20 มิถุนายน 2545 20:37 น.
บุษราคัม
อันสิ่งที่เธอกล่าว นั้นหนา..........น่าสงสัย
ว่าหัวใจ.............หรือ ทรัพย์นั้น ยิ่งใหญ่กว่า
หากว่ารัก นั้น ประกอบ ด้วย.......เงินตรา
ก็ย่อมดีกว่า กัดก้อน เกลือกิน
-----------------------------------------------------------------------
เพราะที่ว่าเช่นนี้ ใช่สตรี ไม่มั่นในความรัก
แต่ตระหนัก ถึง ความจริง....ว่าทรัพย์สิน
นั้นอาจสร้างความมั่นคงได้.....ให้ชีวิน
แต่ ทรัพย์สิน.........ใช่ยิ่งใหญ่ กว่า รัก ที่มั่นคง
---------------------------------------------------------------------
หากรักด้วย และ ขยัน หมั้นหาทรัพย์
เพื่อสร้างหลัก สถานภาพ.......ใช่ว่า หลง
เพราะ ค่าครองชีพ...นั้น ไม่เคย จะลดลง
ขอเพียงเรา จงขยัน................ ช่วยกันสร้างหลักประกันให้ ครอบครัว
----------------------------------------------------------------
ปล. กลอนนี้ แต่ง ต่อ มาจาก กลอนหนึ่ง ของ เพื่อนในเว็ป นะคะ
ที่ถามว่า สตรี เห็น รัก หรือ เงินตรา สำคัญกว่า กัน
20 มิถุนายน 2545 02:04 น.
บุษราคัม
เป็นสายลมพัดโชย.......ระรวยรื่น
เป็นสายน้ำสดชื่น.........ระรื่นไหล
เป็นสายฝนพร่างพรม...ชะโลมใจ
เป็นดอกไม้..................ชูช่อไสว เมื่อ ผลิบาน
----------------------------------------------------------------------
อยากให้เธอ................มองโลกที่สดสวย
เพราะโลกช่วย............เธอได้ มหาศาล
เป้นที่พักพิงใจ.............หลังเลิกงาน
โลกเป็นบ้าน..............หลังใจให้พักพิง
-----------------------------------------------------------------------
หาความสุขจากธรรมชาติ...ปลอดมลพิษ
คลายความเครียดในจิต.........ให้หมดสิ้น
แล้วรำลึกถึงสิ่งดีๆ ที่ได้ ..........จาก แผ่นดิน
แล้วยลยิน..................แต่สิ่งที่งดงาม
--------------------------------------------------------------------------
20 มิถุนายน 2545 01:55 น.
บุษราคัม
สันติธรรม นำพา สันติทุกข์
ปลดเปลื้องทุกข์ ปาดคราบน้ำตาที่เศร้าหมอง
สันติ คือ เสรีภาพ ไร้อาณัติ ใครจับจอง
สันติ ครองแห่งใด โลกเสรี
ลด ละ เลิก สงคราม การฆ่าฟัน
ร่วม ปลูกฝัน ล้อมรั้วรัก เป็นศักดิ์ศรี
เสรีภาพ ไม่มีใคร มาราวี
แล้วโลกนี้ จะร่มเย็น เป็นสุขตลอดไป
เช็ดรอยน้ำตาให้ผองเพื่อนมนุษย์
แล้วเร่งรุด.ปันน้ำใจแผ่ไปให้
เพราะโลกนี้.มีเพียงแค่หนึ่งใบ
แม้ใกล้ไกล อยู่แห่งไหน.ก็โลกใบเดียวกัน
20 มิถุนายน 2545 01:47 น.
บุษราคัม
เกิดเป็นคน............จงอดทนต่อความเจ็บใจ
และอย่าหวั่นไหว.....................กับวาจาที่ดูถูก
เพราะ ชีวิต เป็นของเรา...........ใช่ใครปลูก
เค้าดูถูก เราเองต้อง.................ทำมันให้ดี
--------------------------------------------------------------------
อย่าอ่อนแอ...............ยอมแพ้ แค่ลมปาก
เค้าพูดมาก..........เราไม่ฟัง......ก็เดินหนี
จงประพฤติ ตัวเรา...........แต่สิ่งดี
ใครจะมา...............ราวี.....ก็ช่างมัน
----------------------------------------------------------------------
จงอย่าท้อ.................ยอมแพ้ อุปสรรค์
จงตระหนัก..............ในหน้าที่ ของเรา เพียงเท่านั้น
อย่ากวัดแกว่ง..........ใจไปตาม คำคน พูดกัน
จงอย่าหวั่น...............คำดูถูก.............เกิดเป็นคน
----------------------------------------------------------------------
ทำหน้าที่ของเรานี้ให้ดีที่สุด
และ อย่าหยุด สร้างความดี.....ทุกแห่งหน
ใช้ปัญญา ความสามารถ.........ที่มีอยู่ในกายตน
เกิดเป็นคน.............มีปัญญา..อย่าไปเกรง
------------------------------------------------------------------------
ดูอย่างคนที่พิการ...........เค้ายังสู้
แม้ถูกคน ลบหลู่ และ ข่มเหง
เค้ายังเลี้ยงชีพได้......ด้วยตนเอง
และ ไม่เกรง ต่อ คำสบประมาท ของใครๆ
-------------------------------------------------------------------------
แม้ วันนี้ สายตา มองไม่เห็น
เค้านวดเฟ้น.......เป็นหมอนวด...คนอื่นได้
เลี้ยงครอบครัว......ด้วยกำลัง.....และ แรงใจ
ต่อสู้ไป..................ให้โลกรู้.......กู ...ก็... คน
------------------------------------------------------------------------
ปล. กลอน นี้ ข้าพเจ้า ขอ แต่งให้ คนพิการ ทาง สายตา คนหนึ่ง
ที่ออก ช่อง 7 ในวันก่อน /เค้า พูดคติ ข้อหนึ่ง ที่น่ายกย่องว่า
จงอดทนต่อ ความเจ็บใจ และ อย่าหวั่นไหวกับ คำดูถูก
ทุกวันนี้ เค้าเลี้ยงตัวเอง และ ครอบครัว รวมทั้ง ส่งลูกเรียน
ด้วยเงิน รายได้ จากการ นวดแผนโบราณของเค้า ค่ะ
น่านับถือ ใจ เค้าเหลือเกิน ที่ ถึงแม้ว่า จะพิการ แต่ก็
ไม่เคยสร้างภาระให้กับใคร แถม ยังเป็น ครูสอนคนอื่นๆ ด้วย ค่ะ
20 มิถุนายน 2545 01:44 น.
บุษราคัม
มองออกไปนอกหน้าต่าง........รถโดยสาร
เป็นผู้คน......ทำงานกัน หลากหลาย
ทั้งผู้หญิง คนแก่ เด็ก และ ผู้ชาย
ไม่สบาย...ในเมืองหลวง......สับสนจริง
--------------------------------------------------------------
ที่แยกไฟแดง..............เห็นเด็กขาย พวงมาลัย
ที่ริมทางรถไฟ..........เห็นคนขายไข่ปิ้ง
ที่สนามพุทธ..............เห็นคนขายเสื้อผ้า สุดเนี๊ยบนิ้ง
ขายทุกสิ่ง..................ที่คน นั้นต้องการ
-----------------------------------------------------------------
มองไปก็.....................เห็นแต่ ความลำบาก
เค้าเหนื่อยยาก............เพื่อแลกมา ซึ่งอาหาร
แต่บ้างคน....................กินทิ้งขว้าง.........ช่างสำราญ
พวกชอบผลาญ.............ทรัพยากร.........ไปวันๆ
-----------------------------------------------------------------
เห็นความลำบาก ของ ผู้คน..........เป็นคำสอน
ว่าหากตอน.................มีแรงอยู่....ให้ขยัน
จงพากเพียร................อุสาหะ....ทำงานกัน
เพราะบางวัน...............เรา อาจ อด...เหมือนบางคน
------------------------------------------------------------------
เกิดเป็นคน..................ต้อง อดทน และ ต่อสู้
สู้ให้รู้ ให้ อยู่รอด...........ไม่หมองหม่น
หากขี้เกียจ....................จะ ฉิบหาย.........และ อับจน
เกิดเป็นคน...................ต้อง ขยัน .....จึง เจริญ
--------------------------------------------------------------------
ประกอบอาชีพ ด้วย...............สัมมาอาชีวะ
อุสาหะ สุจริต.....................เป็น สิ่ง น่า สรรเสริญ
ทุกหยาดเหงื่อ......ที่แลกมา.....เพื่อได้เงิน
ยากเหลือเกิน......................เวลาใช้....คิดให้ดี
--------------------------------------------------------------------------------
เผื่อต่อไป วันข้างหน้า.................จะได้ไม่ลำบาก
หากตกยาก มีเงินเก็บ.................ไว้ใช้ ไม่ต้องเป็นหนี้
ใช้ชีวิต อยู่ด้วย.............................ความพอดี
แล้ว ชีวี................จะเป็นสุข..........ไม่ทุกข์ เอย
----------------------------------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
739
