2 ตุลาคม 2545 11:11 น.
บัวน้ำเงิน
กุมมือฉันไว้ให้แน่นเถิดนะ
ก่อนอะไรจะเกิดขึ้นจากนี้
ความเหน็บหนาวว่างเปล่าที่ทบทวี
ขอไออุ่นจากคนดีมาลบไป
พาฉันไปกับเธอด้วยนะ
ฉันมีเพียงหัวใจที่จะมอบให้
พาฉันข้ามขอบฟ้า เวิ้งน้ำที่กว้างใหญ่
พาฉันไปด้วยหัวใจของเธอนะ คนดี
เชื่อมั่นในหัวใจฉันเถิดนะ
แล้วสร้างปีกอิสระที่จะพาเราไปทุกที่
ให้ฉันหลับฝันและตื่นในอ้อมแขนเธออย่างนี้
จนกว่าจะถึงนาทีที่ไร้ซึ่งลมหายใจ
1 ตุลาคม 2545 20:18 น.
บัวน้ำเงิน
เพียงแค่เธอหันมองมา
จะรับรู้ทันทีว่ายังมีฉัน
คนที่ห่วงใยเสมอในความผูกพัน
และไม่เคยปล่อยให้เธอนั้น....ต้องเดียวดาย
หากวันใดเธอเงียบเหงา
ข้างกายว่างเปล่าไร้คนคอยห่วงหา
โปรดจงหันมองกลับมา
จะรับรู้ทันทีว่าคนๆนี้.....ยังคอย
1 ตุลาคม 2545 20:12 น.
บัวน้ำเงิน
ความรักคือความอาทร
ที่โอนอ่อนอบอุ่นได้มากกว่า
ไม่ใช่แค่ห่วงหวงทุกเวลา
แต่หากเป็นสายตาของความเข้าใจ
ก็เพราะรักเป็นอย่างนี้
ฉันจึงรักเธอคนดีมากรู้ไหม
เป็นความรักที่ไม่หวงแต่ห่วงใย
เป็นรักที่ไม่ยิ่งใหญ่แต่มั่นคง
1 ตุลาคม 2545 16:19 น.
บัวน้ำเงิน
เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน
อนาคตสดใสในภายหน้า
กำลังมาตามเวลา อย่าสับสน
แม้อาจเคยผิดหวังกับบางคน
จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน
อนาคตเป็นอย่างไร ใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
หากเธอหาแห่งใดเป็นที่พึ่ง
ยามเมื่อถึงจุดหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
ยังมีฉันคนนี้นะคนไกล
คนที่เป็นคนใกล้ทีไกลเธอ
1 ตุลาคม 2545 16:10 น.
บัวน้ำเงิน
อนาคตยังอีกไกล
ฝันไว้อย่างไรขอให้ไปให้ถึง
ในยามท้อยังมีเราอีกคนหนึ่ง
เราคนนี้ซึ่งคอยให้กำลังใจ
แต่ละคนต่างก็มีฝัน
จะต่างกันก็ตรงที่จุดหมาย
สิ่งที่ฝันใช่ว่าจะไปถึงได้ง่ายดาย
ยังต้องการกำลังใจจากหลายคน
หน้าส่วนตัว
616
