8 เมษายน 2555 22:55 น.
บุญพร้อม
เราเจอกัน วันนั้น ฉันจำได้
เธอสรวมใส่ กระโปรงสั้น ทันสมัย
สีส้มแสด ขับผิวผ่อง เป็นยองใย
ชวนหลงใหล เก็บไปฝัน แต่นั้นมา
อยากพูดจา หยอกล้อ ขอความรัก
ก็ให้หนัก ในจิต คิดกังขา
มองดูตัว ช่างยากไร้ ในเงินตรา
อีกหน้าตา ไม่หล่อ พ่อไม่รวย
มีวิชา ก็แค่ช่าง ร่างเปื้อนเปรอะ
ดูเลอะเทอะ มอมแมม แถมจนด้วย
ขืนเกาะแกะ และเลม อาจถึงซวย
เพราะคนสวย พ่อชื่อล้ำ เป็นกำนัน
ขณะที่ หมดหวัง นั่งรันทด
ก้มีรถ เขามาตาม ถามหาฉัน
กระจกหน้า เขียนว่า ลูกกำนัน
แล้วขีดขั้น ขอเชิญชวน จงด่วนมา
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ฉันมีสุข
อยู่กับลูก หลานไป ไร้ทุกข์ขา
จวบจนย่าง เข้าสู่ วัยชรา
จึงคิดมา เขียนกลอน ตอนใกล้โลง
สมัยนั้นจะติดตอ่กัน ตอ้งใช้จดหมายครับ
6 เมษายน 2555 13:52 น.
บุญพร้อม
เรามีหูไว้ ฟังความ
สอดส่ายสายตาตาม ติดไว้
ปากคอยไถ่ถาม ถึงเหตุ
ตัดสินชั่วดีได้ ควรใคร่ ใช้สมอง
พอจะเป็น โคลงได้ไหมครับ
ถ้า ใช่เรียกโคลง อะไร
ช่วยแนะนำเป็นวิทยาทานหน่อยครับ
ขอบคุณครับ
บุญพร้อม
4 เมษายน 2555 19:48 น.
บุญพร้อม
ให้แปลกใจ ใยโลกแบ่ง เป็นสองอย่าง
ดีก็อ้าง ชั่วก็เอา เฝ้าขานใข
มีซ้ายแล้ว ยังมีขวา น่าสนใจ
ค่ำแล้วใย ต้องสว่าง ให้ต่างกัน
คติจีนคือ หยิน หยาง ต่างตรงข้าม
ไทยถือตาม ไตรปิฏก นรก สวรรค์
อรัญวาสี คามวาสี ก็แยกกัน
อีกชนชั้น แบ่งอำมาตย์ ราษฎร
เป็นรหัส เร้นลับ จับความยาก
ดังถูกสาป ให้ต้องรับ กับคำลอน
จงเลือกเอา ซ้าย ขวา ใครอาทร
พอจะผ่อน ร้อนทีรับ ให้กลับเย็น
เรื่อง ขวาซ้าย มีอีกมาก หลากความคิด
แต่จนจิต ผูกกลอน สอนให้เห็น
เขาจะว่า อ่อนเรียน เขียนไม่เป็น
จึงขอเร้น หลบไปก่อน ตอนนี้เลย
3 เมษายน 2555 07:07 น.
บุญพร้อม
มีอยู่สิ่ง ที่บุญพร้อม ยอมไม่ได้
ถึงต้องตาย ก็ไม่ยอม พร้อมจะสู้
สู้ได้หรือ ไม่ได้ ต้องลองดู
เพราะมันหลู่ ลบลาย ให้อายคน
เรา อุตส่าห์ ปรนเปรอ บำเรอสุข
จะนี่งลุก มิให้ต้อง ละอองฝน
จะเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า ก็จำทน
มิเคยบ่น ให้ของรัก เลยสักครา
นี่เพื่อนมา ตีสนิท คิดมิชอบ
จะลักลอบ หลอกกิน เหมือนสิ้นท่า
ที่อื่นมี หลายหลาก มากราคา
ใยจึงมา คิดแกล้ง แย่งของเรา
ดึงมีดพับ จับอีโต้ โผเข้าใส่
ไม่ทันใจ ร้อนรน ชนเอาเสา
ได้ยินยาย ร้องลั่น มันคงเมา
ไว้รุ่งเช้า ค่อยนำส่ง โรง บาล
1 เมษายน 2555 15:20 น.
บุญพร้อม
ให้ขัดอก ขัดใจ กระไรนี่
จะพูดที เขียนที มีปัญหา
หรือว่าเรา อ่อนด้อย ในตำรา
ก็เสาะหา มากองไว้ ตั้งหลายพัน
อักษรศาตร์ ภาษาศาตร์ ปราชญ์ท่านเขียน
เราก็เพียร อ่านไว้ ใช้สร้างสรร
เขียนออกมา เอ้านี่มัน อะไรกัน
ดูลักลั่น วกวน จนเกินงาม
ได้แค่นี้ แล้วละหนอ พ่อบุญพร้อม
เห็นต้องยอม แพ้พ่ายภัย ในสังขาร
เจตจำนง คงมั่น นิรันกาล
คือสืบสาน ยุติธรรม ให้ค้ำคน
เรื่องอะไร มันไม่ถูก ต้องพูดได้
ไม่ชอบใจ ขอให้แจ้ง แจงเหตุผล
มิใช่เก็บ งำไว้ เพื่อฝ่ายตน
หรือว่าคน ที่ท่านเห็น เป็นฝูง=====
-ขอบคูณ thai poem ที่กรุณาให้พื้นที่บ่น
นับถือ
หน้าส่วนตัว
789
