2 ตุลาคม 2545 11:26 น.
บัวน้ำเงิน
ความรู้สึก ที่มีให้ บอกได้ยาก
มากกว่ามาก หรือแค่ไหน ก็ไม่รู้
มีบางสิ่ง อยากจะให้ ไตร่ตรองดู
เพียงเห็นเธอ ยืนอยู่ ก็มั่นใจ
ฉันกล้าก้าว กล้าหวัง ยังกล้าฝัน
หากเพียงแค่ เธอนั้น ยังยิ้มให้
อยากบอกว่า เธอเป็นเพื่อนของหัวใจ
นานแค่ไหน ไกลกี่ฝัน ฉันจะรอ
2 ตุลาคม 2545 11:19 น.
บัวน้ำเงิน
ไม่อยากให้เธอเป็นคลื่น
ที่พัดมาครืนครืน แล้วเลือนหาย
จุดมุ่งหมายเพียงแค่ทักทาย
ไม่จริงจังมากมาย กับทะเล
อยากให้เธอเป็นแค่ทรายที่ไร้ค่า
แต่เคียงข้างทุกเวลา ที่ว้าเหว่
เหมือนบางวันที่เมฆฝน ลมเกเร
ทรายยังโอบกอดทะเล เพื่อปลอบโยน
2 ตุลาคม 2545 11:11 น.
บัวน้ำเงิน
กุมมือฉันไว้ให้แน่นเถิดนะ
ก่อนอะไรจะเกิดขึ้นจากนี้
ความเหน็บหนาวว่างเปล่าที่ทบทวี
ขอไออุ่นจากคนดีมาลบไป
พาฉันไปกับเธอด้วยนะ
ฉันมีเพียงหัวใจที่จะมอบให้
พาฉันข้ามขอบฟ้า เวิ้งน้ำที่กว้างใหญ่
พาฉันไปด้วยหัวใจของเธอนะ คนดี
เชื่อมั่นในหัวใจฉันเถิดนะ
แล้วสร้างปีกอิสระที่จะพาเราไปทุกที่
ให้ฉันหลับฝันและตื่นในอ้อมแขนเธออย่างนี้
จนกว่าจะถึงนาทีที่ไร้ซึ่งลมหายใจ
1 ตุลาคม 2545 20:18 น.
บัวน้ำเงิน
เพียงแค่เธอหันมองมา
จะรับรู้ทันทีว่ายังมีฉัน
คนที่ห่วงใยเสมอในความผูกพัน
และไม่เคยปล่อยให้เธอนั้น....ต้องเดียวดาย
หากวันใดเธอเงียบเหงา
ข้างกายว่างเปล่าไร้คนคอยห่วงหา
โปรดจงหันมองกลับมา
จะรับรู้ทันทีว่าคนๆนี้.....ยังคอย
1 ตุลาคม 2545 20:12 น.
บัวน้ำเงิน
ความรักคือความอาทร
ที่โอนอ่อนอบอุ่นได้มากกว่า
ไม่ใช่แค่ห่วงหวงทุกเวลา
แต่หากเป็นสายตาของความเข้าใจ
ก็เพราะรักเป็นอย่างนี้
ฉันจึงรักเธอคนดีมากรู้ไหม
เป็นความรักที่ไม่หวงแต่ห่วงใย
เป็นรักที่ไม่ยิ่งใหญ่แต่มั่นคง
หน้าส่วนตัว
1162
