30 สิงหาคม 2545 22:37 น.
บุษราคัม
เมล็ดพันธุ์ อันหยั่งราก จากจิตใจ
คือสายใย ไมตรี อารีสมาน
ชูช่อรวง ดวงดอก ออกเบ่งบาน
เป็นตำนาน เล่าขาน อยู่นานมา
ถึงสัมพันธ์ ฉันภราดรภาพ
ดังแสงทอง ผ่องอาบ ฉาบแผ่นฟ้า
ดุจน้องพี่ มีใจเอื้อเฟื้อเมตตา
คือ ....มิตรภาพ ล้ำค่า...มาพรมใจ
30 สิงหาคม 2545 22:29 น.
บุษราคัม
เย็นย่ำค่ำสนธยา
สกุณาบินกลับรัง
แสงทองอาบฟ้าเปล่งปลั่ง
ตะวันดังสีทองทา
ทินกรอัสดง
ค่อยบรรจงลับเวหา
รัตติกาลคืบคลานมา
คลุมม่านฟ้าราตรีคืน
ปกคลุมโลกโศกรุ่มร้อน
ให้พักผ่อนอ่อนจิตชื่น
สายลมโบกโชยระรื่น
ในค่ำคืนที่งดงาม
ผ่อนกายาจากงานหนัก
ผ่อนใจพักจากคำถาม
หยุดแบกโลกสักชั่วยาม
แล้วทำตามความตั้งใจ
อิสระจากความคิด
จงใช้จิตพินิตไซร้
ใช้ธรรมะนำจิตใจ
เพื่อแก้ไขปัจจุบัน
พรุ่งนี้ยังมีวันใหม่
อรุโณทัยไม่สิ้นหวัง
จงเก็บเกี่ยวเหนี่ยวพลัง
เปรียบเช่นดังฟ้าราตรี
โลกเรานี้มีสองด้าน
จงอาจหาญปานราชสีห์
แม้ทุกข์ทนล้นทวี
สู้เต็มที่ศักดิ์ศรีตน
มีมืดย่อมมีสว่าง
ใช่อ้างว้างทางมืดหม่น
จงบากบั่นมั่นอดทน
อย่าไปสนคนนินทา
30 สิงหาคม 2545 22:11 น.
บุษราคัม
มองชีวิต เปรียบการขึ้น ลง บันได
เหนื่อยใช่ไหม ก้าวขึ้นไป ขั้นสูงกว่า
แต่ว่าผลตอบแทน ที่ได้กลับมา
นั้นคุ้มค่า กับความเหนื่อย ทนเมื่อยกาย
ลงบันได นั้นง่ายกว่ากัน ใช่ไหม
เดินลงไป ไม่เมื่อย เหนื่อยก็หาย
หากคนเรา เอาแต่พัก รักสบาย
คงวอดวาย เสียหาย ไม่ได้ความ
กว่าจะพบประสพความสำเร็จ
ต้องเหนื่อยเหน็ด ใจเด็ด ไม่ถอยคร้าม
หากลดละ อุสาหะ พยายาม
คงเสื่อมทราม ถูกหยามเหยียบ เปรียบเศษดิน
โลกเรานี้ ไม่มี อะไรที่ง่าย
ต้องขวนขวาย อย่าเหนื่อยหน่าย ถอดใจสิ้น
หากใฝ่ต่ำ ทำชั่ว มั่วมลทิน
ชื่อจักสิ้น หมิ่นศักดิ์ศรี ที่ดีงาม
26 สิงหาคม 2545 01:03 น.
บุษราคัม
สมัยนี้ดนตรีคือธุรกิจ
ที่ประดิษฐ์ขึ้นมาเพื่อเหยื่อกิเลศ
ตอบสนองบุคคลทั่วประเทศ
เปรียบกิเลศให้หลงมนต์ กลค่ายเพลง
ใช้สื่ออัด ยัดใส่ ในสมอง
เปิดทุกช่อง ทุกคลื่น กระฉับกระเฉง
กลอกรูหู อยู่ทุกวัน มันบรรเลง
จนร้องเพลง เค้าได้ ให้แปลกจัง
หากเนื้อหาในบทเพลงสร้างสรรค์ดี
ดนตรีมีเสน่ห์เป็นมนต์ขลัง
หากแต่งตามกระแสหวังโด่งดัง
ก็จักอยู่ไม่จีรัง ดังไม่นาน
ดูอย่างเพลงศิลปินสมัยก่อน
เช่น ครู เอื้อ สุนทรสนาน
เป็นดนตรี ที่ไพเราะ นิรันดร์กาล
สุนทราภรณ์ คือ ตำนาน งานดนตรี
ใช้ภาษา ไพเราะ สละสลวย
ไม่เอออวย ตามกระแส เช่นทุกวันนี้
งามด้วยศิลปะ พจน์ร้อยถ้อยวจี
เป็นดนตรี ที่ ไพเราะ เพราะจับใจ
------------------------------------------------------
25 สิงหาคม 2545 21:43 น.
บุษราคัม
ผ้าขี้ริ้ว ผิวมอมแมม แถมฝุ่นเปื้อน
ดูขี้เรื้อน เสมือนสิ่ง ที่ไร้ค่า
แต่ก่อนนั้น มันยังสวย ในสายตา
แต่นานมา ใยกลับทำ เหมือนย่ำยี
เอามาใช้ เช็ดฝุ่น พอทนได้
แต่ไฉน ใยดูถูก กันอย่างนี้
หรือไม่มอง ตรองถึง คุณความดี
ที่เคยมี เคยอาศัย ได้แก่กัน
แต่ก่อนนั้น ฉันเป็น เสื้อผ้าใหม่
ดูสดใส วิไลตา หลากสีสัน
พอเบื่อแล้ว ทิ้งเป็น ผ้าขี้ริ้วพลัน
ตัวฉันนั้น ก็ไม่หวั่น มั่นความดี
ให้เธอได้เช็ดถู ให้สะอาด
ปราศจาก สิ่งโสมม เสื่อมราศี
หากไม่มี ผ้าขี้ริ้ว ที่ภักดี
คงจะมี ที่สกปรก อีกมากมาย
จงมองเห็น คุณค่าของ ตนอื่นบ้าง
อย่าทิ้งขว้าง หมางเมิน เหินห่างหาย
จงมองเห็น คุณค่าของ สิ่งข้างกาย
ก่อนจะสาย อายไปใย ใส่ใจกัน
หน้าส่วนตัว
821
