20 มกราคม 2556 07:45 น.
บุญพร้อม
จะกล่าวหา ว่าใคร ให้มีหลัก
ควรประจักษ์ เห็นแจ้ง แหล่งที่หมาย
มิไช่แต่ง เรื่องมา ฆ่าทำลาย
มันเลวร้าย ยิ่งเหลือ เบื่อเสียจริง
ผู้ที่ถูก กล่าวหา ว่าผู้ร้าย
ต้องวุ่นวาย ยุ่งยาก ลำบากยิ่ง
สังคมต่าง รุมด่า ถ้าจะจริง
นี่คือสิ่ง ที่มันเกิด ละเมิดกัน
คนโวยวาย ว่าเขา เอาตัวรอด
คนที่จอด ต้องแก้ แย่ไหมนั่น
ต้องเสียทรัพย์ เสียชื่อ คนลือกัน
ขอยืนยัน เรื่องแบบนี้ เคยมีมา
คนชี้เขา ว่าร้าย คล้ายหาเรื่อง
กบิลเมือง ต้องเอาผิด ถอนพิษบ้า
ใช่ปล่อยให้ เพลิดเพลิน เดินไปมา
สร้างเรื่องด่า ไม่เว้นว่าง อย่างทุกที
18 มกราคม 2556 18:08 น.
บุญพร้อม
จินตนา การไกล หนอใจคน
จนล่วงพ้น เลยไป ถึงในฝัน
เที่ยวไปจน จรดริม หิมวันต์
พบสวรรค์ อัปสร กินนรนาง
ภาพวิมาน เมืองแมน ในแดนสรวง
คือผลพวง ภาพวาด ปราชญ์ท่านสร้าง
ตราเอาไว้ เพื่อให้เห็น เป็นแนวทาง
เป็นหลักวาง สอนไว้ ให้ใฝ่ดี
ต่างกับภาพ ที่บรรยาย ในนรก
สัตว์ที่ตก ลงไป ไร้ศักดิ์ศรี
เหตุเพราะกรรม ทำไว้ ไม่ใคร่ดี
เขาจึงหนี ไม่พ้น กลแห่งกรรม
ย้อนมาดู ภายใน กายมนุษย์
ลึกล้ำสุด เปรียบไป เหมือนใกล้ค่ำ
หากไม่มี แสงใด ใช้ส่องนำ
ความมืดดำ จะเข้าครอง จ้องทำลาย
จินตนา การใด ที่ให้คุณ
ใช้เกื้อหนุน ทุกข์ผ่อน ดับร้อนหาย
จินตนา การนั้น ไม่เสื่อมคลาย
ย่อมกระจาย แพร่ไว้ ในแผ่นดิน
15 มกราคม 2556 22:41 น.
บุญพร้อม
เหมือนอยู่ไกล เกินเยือน เพื่อนที่ชอบ
ได้แค่ตอบ ถามไป ถึงใจเขา
บอกให้รู้ ความนัย ชองใจเรา
ยังเป็นเงา ตามติด หวังชิดชม
ขอเพื่อนอย่า ผลักไส ให้ไกลห่าง
เก็บอ้างว้าง เอาไว้ ให้ขื่นขม
ชีวิตนี้ สั้นนัก หากมัวตรม
มาชื่นชม กันดีกว่า หาเรื่องราว
เพื่อนมีจิต เรามีใจ ไร้เคืองขุ่น
ทิ้งเรื่องวุ่น ฟอกใจ ให้มันขาว
อาจผิดพลาด ไปบ้าง ชั่วครั้งคราว
ลบเรื่องราว เถิดเพื่อน แล้วเยือนกัน
ฝากดอกไม้ มอบไว้ ในกลอนนี้
หวังสิ่งดี ให้สมปอง เป็นของขวัญ
ปีใหม่นี้ ขอสุขมา ทั่วหน้ากัน
อายุมั่น ห่างโรค โศกหนีไกล
10 มกราคม 2556 11:04 น.
บุญพร้อม
แขวน ความรักเอาไว้ที่ปลายฟ้า
รอเวลาเมฆลอยเคลื่อนคล้อยหนี
นภาใส ดาวพร่างสว่างดี
รัก คงมีคนหมายชายตามอง
ณ วันนี้เมฆพลั้ง ลอยบังปิด
ทำมวลมิตรหม่นไหม้พาใจหมอง
จะหาใครที่ไหน สนใจมอง
รักคงล่องไร้หลักมาปักรวม
ยังหวังไว้ยามใดเมฆไกลห่าง
จะเปิดทางเชื่อได้อยู่หลายส่วน
รักที่แขวนเอาไว้ไร้เมฆกวน
มีมิตรชวนชี้ชมให้สมใจ
ความอัดอั้นตันใจในวันนี้
ฝากไว้ที่เวลาคราฟ้าใส
แม้วันคืนไม่ย้อนกลับอย่างฉับไว
แต่ว่าใจ รักเธอมั่น นิรันกาล
5 มกราคม 2556 13:04 น.
บุญพร้อม
เสียงระฆัง แหง่งหง่าง ทางท้ายบ้าน
เคล้าพระอ่าน บทธรรม พร่ำย้ำสอน
ให้มวลหมู่ ส่ำสัตว์ ตัดนิวรณ์
เพื่อคลายร้อน ได้พึ่งธรรม พระสัมมา
สอนให้รู้ ที่มา และสาเหตุ
กำหนดเขต แบ่งกรรม ที่ถามหา
ว่าเป็นกรรม สร้างไว้ แต่ใดมา
ควรเยียวยาด้วยธรรมไหนให้ผ่อนคลาย
ติดตรงที่ ปัญญา บารมี
ถึงจะชี้ ชวนชัก ก็มักหน่าย
คอยสร้างกรรม ทำชั่ว มั่วอบาย
ต่อเมื่อสาย จึงหมดทางจะล้างเวร
เสียงระฆัง ดังก้อง คล้ายร้องบอก
เอาแต่พอก เวรไว้ ใช่ไม่เห็น
ใจของเจ้า สุขหรือ ที่เจ้าเป็น
ระฆังเน้น คำสุดท้าย ก่อนหายไป
เสียงระฆัง
หน้าส่วนตัว
1256
