ก็รักเธอ
บางทีทำอะไรไม่ต้องใช้เหตุผล
แค่ใจคนที่รักยังห่วงหา
ไม่ต้องห้ามต้องเตือนที่ทำมา
ก็เข้าใจได้เองว่า...ต้องทำอย่างไร
มีฉันที่แคร์ที่สนใจ...
ผิดใช่ไหมที่คอยถามอยู่ที่ไหน...โทรไปหา
ผิดใช่ไหมที่อยากอยู่ใกล้ชิดเธอ...ทุกวันเวลา
ฉันก็แค่กลัวว่า..วันเวลาของสองเราจะหมดลง
แค่อยากมีวันเวลาร่วมกับเธอ...
ความทรงจำที่เคยมีกันเสมอ...เผื่อไว้ฝัน
เผื่อใจไว้วันนั้น...หมดซึ่งความผูกพัน
แต่อย่างน้อยความทรงจำแสนดีนั้น...ไม่ลบเลือน
8 มกราคม 2548 21:36 น.
น้ำหนาว
ฉันรู้ว่าเธอเหนื่อยแค่ไหน
กับหัวใจที่ทำเพื่อใครคนนั้น
เธอยังหวังว่าคงมีสักวัน
เธอคนนั้นจะเห็นค่าของเธอ
อยากให้เธอรู้มองกลับมา
และกลับมาหากันตรงที่เก่า
ฉันยังคงรอเธออยู่ตรงนี้
ฝั่งนี้..ตรงที่เดิม
เธออ่อนล้านักพักก่อนจะได้ไหม
เพื่อให้ใจหายท้อเริ่มเข้มแข็ง
พร้อมจะฝ่าพายุลมพัดแรง
แข็งแกร่งก้าวข้ามความยากเย็น
ตรงนี้ยังคงรอเธอเสมอ
รอคอยเธอหันมาปรึกษาฉัน
ขอเป็นแค่คนข้างเธอทุกคืนวัน
ถึงไม่อาจร่วมฝัน...ฉันยินดี
7 มกราคม 2548 23:09 น.
น้ำหนาว
มีหลายคำอัดแน่นในใจ
ได้แต่เพียงหวั่นไหวไม่กล้าเสนอ
อยากเพียงแค่อยู่ใกล้แค่มองเธอ
คราวที่เผลอแอบยิ้มให้เธอไม่รู้ตัว
ได้แค่เก็บความรู้สึกมันเอาไว้
ไม่บอกไปกลัวเธอจะไม่สน
ฉันเพียงแค่คนเพียงหนึ่งคน
อาจไม่มีเหตุผลอะไรมากมาย
แอบรักเธอแค่ใจที่มีนี้
ความหวังดีห่วงหาอาทรเสมอ
แต่เธอก็ไม่รู้สักทีว่ารักเธอ
หัวใจเธอไม่เคยรับมันสักที
คำพูดแม้พูดไปไม่ต้องสน
ฉันอดทนได้เสมอเพราะห่วงหา
ถึงแม้ความรักต้องมีแต่น้ำตา
ไม่เคยว่าสักคำเต็มใจทน
4 มกราคม 2548 21:38 น.
น้ำหนาว
วันหนึ่งเธอมาบอกลา
ฉันอยู่เยียวยาใจจนหาย
เธอทิ้งฉันไว้ด้วยความเดียวดาย
เลือนหายความช้ำลบเลือน
อย่าทำแบบนี้ได้ไหม
ฉันเริ่มทำใจเข้มแข็ง
เริ่มมีพลังเรี่ยวแรง
เริ่มแกร่งก้าวได้ต่อไป
จากไปเถอะนะถ้า รัก
หยุดดันทุรุงได้ไหม
ขอร้องเธอโปรดเข้าใจ
อย่าให้ต้องเจ็บซ้ำเดิม
กลับมา คบกัน ได้ไหม
คำพูดแทงใจสุดฝืน
ความรักไม่เคยหวนคืน
ฉันลืมหมดแล้วที่เคย
วันนั้นที่เคยเจ็บช้ำ
เธอทำร้ายใจกันแค่ไหน
วันนี้เพิ่งมาสนใจ
สายไปไม่อาจกลับคืน
3 มกราคม 2548 21:37 น.
น้ำหนาว
เธอจงใจทำร้ายหัวใจกันใช่ไหม
โทรเข้าไปทำไม่สนกันเสมอ
โทรหาเธอก็ว่ากันว่าฉันวุ่นวาย
ชอบมองเธอในแง่ร้ายไม่เข้าท่าทุกที
หากเธอหมดรักก็บอกกันมา
เลิกทำตัวเฉยชาอย่างที่ผ่านมาจะได้ไหม
ฉันกำลังจะบ้าตายแล้วไม่รู้หรือไง
เธอคงรอให้ฉันถอดใจแล้วเดินจากไปเอง
เธอคงคิดสินะว่าฉันจะทำอย่างนั้น
ถึงไม่แคร์ไม่ห่วงกันยังเมินเฉย
ไม่สนใจไม่รักกันก็บอกมาเลย
ขอให้เธอทิ้งกันไปเลยสักที
มันคงเข้าทางเธอที่เป็นแบบนี้
เธอคงจะรู้สึกดีที่ฉันเป็นแบบนี้ใช่ไหม
บอกไว้เลยนะถึงฉันจะทำไม่สนใจ
แต่ฉันก็คงไม่ทนเธอได้ตลอดกาล
ตอนนี้คงจะได้แต่เพียงหวัง
เธอคงไม่รังแกกันให้ฉันช้ำใช่ไหม
ฉันทนได้รอได้สักวันเธอคงจะเข้าใจ
คงหันมาแคร์ดูแลหัวใจกันสักที
หน้าส่วนตัว
743
