17 ตุลาคม 2555 14:30 น.
บุญพร้อม
อะไรคือ ความรัก ที่มักเอ่ย
ถึงกับเปรย ฝากถ้อย ร้อยเรียงสาร
ผูกเป็นกลอน อ้อนเร้า เยาวมาลย์
ให้สะท้าน อ่อนทรวง ยอมควงเดิน
เห็นอะไรในรัก จึงปักจิต
ฝากชีวิต สัญญา น่าสรรเสริญ
จะกล่าวถ้อย แต่ละครั้ง ก็ฟังเพลิน
ร่วมเผชิญ สู่ที่หมาย ปลายหนทาง
ในความรัก มีอะไร น่าใฝ่ฝัน
จึงพากัน เทิดไว้ ไม่ยอมห่าง
เพื่อรักแล้ว ยอมให้ ได้ทุกทาง
ยอมทุกอย่าง แม้ชีวิต อุทิศพลี
หากเปรียบรัก คือศรัทธา ก็น่าใช่
คนบอดใบ้ เห็นผ่องพรรณ กันไหมนี่
ใช้ภาษา แบบไหน ไยจึงมี
ลูกสามสี่ ให้เราเห็น เป็นพยาน
12 ตุลาคม 2555 13:05 น.
บุญพร้อม
เกิดมาแล้ว ชาติหนึ่ง พึงรู้ไว้
สุขยังไง ทุกข์ยังไง ให้รู้บ้าง
ชอบแต่สุข ทุกข์ไม่เอา จะเข้าทาง
ถึงคราวคว้าง ทุกข์ถม จะล้มครืน
เกิดเป็นคน จนมี คือสีสรร
ที่สำคัญ รับได้ ไม่ยึดถือ
ยอมร้บมัน กันไว้ ใช้ฝึกปรือ
ว่านี่คือ ทางลิขิต ชีวิตดิน
ถอดรองเท้า ลองเดินดิน เหยียบหินแง่
อย่าเพลินแต่ เดินพรม หลบคมหิน
จะได้รู้ เรื่องราว ของชาวดิน
หรือจะบิน เลี้ยวลด จนหมดแรง
จะหาคอน ที่ไหน มาใช้เกาะ
คงตอ้งเหาะ กันไป หลายปีแสง
เพราะยึดมั่น ถือไว้ ไม่เปลี่ยนแปลง
เลิกตะแบง กันเถอะหนอ พร้อมขอวอน
เรา ไม่จน ไม่รวย ด้วยมีหล้ก
เพราะประจักษ์ รวย จน ล้นเกินสอน
ทุกข์ก็มาก สุขก็มี บนทางจร
จึงได้พรไม่ยากไร้ ในทุกทาง
ยามมีแรง ช่วยแรง ไม่แห้งเหี่ยว
และไม่เหนียว เงินตรา จนพาขวาง
ไม่พูดจา ให้เด่น เช่นหลุมพราง
ถึงแม้ร่าง ไม่สวย รวยน้ำใจ
ได้หลานช่วยพิมพ์ให้ ก็คิดถีงทุกท่านครับ
หน้าส่วนตัว
847
