20 กุมภาพันธ์ 2555 18:18 น.
บุญพร้อม
อันความจริงคือสัจจะธรรม อันล้ำค่า
ต้องค้นหาจึงจะพบ มันหลบซ่อน
ต้องแคะคุ้ยลุยหา หลายขั้นตอน
ที่พร่ำสอนอาจไม่จริง ทุกสิ่งไป
ความเป็นจริงอาจไม่งาม ตามลิขิต
แต่ถูกปิดบังเอาไว้ ใช้สั่งสอน
แฝงพิษร้ายกัดกร่อนกิน เพื่อริดรอน
จึงได้สอนเพื่อกำหนด กฏขึ้นมา
ความเป็นจริงมิใช่ทาง สร้างอำนาจ
คิดผูกขาดเอาประโยชน์ โทษผู้อื่น
พอรู้ทันอ้างกฏย้ำ ให้จำกลืน
ยากจะฝืนพวกออกกฏ รันทดใจ
หนทางมีควรออกกฏ ลดแรงต้าน
เพื่อประสานรอยร้าว อันฉาวโฉ่
ใช้ประโยชน์ร่วมกัน ไม่เลโล
จะสุขโขพาชาติไทย ยิ่งใหญ่เอย
19 กุมภาพันธ์ 2555 17:06 น.
บุญพร้อม
ฉันเหม่อมองไม้สองผล หล่นลงน้ำ
แล้วไหลตามกระแสร์สินธุ์ ผ่านถิ่นที่
ผลหนึ่งนั้นได้ฝังกาย ชายนที
จึงเกิดมีไม้ใหญ่ อยู่ใกล้คลอง
ผลสองลอยเคว้งคว้าง กลางลมคลื่น
สุดจะฝืนน้ำส่งไป จนไกลฝั่ง
ต้องฝังกายอยู่อย่างยาก ลำบากจัง
สุดจะหยั่งรากลึก เหมือนตึกโต
ไม้สองผลล้วนกำเหนิด เกิดร่วมต้น
ใยพิกลให้แตกต่าง ห่างกันหนอ
มนุษย์นั้นมีเวรกรรม มันค้ำคอ
หรือไม้ก็ มีเวรกรรม ทำให้เป็น
19 กุมภาพันธ์ 2555 10:03 น.
บุญพร้อม
อยากมีไม้สักอัน ไว้กันหมา
มันตั้งท่าขู่คำราม คุกคามฉัน
มันเห่าหอนแยกเขี้ยว แถมยิงฟัน
เล่นเอาฉันจำต้องกลัว ตัวหมามัน
ตัวมันใหญ่แล้วยังดุ ยุก็ขึ้น
แถมยังมึนไม่รู้ความ ตามคนสั่ง
สั่งใหักัดสั่งให้ฟัด มีแต่พัง
จอจงยั้งเรื่องสั่งหมา มาล่าคน
18 กุมภาพันธ์ 2555 17:29 น.
บุญพร้อม
ตอนนั้น เธองามเลิศ ดูเพริดพริ้ง
จริตยิ่งชวนคิด พิศมัย
เอวองค์อร้าอร่าม งามเกินใคร
เรียมหลงใหลด้วยศรรัก มันปักทรวง
หวังร่วมเรียงเคียงคู่ อยู่เคียงข้าง
จะไม่ร้างห่างนวลเจ้า ให้เศร้าหมอง
ทุกวันคืนจะคอยเฝ้า เคล้าประคอง
จะขอจองนุชนาถ ทุกชาติไป
ตอนนี้ เธอก็ยังดูเลิศ ประเสริฐหนัก
เรียมจมปลักอยู่กับเหย้า เจ้าปัญหา
จะเยื้องย่างถ้าห่างใกล พ้นชายคา
เสียงกานดาตะโกนก้อง มึงลองดู
โอ้อกเอ๋ยอกเรียม จำเจียมจิต
ก็ด้วยฤทธินวลเจ้า เศร้าเหลือแสน
ขึนดื้อรั้นไม่แคล้วน่วม หัวแบะแบน
เจ้าทดแทนพี่แสบนัก ช่างน่ารักจริงๆ
16 กุมภาพันธ์ 2555 18:35 น.
บุญพร้อม
ผมมีปัญหา พยายามโพสบทกลอนที่เขียนไม่ได้ช่วยหน่อยครับ
หน้าส่วนตัว
1015
