16 เมษายน 2555 18:48 น.
บุญพร้อม
ปฏิจจ สมุปบาท
เท่าที่ทราบ ความมา
เป็นหัวใจ ศาสนา
ตรึงตรา ในตัวคน
แต่เรา ไม่รู้จัก
ถึงหลัก เพราะไม่สน
หากได้ ค้นตัวตน
จะพ้น ซึ่งทุกข์ภัย
รู้ทุกข์ ที่เกิดขึ้น
พลิกฟื้น ให้ดับได้
ธรรมะ ที่มีไซร้
ล้วนอาศัย กันและกัน
ที่เห็น เป็นรูปร่าง
ใช้เอ่ย อ้างเธอฉัน
ล้วนธาตุ ประชุมกัน
เร่งวัน พลันมลาย
ชาตะ ชาติ ชรา
เกิดมา จะต้องตาย
มาเถิด เร่งขนขวาย
เผื่อจะได้ ตายหลับตา
15 เมษายน 2555 13:00 น.
บุญพร้อม
เขาโจกษ์กัน อาทิตย์นั้น จะพลันดับ
จันทร์ก็ลับ หายไป ไม่ให้เห็น
เสียงร่ำไห้ โหยหวล คล้ายจะเป็น
เหมือนดังเช่น แดนนรก เข้าปกคุม
พวกผีห่า ซาตาน ผ่านเข้าออก
ขู่ตะคอก มุ่งร้าย หมายขยุ้ม
ใครเคราะห์หาม ยามร้าย จะถูกรุม
ดึงสู่ขุม อเวจี ที่ร้อนรน
ปิดประตู หน้าต่าง ทางเข้าออก
แขวนป้ายบอก เอาไว้ ทุกแห่งหน
ว่าบ้านนี้ นั้นหนา ไม่มีคน
เขิญท่านค้น บ้านข้างหน้า ถ้าจะมี
สมณะ ชีพราหมณ์ อยู่ตามวัด
ก็จะชัด รู้ได้ ใครทรงศิล
พวกอาศัย วัดวา ห่าจะกิน
ตายหมดสิ้น ไม่เหลือ เชื้อชั่ว เลว
เหลือเอาไว้ แต่ผู้ใคร่ ในธรรมะ
โลกก็จะ โสภิน สิ้แหลกเหลว
สังคมปลอด รอดพ้น จากคนเลว
ข้ามห้วงเหว วังวน คนสามาณย์
12 เมษายน 2555 19:41 น.
บุญพร้อม
เจ้าไก่อู ดูนก ที่ผกผิน
ให้อยากบิน ร่อนไป ในโลกกว้าง
สยายปีก ออกได้ ใช้คลี่กาง
บินไปทาง หมู่นก ที่โบกบิน
บินไปได้ สักพัก ชักหนักอก
มันจะตก เมื่อบินไป ไม่ไกลถิ่น
รอก กระแต ทักทาย ให้ได้ยิน
นี่แผ่นดิน ของข้า อย่ามากวน
เราไก่อู นั้นชำนาญ การคุ้ยเขี่ย
ต้องอ่อนเพลีย ด้วยบินไป จนไกลสวน
เสียแรงเปล่า ไก่เอ๋ย เจ้ามิควร
นั่นเขาล้วน แต่เชี่ยวชาญ ชำนาญบิน
8 เมษายน 2555 22:55 น.
บุญพร้อม
เราเจอกัน วันนั้น ฉันจำได้
เธอสรวมใส่ กระโปรงสั้น ทันสมัย
สีส้มแสด ขับผิวผ่อง เป็นยองใย
ชวนหลงใหล เก็บไปฝัน แต่นั้นมา
อยากพูดจา หยอกล้อ ขอความรัก
ก็ให้หนัก ในจิต คิดกังขา
มองดูตัว ช่างยากไร้ ในเงินตรา
อีกหน้าตา ไม่หล่อ พ่อไม่รวย
มีวิชา ก็แค่ช่าง ร่างเปื้อนเปรอะ
ดูเลอะเทอะ มอมแมม แถมจนด้วย
ขืนเกาะแกะ และเลม อาจถึงซวย
เพราะคนสวย พ่อชื่อล้ำ เป็นกำนัน
ขณะที่ หมดหวัง นั่งรันทด
ก้มีรถ เขามาตาม ถามหาฉัน
กระจกหน้า เขียนว่า ลูกกำนัน
แล้วขีดขั้น ขอเชิญชวน จงด่วนมา
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ฉันมีสุข
อยู่กับลูก หลานไป ไร้ทุกข์ขา
จวบจนย่าง เข้าสู่ วัยชรา
จึงคิดมา เขียนกลอน ตอนใกล้โลง
สมัยนั้นจะติดตอ่กัน ตอ้งใช้จดหมายครับ
6 เมษายน 2555 13:52 น.
บุญพร้อม
เรามีหูไว้ ฟังความ
สอดส่ายสายตาตาม ติดไว้
ปากคอยไถ่ถาม ถึงเหตุ
ตัดสินชั่วดีได้ ควรใคร่ ใช้สมอง
พอจะเป็น โคลงได้ไหมครับ
ถ้า ใช่เรียกโคลง อะไร
ช่วยแนะนำเป็นวิทยาทานหน่อยครับ
ขอบคุณครับ
บุญพร้อม
หน้าส่วนตัว
1465
